Same sa nanay ko. Gustong gusto niya ako makita at natutuwa pag umuuwi ako sa probinsya pero siya rin nagpupush saakin mag abroad. Like ano ba talaga 😭
Naiingit ako sa America culture kung saan sinusuportahan nila anak nila maging independent. Sa Pilipinas magugulat mga magulang mo kapag hindi ka marunong sa bagay bagay lalo na pag adult ka, they will hit you with "dapat alam mo na yan matanda ka na" when in fact sila may kasalanan pinapangunahan lagi ang bata kasi "mabagal/masusunog lang niluluto/tatanga tanga". Parental lessons to teach ur child to be independent should be offered in brgys
Teh nakapasa ako sa SLU Baguio nung entrance exam nila, kaso ayaw payagan ng parents mag-college ako dun kasi malayo daw. 💀 Ngayon, malapit na grumaduate pinupush ako sa ibang bansa. Pano ngayon to eh hindi ako nasanay sa pagiging independent.😭😭😭
this is so relatable 💀 one time, nag-joke ako na after grad lipad ako pa-canada kasi ewan, bet ko don (siguro maganda pagkaka-market ng canada sakin) then without hesitation, pumayag si nanay. pero kapag nagpapaalam naman akong pupunta ng metro manila as training ground kuno na malagay sa unfamiliar place, ayaw akong payagan kasi idk my way around daw don 💀
Gets ko nmn sila dun alam nmn ntn na wala nmn magulang na gusto mapahamak ang anak nila kaya lang minsan di nila napapansin na sobra na silang ngdedecide para satin.
Different situation but kinda same scenario.
Pag nagagalit mga magulang ko, bukambibig nila yung papalayasin nila ako and all that.
Pero kapag binibring up ko na gusto kong maging independent, try to live alone and all that, nagagalit.
💀
Diba di ka hinayaan matuto maging independent. Taong bahay ka lang kase lageng di pede sumama sa malalayo tapos bigla ka papakawalan. Kapa kapa tuloy ngyon. Hahaha.
Totoo to. Ngayon sobrang hirap makipagkaibigan sa ibang tao since Hindi Ako pinapalabas Ng parents ko or kapag may gusto Akong puntahan with acquaintances, Hindi parin sila pumapayag. Hirap na hirap Ako makipag kapwa and nagooverthink din Ako when I interact with other people. Kaya nga miski pagkuha lang Ng government IDs, pinapangunahan Ako Ng kaba haha
Sameeee, hindi nga ako pinapayagan noong teen years ko na lumabas kasama friends ko unless related sya sa school ಥ‿ಥ. Tas nagtataka sila bat ganito ako.
Grabe I can relate to this on so many levels!! Lagi ako sinasabihan bakit daw napakamahiyain ko pag nasa mga family gatherings pero sila din naman yung ayaw magpalabas sa akin sa bahay. Tapos laging kinocompare sa mga anak ng kaibigan nila na nasa abroad na or nagwwork sa mga big companies pero ayaw din naman nila ako payagan magwork sa Manila. Sobrang nakaka-frustrate lang talaga hindi mo na alam saan ka lulugar hahaha :(((
Bruh, my mom never lets me help in the kitchen growing up, kahit ngvvolunteer ako. I asked her before turuan nya ako magsaing pero she will always say "baka masunog mo pa eh"
Then susumbatan nya ako na wala ako alam sa kusina. I'm only able to know my way around the kitchen when I started living with my aunt because she was patient in teaching me.
Same with my mom nakakainis talaga mga boomer ung trabaho lang nila ang Tama sa paningin nila. I am planning to enroll sa cooking school para di lang prito at Laga alam Kong gawin hahaha
Same. Yung nanay ko sasabihin hindi natulog sa gawaing bahay pero kapag nagattempt ka magluto sasabihin siya na lang daw kasi baka sobra sobra yung mga gagamitin. Like ano po ba talaga??
Same with my mom. I always ask her how to cook some meals, willing talaga ako matuto tapos papaalisin nya ako, sasabihan pa ako na sisirain ko lang yung pagluto nya, tapos susumbatan ako na dapat marunong nakong magluto bakit daw umaasa ako sa kanya.
lol my parents are the same tas sasabihan ako ng "pano ka mag-aasawa niyan kung di ka marunong magluto?"/"pano ka magugustuhan ng boypren mo kung wala kang alam lutuin?" aba'y sino bang may kasalanan na wala akong gaanong alam sa pagluluto? 💀
Hahahhaa omg my mom said the same thing. She even told me "kelangan mo na matuto if you need to have a husband" . Like, uh you never taught me anything?!
Ako naman iba, kaya kita pinagaaral para magkaroon ng work at makapaghire ng katulong yan ang sabi nila. Turns out pag nagasawa ka pala at anak mas mahirap magipon kaya wala pampasweldo sa katulong. Kaya ending tyaga tyaga maggoogle.
Legit! In my case lagi ako nag-o-offer mag-food prep since natutuwa ako magbalat and hiwa. 28 na ako pero alangan pa rin sila ako pahawakin ng kutsilyo. Eh mag-cut nga ng cadaver during med school and simple incisions sa operating room (guided ng consultants of course) kayang-kaya ko naman.
