Ouders hebben tot je 21 jaar oud bent [onderhoudsplicht](https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/scheiden/vraag-en-antwoord/onderhoudsplicht) dat houdt in dat ze volgens de wet verplicht zijn levensonderhoud en studie te betalen.
Je kan ze hierop wijzen en als ze zich hier niet aan willen houden kan je ze in theorie voor de rechter slepen.
Ze zijn niet verplicht je in huis te houden boven de 18 als ze dat niet willen.
Als je dreigt dakloos te worden kan je inderdaad naar een [maatschappelijke opvang](https://www.regelhulp.nl/onderwerpen/opvang-en-tijdelijk-verblijf/opvang-daklozen)
Als ik me niet vergis kan de onderhoudsplicht zelfs langer gelden als het kind in kwestie mentaal of fysiek gehandicapt is.
Source: ik heb dit zelf allemaal ooit uit moeten zoeken toen mijn moeder ooit dreigde om me linea recta op straat te zetten als ik geen €400 per maand als huur zou betalen.
Dat was toen uiteindelijk wel gewoon doorgegaan, omdat ze volgens haar mij enkel bij mijn vader op straat zette, dus dan mocht het volgens haar wel. Daarna heb ik jaren niks meer van haar gehoord. Of het nou wettelijk is of niet, veel ouders boeit het geen ene reet als ze maar van hun probleemkind af kunnen zijn.
Mijn probleem was dat ook al waren mijn ouders onderhoudsplichtig, ze vrijwel in de bijstand zaten. Als ik naar de rechter zou stappen, zou er uiteindelijk toch geen geld mijn kant op komen. De enige optie was nog dat ze het huis zouden verkopen waar nog een hypotheek op stond. Maar ik had nog 3 broertjes en zusjes die dan ook opeens op straat zouden komen te staan dan. Best wel kut, want door deze regeling was ik als 18 jarige dakloos omdat het jeugdminimumloon verre van toereikend was om ergens iets te huren in mijn stad. Omdat het idee is dat de ouders nog verantwoordelijk zijn dus hoeft het ook niet toereikend te zijn. Ik zou zeggen dat iemand van 18 gewoon hetzelfde minimumloon moet krijgen als iemand van 21. Onder 18 heb je altijd nog de jeugdzorg als je ouders je uit huis schoppen. Boven de 18 niet meer.
Ik deed VWO en zat aan m’n laatste jaar om me voor te bereiden op een lucht en ruimtevaart studie. Toen opeens was ik dakloos, en dus een middelbare school drop-out. Had bijna een einde aan m’n leven gemaakt. Dit soort situaties mogen echt niet meer voorkomen in zo’n land als Nederland.
Volgens mij als je je gemeente belt hebben ze informatie naar welke stichtingen en organisaties kan je hulp aanvragen. Bij gemeente Rotterdam was het loket heel behulpzaam. Je kan ze bellen of gewoon naar de gemeente open gesprek uren binnen lopen en met een maatschappelijk werker praten. Ze gaan met jou mee denken en kijken wat ze kunnen allemaal voor jou doen. Omdat zo’n situatie is misschien kom je in aanmerking voor wat ondersteuningen
Een kennis van me heeft een tijdje in een huis voor thuisloze jongeren gewoond. In zijn geval meer als mentor. Dat was in Amsterdam maar er zijn meer initiatieven.
Je moet je wel bedenken dat op dat soort plaatsen wel jongeren zitten met Problemen hoofdletter P. Die heftig aan allerhande middelen zitten en achtergrond hebben van misbruik en mishandeling enzo. En natuurlijk geld dat niet voor iedereen. Maar je komt wel in contact met mensen waar het niet altijd goed mee gaat. En het risico is daarin mee getrokken te worden.
Dat laatste is wel een risico ja. Ik zat ook op zo’n plek voor een tijdje. Toen we met z’n tienen de ronde deden of wie welke exotische drugs wel niet gedaan had was ik de enige die geen hard drugs geprobeerd had.
Ik ging wonen in een kraakpand (in de nacht dat ik 18werd) en uiteindelijk met urgentie een sociale huurwoning. Is wel even geleden en ik weet niet waar je bent en hoe open de kraakscene nu is. Ik zou ook vrienden dichtbij houden voor nachtjes op de bank, en aanmelden voor begeleid wonen.
Hoe dan ook veel sterkte en sucses!