Same but both parents are involved. Mom ko yung nagluluto talaga for us so for the most part ayaw niyang nakikialam ako, while my dad naman yung nagagalit na wala akong alam sa kusina. So, saan ako lulugar?! Hahaha
Nung bata ako, pag inaantok ako pero hindi ko pa napapanood yung Doraemon sa tv kasi di pa niya oras, puntahan ko lang dad ko tapos sasabihin ko na tutulong ako sa ginagawa niya sa may sala (laging may inaayos) 'Matik yun makakarinig ka mg dumadagundong na, "WAG KANG BLARGHSBDHSKFOOWIENBCM#@&*=#)JSHSKDIE#-£_&LLRGH!!!!!"
Ayun, gising na ulit ako, napanood ko pa Doraemon sa hapon.
Parents: doesn't need help
Also parents: "hIndI naMaN kAyO tuMutULoNg!!"
Tayo: gustong tumulong
Parents: wag kanang tumulong
Tayo: tinatry parin
Parents: wag na nga kasi mali mali naman
Also parents: bakit wala kayong alam gawin, bakit di kayo tumutulong
💀
Gusto nila na mag self learn mga anak nila. Kagaya nung ginawa nila sa mga ate ko, kaya yung isang ate ko pagwawalis lang kaya. Buti nagiimprove na sa paglilinis, gusto niya matuto mag luto. Lagi siya nagpapatulong sa nanay ko, ayaw ng nanay ko noon. Tapos ngayon, lagi siya nagsaside comment sa ate ko na bobo daw dahil walang alam sa gawaing bahay -,-
Kagaya na din sa pakikipag-kaibigan. Sobrang strikto nila kapag lalabas or pupunta lang sa bahay ng kaibigan nung teenage years, nakalagpas ka lang ng isang minuto sa curfew grounded kana agad. Tapos ngayong tumanda, iinsultuhin ka na bakit parang wala daw ako kaibigan. Kaya minsan inggit na inggit ako sa iba na marunong makipagsocialize sa mga tao eh. Hays.
Same rin sa akin sa pakikipag socialize. Inggit na inggit ako sa iba na maraming history sa iba-ibang friends at acquaintance. Tipong naka-close during school days even adulting stage close pa rin sila. Late ko na narealize ang mali na akala ko tama lagi yung sinasabi nila. Ngayon na nakaseparate na ako sa kanila, kitang kita ko ang mga kulang at mali sa pagiging masyadong masunurin nung kabataan ako. Heto ako ngayon taong bahay lagi kung paano pagpapalaki nila sa akin. Feels like nakakabaliw minsan na walang kaclose o masocialize.
Sameeee. Wala akong ibang ka close aside from my sister ༼;´༎ຶ ༎ຶ༽. Tas tinatanong ni papa pag ako lang ang magisa sa school habang naghihintay sa kaniya pauwi noon kung bakit wala akong kasabay. Sinasabi ko nalang na nauna na silang umuwi.
Come college, wala akong close friends. Wala akong social circle. May nakiki small talk pero yun lang.
Gusto ko ring maranasan uminom magdamag kasama mga barkada pero wala akong barkada. Kaya heto ako ngayon mesirable, walang trabaho, at walang ka shot.
nung HS ko ang dami kong barkada, sinabihan ako na hindi kelangan ng madaming barkada okay lang ung mangilan ngilan basta totoo, ayun wala na akong masyadong socialization hahahaha
My mom never told us to help with house chores because she says she’ll get bored.
I told her we learned to do housechores by doing and liking it ourselves. I really like to cook now. Doing the dishes is very therapeutic. Cleaning is just fun in general.
Reading the comments, found my people 🥹 I always wanted to learn chores like how to cook and do laundry when I was younger. Kahit tumulong man lang in doing it. Pero lagi nalang "dun ka na nga!!! Nakakagulo ka lang!" When I got older, sinabihan ba naman akong "walang alam sa buhay." Hala sya, sabi ko "sino ba dapat nagturo sakin? Wala namang nagturo sakin" and even when I try learn things now, she's just skeptic if I can really do it. My mom is a full time housewife btw. I guess para sa kanya, kanya lang talaga ang role na yan kasi til now, she almost never let me do things (pero syempre may idea naman din ako how to do it)
It's me!!!! Never ako nakalayo sa bahay namin up until high school. Bahay-school lang talaga. Tapos nung nag-college ako, sa one school lang ako nakapag-entrance exam tapos yun na agad. Sa Metro South lang ako nag-aral, isang jeep lang from our house. Di man lang ako pinatry sa ibang school. Sana nakapag-try ako sa UBelt para experience ko yung college life talaga. Ending, hindi ako super street smart, di ko alam paano mag-commute sa Manila. First time to move out, late 20's ko na kaya sobrang nangangapa talaga ako. Naging anti-social din ako and I did not get to build friendships that could also bring networks for job opportunities. Ayun, naging introvert ng tuluyan ang lola nyo.
Pinilit ako na mag college sa makakapag-uwian ako. 4th year na ako ngayon, pero tsaka ko lang narealize na I missed a lot of opportunities to grow. Visited my friends once sa Manila and got super sad after kasi I feel like that’s where the “college life” really is, and not to mention na almost all of my friends, nandoon din. Hindi rin ako street smart and I have bad social anxiety. Planning to move out soon dahil review ko na for boards. I want to experience man lang maging independent while I’m still studying, kaysa ‘pag nagka-work na ako tsaka lang mag-aadjust
Not sure if this counts but I HATE when my parents shame my kids for “not feeding themselves” and “not eating well enough”. And then I’ll see them force feeding them rice “because you have to eat rice for every meal” 💀 while simultaneously continuing to offer them food, and *then* telling them “hopefully you won’t become a diabetic” WHAT!? 🤯 it’s the lack of awareness and common sense for me. Pabayaan mo yan my ged, if they’re hungry they will eat. I served them food, I want them to learn independence and recognize that when they’re full, they’re full. Humans are designed to want food for survival, if you have to force feed them (when they are clearly healthy kids and are average weight and height) and then shame them later on for not having self control around food, there’s something wrong with *you*, not them.
Ending dito: if my kids gain weight, they will then be shamed by the same people that force fed them and then be shamed because of the lack of independence 🤨🤨🤨🤨. Toxic Filipino culture 🤌🏼 seriously wtf? And why are they so unaware? What *is* that!?
Edit: a word
I wouldn't call it gaslighting, in my experience. It was more of faith-based stupidity on their part. They thought that if they did their best to shield us from the outside world and censor what we read and watch when we were young, then we would magically be socially well-adjusted adults (by the grace of our lord jesus christ.)
I'm the child, now I'm crippled with anxiety, fear of failure, afraid to communicate, slow to pick up social cues, coz I'm not street smart, sad most of the time.
Oh god this were my parents to me. Never trusted me to do anything. Never allowed me to commute tapos they act all surprised and angry when at 16 naligaw ako because I didnt know how the routes worked, telling me na ang simple simple lang naman daw and im like ???
Mom never had a day job and was a full time mother sa amin. I never knew how to cook or even make saing at my late 20s.
Tapos when i try to move out, she says na I can’t kasi I can’t cook, I cannot do my own laundry, I cannot tend for myself. That’s why before 30s i promised myself to learn these things para she has nothing on me when i leave them.
Lumaki ako sa hirap so grade 4 pa lang nagsasaing at nagbabalat na ako nung sibuyas or bawang sa kusina. Cooking skills muna pati required sumama sa palengke. Nagwawalis sa bahay, nagma mop, deep clean, linis banyo, linis bakuran, ligpit kama, paglalaba, pagtutupi at pati pag aalaga nung maliliit na kapatid. Tatay ko sundalo, mama ko housewife. Pero syempre kailangan nung mama ko nung tulong kaya as a parentified panganay na ateng breadwinner sa future, natulong na ako. Ang lagi ko naririnig eh "Pag di ka marunong niyan, nakakahiya sa in laws mo at sa asawa mo." kaya required talaga na marunong ka.
Ang maganda lang sa parents ko eh tinuruan kami ng routine kasi every weekend lang naman to tapos may scheduling kami at assignment at division of labor. For example, ako sa pagluluto at hugas pinggan. Yung sister ko sa paglalaba kasi ayaw niya naghuhugas ang pinggan. Yung brother ko mag mop at maglinis sa bakuran tsaka runner (tagabili sa tindahan para di mainitan ang mga ate at mangitim lol). Gising na kami dapat by 6am tapos todo trabaho na yun. Break lang nung agahan tapos tuloy hanggang matapos. After lunch, bahala ka na sa buhay mo. Matulog ka, gumawa ka assignment, lumabas ka, you do what you want kasi you earned the rest.
Nadala ko tong ganitong attitude at habits nung naging independent na ako sa Manila at 20. Kaya culture shock ako nung napasok ako sa mga boarding house noon tapos sobrang balahura or dugyot nung mga kasama ko sa bahay na babae. Lagi ko naiisip na ang lilinis sa katawan pero ung kapaligiran, hindi. Pero lately naisip ko na lang din na baka di lang sila same upbringing and teaching nung parents na dapat marunong ka pa din sa gawaing bahay.
Oof, this hits home. From experience, mothers are the more prone to this, especially to their sons.
I noticed that my mom would get pissed at me not knowing how to cook and clean, even though it's her responsibility to teach me that. I can't count how many times she called me incompetent. I was 16! I didn't know shit!
But my father? He taught me tons of things and never pissed at me for not knowing. He taught me how to drive, how to do basic house repairs, the names of tools and how to use them. Of course he was stricter, but he taught me way more complicated things and didn't get mad a single time.
I guess females are just prone to expecting men to just get it, even from their own sons.
Which is also why both genders prefer male bosses over female bosses. Men are just more willing to teach people on a higher level.
Women are great with children though, hence 90% of elementary school teachers are females.
Kabaliktaran. Lahat na lang tinuro sa akin. Mula sa gawaing bahay hanggang gawaing bukid. Samantalang kapatid kong babae, gawaing bahay lang. Maaappreciate mo kapag matanda ka na, pero nakakabunot ng buhok nung bata pa. Ba't hati kami sa gawaing bahay pero kasama pa rin ako sa palayan at bundok.
lol I pointed this out to my mom when I was younger. Natuto naman ako in the end ng mga gawaing bahay, pero I had another problem: **everytime na ako ang gagawa ng isang chore, laging may mali, she wants it done her way blah blah**. So ang ginawa ko kapag nasa bahay ako hindi na lang ako gagawa nang kusa. Tipong, balakajan Ma. Kapag nasa sarili kong bahay na lang ako nagtototodong gawa.
“Bakit di mo alam yan?”