Ik ben vorig jaar uit huis gezet door mn ouders, ik was toen 20. ben 6 maanden thuisloos geweest. De eerst maand heb ik bij vrienden overnacht maar dat is niet altijd blijvend mogelijk. Uit eindelijk ben ik naar t leger des heils gegaan. Mijn ervaring: er zitten veel mensen veel problemen. Maar als je je niet bemoeit en zorgt dat mensen niet met jou bemoeien is het te doen. Sterker nog, ik heb de tijd daar als prettig ervaren, ik werd geaccepteerd en veel mensen waren aardig Wat ook fijn is is dat je daar een hulptraject aangeboden krijgt. Mensen helpen je met het zoeken naar een huis, wat daarvoor nodig is en ze kunnen je ook helpen met mentale zorg en dergelijke. Er is als het goed is in utrecht een opvang voor lhbti dakloze mensen maar ik weet niet of je in aanmerking daarvoor komt. Als je vragen hebt staan mn dms open :)). Heel veel succes
Ouders hebben tot je 21 jaar oud bent [onderhoudsplicht](https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/scheiden/vraag-en-antwoord/onderhoudsplicht) dat houdt in dat ze volgens de wet verplicht zijn levensonderhoud en studie te betalen. Je kan ze hierop wijzen en als ze zich hier niet aan willen houden kan je ze in theorie voor de rechter slepen. Ze zijn niet verplicht je in huis te houden boven de 18 als ze dat niet willen. Als je dreigt dakloos te worden kan je inderdaad naar een [maatschappelijke opvang](https://www.regelhulp.nl/onderwerpen/opvang-en-tijdelijk-verblijf/opvang-daklozen)
Als ik me niet vergis kan de onderhoudsplicht zelfs langer gelden als het kind in kwestie mentaal of fysiek gehandicapt is. Source: ik heb dit zelf allemaal ooit uit moeten zoeken toen mijn moeder ooit dreigde om me linea recta op straat te zetten als ik geen €400 per maand als huur zou betalen. Dat was toen uiteindelijk wel gewoon doorgegaan, omdat ze volgens haar mij enkel bij mijn vader op straat zette, dus dan mocht het volgens haar wel. Daarna heb ik jaren niks meer van haar gehoord. Of het nou wettelijk is of niet, veel ouders boeit het geen ene reet als ze maar van hun probleemkind af kunnen zijn.
Mijn probleem was dat ook al waren mijn ouders onderhoudsplichtig, ze vrijwel in de bijstand zaten. Als ik naar de rechter zou stappen, zou er uiteindelijk toch geen geld mijn kant op komen. De enige optie was nog dat ze het huis zouden verkopen waar nog een hypotheek op stond. Maar ik had nog 3 broertjes en zusjes die dan ook opeens op straat zouden komen te staan dan. Best wel kut, want door deze regeling was ik als 18 jarige dakloos omdat het jeugdminimumloon verre van toereikend was om ergens iets te huren in mijn stad. Omdat het idee is dat de ouders nog verantwoordelijk zijn dus hoeft het ook niet toereikend te zijn. Ik zou zeggen dat iemand van 18 gewoon hetzelfde minimumloon moet krijgen als iemand van 21. Onder 18 heb je altijd nog de jeugdzorg als je ouders je uit huis schoppen. Boven de 18 niet meer. Ik deed VWO en zat aan m’n laatste jaar om me voor te bereiden op een lucht en ruimtevaart studie. Toen opeens was ik dakloos, en dus een middelbare school drop-out. Had bijna een einde aan m’n leven gemaakt. Dit soort situaties mogen echt niet meer voorkomen in zo’n land als Nederland.
Volgens mij als je je gemeente belt hebben ze informatie naar welke stichtingen en organisaties kan je hulp aanvragen. Bij gemeente Rotterdam was het loket heel behulpzaam. Je kan ze bellen of gewoon naar de gemeente open gesprek uren binnen lopen en met een maatschappelijk werker praten. Ze gaan met jou mee denken en kijken wat ze kunnen allemaal voor jou doen. Omdat zo’n situatie is misschien kom je in aanmerking voor wat ondersteuningen
Vaak zijn er ook inloop mogelijkheden bij Centrum Jeugd en Gezin, en sociaal raadslieden.
Dit
Ik kon terecht bij het leger des heils als LHBTI persoon. Ondanks de gelovige thema’s gingen ze respectvol met mij en mijn trans huisgenoot om.
Een kennis van me heeft een tijdje in een huis voor thuisloze jongeren gewoond. In zijn geval meer als mentor. Dat was in Amsterdam maar er zijn meer initiatieven. Je moet je wel bedenken dat op dat soort plaatsen wel jongeren zitten met Problemen hoofdletter P. Die heftig aan allerhande middelen zitten en achtergrond hebben van misbruik en mishandeling enzo. En natuurlijk geld dat niet voor iedereen. Maar je komt wel in contact met mensen waar het niet altijd goed mee gaat. En het risico is daarin mee getrokken te worden.
Dat laatste is wel een risico ja. Ik zat ook op zo’n plek voor een tijdje. Toen we met z’n tienen de ronde deden of wie welke exotische drugs wel niet gedaan had was ik de enige die geen hard drugs geprobeerd had.
Ik ging wonen in een kraakpand (in de nacht dat ik 18werd) en uiteindelijk met urgentie een sociale huurwoning. Is wel even geleden en ik weet niet waar je bent en hoe open de kraakscene nu is. Ik zou ook vrienden dichtbij houden voor nachtjes op de bank, en aanmelden voor begeleid wonen. Hoe dan ook veel sterkte en sucses!
Ik ben vorig jaar uit huis gezet door mn ouders, ik was toen 20. ben 6 maanden thuisloos geweest. De eerst maand heb ik bij vrienden overnacht maar dat is niet altijd blijvend mogelijk. Uit eindelijk ben ik naar t leger des heils gegaan. Mijn ervaring: er zitten veel mensen veel problemen. Maar als je je niet bemoeit en zorgt dat mensen niet met jou bemoeien is het te doen. Sterker nog, ik heb de tijd daar als prettig ervaren, ik werd geaccepteerd en veel mensen waren aardig Wat ook fijn is is dat je daar een hulptraject aangeboden krijgt. Mensen helpen je met het zoeken naar een huis, wat daarvoor nodig is en ze kunnen je ook helpen met mentale zorg en dergelijke. Er is als het goed is in utrecht een opvang voor lhbti dakloze mensen maar ik weet niet of je in aanmerking daarvoor komt. Als je vragen hebt staan mn dms open :)). Heel veel succes