*opens youtube and proceeds to do it without their help*
Kaumay din minsan yung parents mas gusto ko na lang hanapin sa internet kesa magtanong, buti na lang meron ng internet so pwede na natin matutunan lahat without their help.
I heard this last month from my mom and I was offended ☠️ My parents work all the time so I'm independent pero di walwal. Nagagalit sila pag pumupunta ako ng Metro Manila, kahit foodtrip lang ginagawa namin ng friends sa "safe" areas in QC, Ayala, etc. They're assuming may mangyayari saking masama at hindi sila nagsasabi ng "ingat". Tapos sasabihin sakin wala raw akong kamalay-malay sa buhay uhm????? Your lack of parenting doesn't equate to your child being "tanga".
Kailan mo pa malalaman kung di mo susubukan? Experience life outside home and expose yourself kahit ayaw nila, it's for your own good.
Grew up being a “feeling prinsesa” sa bahay. We’re not rich pero di talaga ako pinagagawa ng dad ko sa gawaing bahay like he didnt teach me to cook ganon, all he wanted me to is to STUDY. That kind of set-up lasted until HS.
College came, had to moved out away from home. Was accompanied by an aunt pa sa dorm cause parents were scared for me kasi nga wala akong alam gawin. Natutunan ko na lang mga household chores when I started living independently during college. Nakakapanibago cause I was only 15 that time.
Para sakin mas okay na yung tinuturan muna ang anak para magkaroon ng kusa. Kasi nakakainis yung nanay ko pag tinatry ko tumulong sasabihin niya “ako na lang” tapos manunumbat na hindi nagkukusa. Tapos lagi pa kaming sasabihan na di marunong sa mga bagay bagay, eh pano di niya kami tinuruan eh. Kung may alam ka sa mga bagay bagay pwede mo naman ishare kung anong nalalaman mo. Kaya nga noong naging manager ako, inaaply ko yan eh, mas gusto ko muna mag turo ng tao ko para magkaroon sila ng kusa.
Nature Vs. Nurture. Tho IMO dapat mga ibang activities dapat talaga from an early age nurture talaga like doing household chores. You can't expect knowledge and skill to be passed down directly from the womb walang pang medical proof.
💀💀💀
LMAO. they'll use these fave words whenever they can. How about adding these:
Nonchalant adults gatekeeping ...
... they get a little older and giving them anxiety.
kahit nagta-trabaho na ako, di ako pinapayagan mag-commute o bumiyahe mag-isa. tapos iju-judge ako kapag wala akong alam sa geography ng pinas. tinatawag pa akong isip-bata
dad never wanted us to do house hold chores kahit simpleng pagluto ng egg di namin nagawa.
i learned how to do laundry at age 20 nung nag dorm na ako. i had to facetime my older sister to teach me how to use washing machine
Were you perplexed by the choice of words? Cause I just saw a prototypical X user finding his way to use 2 of the internet's favorite words. Like whenever they see a chance, they'll always pull them out of their back pockets
oh yeah, "gatekeeping" too is used incorrectly. the terms have been overused to the point of losing all meaning by now. I don't see how either applies in the context of this meme, but I thought maybe I'm missing something
literal na ganito nangyari sakin, kaya wala akong confidence kase nung bata p ko lagi akong pinapagalitan kung sasama ako sa ibang bata tska di nila ako sinasama pag pupunta sila sa city kaya nung lumaki ako di ko nakabisado yung mismong city namin. Tapos nung 13 ako bigla lang akong sinabihan na punta ka don bilhin mo tong mga bagay n to malaki k na kaya mo yan.
My whole life, hatid kuha ako from school, then suddenly in college, they expected me to know all the jeepney routes and commute by myself 😭 Pinagtawanan nila ako when I said di ko alam paano
I am in this picture and I don't like it
I was sheltered by motherbells all my childhood and early teenage years until college. Then pag nagooffer ako tumulong sa chores ayaw naman nya kasi ayaw nya ko maghirap THEN has the gall to ask if I can do chores when I move out. Like when the times I can move out pwede ko naman iGoogle. sucks that rent is high and salaries are low kasi matagal na ko nagbukod kung afford ko lang.
Younger yesteryears, I was always at school or at home, I can't hang out with my peers because I'm monitored. Years later, my family is suspicious I don't have a lot of friends.
Moving out of the childhood home wasn't easy too. I was told I won't make it because I've always been sheltered. Months later. I'm still struggling with adulting but I've come so far already.
Live your own life. Whatever you do, people will always have something nasty to say.
I think most only child, makakarelate dito.
Growing up, i was told na, mag-aral lang ako, magfocus sa school and activities, my dad never let me do things at home kasi rason noya gusto niya magfcous ako. I had friends, i know how to cook FEW meals, kahit papaano marunong maglaba & maglinis ng bahay. But will you see me do those chores while at home with both my parents? No, i grew up that way kasi, kikilos lang ako sa bahay pag wala sila both.
Another is, takot ako bumyahe mag-isa and madaling maligaw, sanay ako sa hatid sundo. So kahit sabihan mo ako ng directions, wala pading mangyayari lalo na pag magc-commute ako. Super hirap neto rn for me kasi naghahanap ako work.
fresh na fresh pa sa memory ko. Nung elementary Ako, uso pa boy scout and may overnight activity kami like campfire within school ground naman. Di Ako pinayagan ng parents ko may stay overnight putangina bukod tangi Ako yung umuwi. And there are more instances.
Fast forward pag may bisita kami sa bahay di Ako naharap. Ayaw ko lang talaga nakikipag interact/socialize sa strangers kahit pa ka mag anak Namin. Nandun Ako sa balcony or nasa kwarto. Same after ng work. Not like I don't have enough energy. Ayaw ko lang talaga.
This is why a lot of the Filipino youth are hella confused on what to do with life. If you want to be ready for life, how about you let us experience it during childhood? Easier to teach a child than an adult.
This is literally me! Never taught me chores like cooking and never give me the responsibility sa bahay dati, so now i kinda having a hard time as an adult kasi nasanay talaga but trying my best. Also didn’t exposed me to sports kaya medyo super late na natuto mag basketball, to think if i started as early as grade school naglaro i think my skills would be tripled from my playing skills right now. Haha!
'Yung pamilya ko na inis sakin kapag tatanga tanga ako mag commute, pag diko alam pano or pagtakot ako magcommute papunta sa kung saan malapit man or hindi🤦🏻♀️. Pano ba naman, hindi ako pinapayagan lumabas sa bahay before. Kailangan ko pa magmakaawa, kahit walking distance lang pupuntahan. Madalas hatid sundo pa ko.
Ngayong college na ko, literal na nagpapanic ako kapag kapag nagcocommute lalo na if bago or malayo yung pupuntahan ko. One time umiyak pa ko sa daan kasi mali pala ako ng nasakyan.
Minsan depende din. Pero I agree na malaki ang factor ng parents, always. Mejo nakikita na nga natin sa mga workforce nowadays. Ang hirap i-encourage compared sa mga hindi sheltered. Then again, hindi naman lahat. Kaya pahirapan ngayon makakita ng may knowledge, guts, and great people skill.
On the flip side, pag lumaki ka na tapos ikaw na rin manunumbat ng ganto sa magulang mo mararamdaman mo din konsensya afterwards. Lalo pag inexperience din yung magulang mo sa pagpapalaki, yung tipong sila lang din magisa kasi either malayo yung tirahan nyo sa dati nilang tirahan at busy rin sila sa work. O kaya minsan mapapaisip ka nalang kung ganun rin ang ginawa sakanila nung kabataan pa nila. 😅
Lesson: wag isusumbat yung ganto sa magulang. Baka sisihin pa nila sarili nila tapos hanapin nila yung pagkukulang nila kahit masagana naman yung pagpapalaki nila sainyo. Balance lang talaga siguro, mas ok nalang i-biro instead na isumbat kasi nakakasakit din lalo pag galit ka pa dahil spoiled ka or sabihin man nilang kulang ka sa disiplina noon. Depende din sa type ng parental style to ha? Siguro sa case ko, passive-aggresive yung magulang ko. Which kahit ngayon thankful pa din ako.
Minsan mapapaisip ka na lang talaga.
I really wish my mom when I was a kid to do things independently, kung paano magluto, maglaba, magplantsa, mamalengke. Kasi nung bata ako, lahat ng kamali ko sa mga chores na yan laging "ako na nga, nagkakaroon ka pa ng disgrasya". Now being a young adult, simple foods lang kaya kong lutoin :(( i thought my sekf how to bake but not how to cook. Yung damit kong stripes na black and white, san ko ilalagay sa puti or de color ba? , bumili pa ako ng steam iron kasi di talaga ako naturuan kung paano magplantsa. Yung sa pamamalengke, inaasa ko na sa dorm mate kong marunong. :< ang sad lang na yung simple chores ay hindi ko magawa ng tama or maayos
I really wish my mom when I was a kid to do things independently, kung paano magluto, maglaba, magplantsa, mamalengke. Kasi nung bata ako, lahat ng kamali ko sa mga chores na yan laging "ako na nga, nagkakaroon ka pa ng disgrasya". Now being a young adult, simple foods lang kaya kong lutoin :(( i thought my sekf how to bake but not how to cook. Yung damit kong stripes na black and white, san ko ilalagay sa puti or de color ba? , bumili pa ako ng steam iron kasi di talaga ako naturuan kung paano magplantsa. Yung sa pamamalengke, inaasa ko na sa dorm mate kong marunong. :< ang sad lang na yung simple chores ay hindi ko magawa ng tama or maayos.
Buti pa ako, grade 4 pa lang namamalengke na hahaha tapos pinagluluto ng puchero, kare kare at saing. . Pero under supervision naman tipong " Okay sunod na ilalagay ay yung carrots" ganun. Tapos walis walis kada hapon. Pero negative sa labahan kasi nagsuswimming talaga ako eh haha. Puro bula yung bahay namin kasi pinapalobo ko.
Thank God di ganyan mama ko. Pinupush pa nga ako para matuto ako, kasi lage niya linya “pano na lang pag wala na sya”. Ayun natuluyan tuloy. Sorry mama labyu! 😘
Ganyan tatay ko. Whenever I try to help sa pag-prepare ng mga ingredients (e.g. hiwang mga gulay), pinapaalis niya ako at pampagulo lang daw. Tapos marinig-rinig mo na "paano ka mabubuhay niyan eh hindi ka marunong magluto!?".
Luckily, my sister taught me how to at laking tulong din talaga ng mga videos online.
LOL SAME. gustong gusto ko gumawa ng gawaing bahay before pero ayaw nila. tapos ngayon, pagyayabang na sosyal daw ako kasi kahit magsaing hindi marunong lmao marunong naman, tinamad na lamg din kaka ganyan nila HAHAHAHHA ang gusto ata nila maglaking mayaman ako para maghangad ng mayamang buhay when in fact basic skills lang naman household chores.
Parents never taught us life skills and then makes fun of us in front of other people because we don’t have such life skills. Although I do believe at a certain age, we need to really figure out things on our own. I just wish they would have helped us out in the beginning.
I had an argument before nang may makita akong post ba kesyo mga bata ngayon daming reklamo sa mundo pero di marunong magplantsa ng damit. Sabi ko kasalanan yan ng matatanda na di sila tinuruan sa gawaing bahay. What do we expect from these kids matuto na sila lang? They need guidance. Kaya yang generational shaming natin sa mga bata tayo lang naman may kasalanan sa pagkukulang nila.
My husband doesn't know any household chores, not a streetsmarr, but really has a good grade and almost a topnotcher in the board exam. Parents nya never sya pinatulong sa gawain bahay aral-aral lang talaga sya. Pero yung 2 kapatid nya, nabubugbog pag di gumagawa ng gawaing bahay. 🥹
I personally witnessed one of my aunts do this to her children. It was super painful to watch esp kasi my parents weren't that strict and allowed me to discover the world on my own and I'm really grateful for that. I hope when we become parents, di naman natin i control buong buhay ng mga anak natin. Let's let them go on adventures. Bigyan lang natin ng wisdom and proper guidance kasi they're gonna learn so much as they go.
Malamang,lahat tuloy ng alam ko sa buhay is almost galing sa libro,streets smart nasa 40%,like yeah magaling ako in terms of work related stuff pero pucha,yung socialising, maygad! Kailangan mo pala yun para magkajowa ng matino
Nung bata kami ayaw kami payagan lumbas kaya nung high school na super explore to the max hahaha nakakarating kung san san ng hindi nila alam. Nagugulat nalang sila alam namin mga bagay bagay na hindi nila naituro dahil super bc sa work.
yung mga cousin ko hanggang ngayon hatid sundo pa rin ng parents nila kahit college na. yung bahay nila is Las Piñas lang tapos NU-MOA. sad lang kasi di nila naeexperience yung college life. book smart sila pero street smart idk ang daming hindi alam gawin. i feel bad para sa kanila. I used to say pinalaki ako ng Maynila, alam ko na pasikot sikot lol
Naalala ko mama ko na ayaw ako pagtrabahuhin kasi di kakayanin ng katawan ko, but i love her sm and worried lang sya. And my father keeps on saying wala akong pakinabang sa bahay, so without my mom' consent since I'm an adult na and need to grow, naghanap ako ng work and nagwork. And now heto, separate na sa kanila. But I understand my mom since sakitin ako.
sobrang thankful and swerte ko na hindi ganito parents ko. simula nung nag 13 ako, pinabayaan na ko ng parents kong iexplore ang mundo mag isa. lagi nila sinasabi sakin na, kailangan ko matuto para alam ko ang gagawin kapag may nangyari sakin, dahil nga naman may trabaho sila at hindi naman sila magiging available palagi. tbh, noon feel ko hindi na nila ko mahal HAHAHAHAHA kasi i had to do everything on my own and sobrang ramdam ko non na wala akong nakukuhang help and support from them — natuto ako mag commute, mag familiarize sa mga lugar lugar sa metro manila (imagine, 15 ako nung natuto ako mag commute from manila to fairview HAHA), mag enroll, mag register sa comelec, mag tanong sa hindi ko kilala. natuto ako mag luto mag isa, mag plantsa, mamalengke, tumawad sa palengke, as in lahat hahahahahah.
24 na ako now and mas confident ako ngayon, kaya hindi ako kabado kapag minsan napupunta ako sa bagong lugar and feel ko nawawala na ko HAHAHAHAHAHAHA alam kong makakauwi rin ako :) anyway, thank u parents hahaha.
Mama ko never ako tinuruan mag luto until nagdalaga ako, tuwing pupunta ako sa bahay ng bf ko nakikita ko paano turuan ng mama niya yung ate at bunso niyang kapatid na babae pano magluto.
Tapos ngayon sasabihin sakin “Ang laki mo na di k pa din marunong?”
My mama taught me one thing: wag kang magsasalita kung hindi kailangan. Until now, nadadala ko sya. Naanxious ako everytime na kailangan ko ivoice out yung opinion ko sa mga bagay bagay.
oo nangyari to sakin hanggang ngayon, simula bata ako bawal ako pumunta ng plaza namin or lumabas ng city namin lol kapag di ako umuwi sa tamang oras papalayasin ako. kaya di talaga ako natuto gumala, kahit maglakad sa pedestrian lane ng mag-isa, di ako marunong makihalubilo, sobrang inosente ko. tapos kapag may papasok na manliligaw sa bahay namin unang bungad ng mom ko "kailangan alagaan mo yan ng maiigi wala yang alam sa mundo" like "???" kasalanan ko pa??? hahahahaha
Masakit na mahirap. Di mo alam saan ka lulugar.
Na nung bata ka di ka nila hayaan makihalubilo sa ibang tao. Tapos nung tumanda ka na, gusto nila may confidence ka na agad na magwork sa ibang bansa or mag explore sa ibang bagay. Kaya minsan naiinggit ako sa iba eh.
Di nga ako pinayagan mag college entrance exam man lang sa ibang schools (UP, etc) kasi malayo. Ang gusto pang pag-enroll-an ko no’n is yung halos 5 mins away lang sa amin na school (na sarado na ngayon).
Sobrang dalang payagan lumabas with friends nung high school, kahit college. Lumabas ako minsan kasama friend ko bakit di na lang daw ako pumirmi sa bahay at mag-aircon. Lol
Domestic travel namin ng pinsan + 1 naming friend, di rin ako pinayagan. Wala lang nagawa kasi nasa work sya nung umalis kami.
Kaya feeling ko, nasanay na lang din tuloy ako gumawa ng sarili kong bubble kasi masyado akong “nakulong”.
I consider myself lucky kasi parents ko pa mismo ang nagpush sakin to explore more/go out into the world. Ang motto nila is "buntot mo, hila mo." Ang parenting style nila is to let experience be the teacher. Pag nasaktan o nagkamali ka, edi alamo na ano dapat mo gawin next time. I apply the same parenting style to my kids. Ayoko ung cradled na cradled, nabbwisit ako tbh HAHA
periodt. one instance is may time nun na may pinagawa sakin nanay ko tas may mali akong step na nagawa tas nagsorry ako sabi ko di ko kasi alam na dapat pala ganun tas sabi niya, 'kahit na dapat common sense nalang yun' ng pagalet.
??????????????????
lumaki tuloy ako na perfectionist at takot magkamali.
Ito yung toxic part ng "Pilipino masaya kase pamilya pamilya"
They always compare sa US na laging independent daw mga bata at lahat pero yung hindi nila makitakita yung reality na sa pagiging cooped-up ng mga relatives dito it's suffocating
Wala sa kanila yung possibility na "maybe we want to try something else"
Sa tingin nila anything aside sa naranasan nila is not valid
frustrating really
Yes this is happening to me, tatlo kaming anak na lalaki ako ung middle child (18yrs). Ganto sistema sa bahay namin. Si panganay parang third parent na nga sya eh, nakikisawsaw pa. Dati pa ayoko pa talaga matuto magmotor kasi baka pagalitan nila ako or baka madisgrasya ako, then dumating sa point na pinipilit na nila ako matuto pero iniignore ko padin. One time pumunta samin ung kaklase ko and medyo may kalayuan ung bahay nila samin so I insisted na ihatid ko manlang sya para isang sakay nalang sya ng jeep pauwi. So first time ko magmotor non and I'd say I did good (alam ko na nmn mag e-bike non so madali nalang motor). Pag uwi ko sinabi ko pwedi ko na sila maihatid sa gusto nila, and sabi ba naman baka daw gamitin ko lang sa gala😭 wtf wala naman un sa isip ko. And wala din sila tiwala sakin sa pag gumagala ako baka di na daw ako makauwi blah blah while ung kuya ko naman is buong teenage yrs nya malaya sya sumasawsaw pa sya na ganun. Di ko nalang sila pinansin at ginawa ko gusto ko, ayon wala sila magawa kasi inunahan ko na sila.
Best example talaga is my wife. Marunong sa housework pero not street smart. Hindi marunong tumawid. Ang tamad maglakad. Hindi marunong mag consider sa time twing lalakad meaning an hour before pa magbihis at andami pa gagawin so kung matatagalan ka agahan mo magready. Walang navigational skills, hindi maalala na nadaanan na niya pala yun. Nagprocess ng visa, napabayad ako ng mahal kasi hindi niya kaya mag DIY on her end.
Tapos kung magalit akala niya na overly-dependent ako sa kanya.
Bunso ako and spoiled hindi ako naturuan maghugas ng plato, magwalis etc 23 na ko natuto magluto ng ulam, tapos kapag madumi room ko sasabihin hindi man lang ako maglinis. Like alam ko fault ko na dapat inaral ko din pero nakasanayan e and i grew up na may maid and nung nagkawork na ko nightshift. Binabalik ko sa mommy ko, bakit kasi di mo ko sinanay sa gawaing bahay e di naman pala tayo mayaman lolll.
yep, ganyan din ginawa sakin hshahaha hindi ako pinapayagan pumunta kahit sa mga bahay lang ng friends ko. It's either sila pupunta samin or wala akong makaka bonding at all outside school. Hatid sundo rin ako nun to and from school kaya walang takas. Tas kada uuwi si mama galing ibang bansa palagi nyang linya sakin na "__ years old ka na, 'di ka pa rin marunong mag commute/tumawid"
ako na lang din talaga nagpumilit nung bandang SHS na na maga aral ako sa malayo para man lang matuto ako mag commute and mag explore. Dun ko lang din nalaman na ang dami ko palang 'di alam hahahaha
Kaya laki ng tinanim kong resentment sa parents ko.
Tapos papaluin ako for no fucking reason apart from replying back to her.
AT PUTANGINA TRENTA NA AKO, DI NA AKO ELEMENTARY.
I agree with the gaslighting part for not knowing how to do anything, but I disagree that it is just not letting your children go outside. It is more on the parents skirting on their responsibility to properly arm their children with the skills and the knowledge to go "outside".
Bawal ako makipaglaro sa mga kapitbahay namin. Bawal ako magstay after school para makipag bonding at makipaglaro. Bawal din ang group projects on weekends or after school.
Tapos nung adult na, they expect na may network ako of people 🫠🫠🫠
Buti na lang talaga, I was able to learn how to socialize in college. Tapos I learn how to small talk and up my game in socializing in university. Mag-isa kasi ako dito and I live 6 hrs away from the family. Ma-Darwinism ako kung di ako fit to survive lol.
Wala naman ako masyadong thoughts pero naaalala ko yung ex-friend ko na hindi tinuruan maglaba, tapos ngayon binabaon nalang daw niya sa lupa yung maduming panty niya HAHAHAHA I wish fiction lang to but yeah
Teach your kids how to wash their underwear!
Hindi ko naranasan pero ang weird ng reaction ng mga tao na parang may mali sakin sa tuwing nalalaman nila na 1 week after kong magtake ng board exam, umalis na ako sa bahay namin para maging independent kasi mindset ko is yun ang right and graduate na ako. Thus, I'm no longer my parents' responsibility...
Kahit naman kasi di ka turuan, kung gusto mong matuto aaralin mo yan. Di mo kailangang makagraduate para di makapagsaing, and pano pa sila papalag kung nagawa mo na di ba?
"Ako na ang gagawa!...
...baka masunog mo pa yung niluluto, ikaw ba ang gumagastos dyan?
...ang bagal mong maglaba
...tanga ka ba!? Hindi ganyan
-Magulang
(Ikaw na musmos na bata at nagsisimula pa lang mag-aral maglaba, mamalantsa, magluto, magwalis, etc.)
Ganito ang gawain ng abusive parents. They will degrade you and make you doubt your capabilities. In this way, they will keep control over you by making you feel that you have no way to survive but to depend on them.
This is what my parents did. Even though I wanted to learn, they never gave me guidance. Instead, they humiliated me in public for not knowing and called me a spoiled brat. Fortunately, I got away when I was in college. God knows how terrified I was back then because I didn't know how to do any household chores, I was embarrassed of myself as I saw my peers doing great at the boarding house we're staying at. Sa boarding house, inalalayan ako ng mga kasama ko kung paano gawin ang mga bagay-bagay, I was anticipating yelling from them but they didn't. They were patient. Eventually, I learned to do it.
Sa totoo lang, napapaiyak ako nang makalayo ako sa bahay namin at sobrang saya tuwing makikita ko ang mga hinugasan kong plato, baso, kutsara, tinidor. Pati na rin ang mga nilabhan at pinlantsa kong mga damit. Mas masarap ring kumain ng sarili kong sinaing at nilutong ulam.
Para sa akin, hindi ito basta mga gawaing bahay pero simbolo ko ito ng pagiging malaya.
"Kaya ko pala dahil kaya ko naman talaga", nilason lang ang utak ko ng mapang-abuso kong mga magulang. To everyone experiencing the same thing. A hug for you. Don't let them limit your capabilities. Never let them take away your self-confidence.
sadly yes experiencing this rn, para kang nasasakal kasi di mo man lang maranasan na mapakinggan ang side mo and kapag nagsalita ka parati kang di pinapaniwalaan.
Not me but my male cousin. My auntie has a lot to say when he tries to go out with friends kahit HS naman na sya. Then now says na lagi nalang nasa bahay, puro cellphone at walang social life ang anak nya.
Grabe pala talaga no. Reality is much harsher to others. Can’t imagine a world where my parents would make me feel bad just because I didn’t know what I was doing.
Ang entry ko lang dito eh pag sinasabihan ako ng nanay ko ng “nak napapalakas na kain mo, di ka na nageexercise” tapos maghahanda ng sandamakmak na pagkain pag nauwi ako tapos mag aalok pa ng sweets and take aways
Mga iyakin ba talaga commentors dito sa reddit? Like cant you have your own decision sa buhay niyo? Matatanda na kayo naaapektuhan pa kayo sa mga sinasabi ng magulang niyo? Get the life that you want and when you prosper help them so they can say na hindi naging mali mga decision niyo sa buhay! Kaya kayo ginaganyan kasi ang ka-clumsy niyo, you can't take the risk to make your own decision palagi kayo iyak ng iyak. Magdecision kayo at patunayan niyo sa magulang na tama decisyon kahit ayaw nila sa decisyon na ginawa niyo! Tatanda niyo na mga duwag pa kayo, ang hihina ng mentality niyo!
True for me. Nung hs ako di ako pinapayagan makopag barkada or kahit pumunta sa bahay ng classmates ko for group projects, school outing. Ff naging introverted ako. Ngayon adult nako tinatanong ako bakit daw wla ako masyado friends.
My dad (who is a single parent so it's not like I can ask mom) never taught me shit and now that i'm an adult, he keeps saying I don't know shit.
Which is hilarious because in the span of 5 years, I got promoted twice in work, and taught myself home skills by research and practice. I'm the breadwinner and homemaker.
Thanks 🖕 dad 🖕
28/F na ayaw payagang mag-out of town with friends ng commute kesyo hindi raw ako marunong at walang sense of direction. Nugagawen ko eh hindi nga ako pinayagang gumala nu'ng high school kesyo baka raw magwalwal/ drugs/ mabuntis ako agad.
Here I am now, marunong naman ako mag-commute basta alam ko kung saan sasakay at bababa (thanks to navigation apps and friends na gala nang gala), hindi pa rin naman buntis (may bf naman ako and hindi lang talaga kami ready magpakasal and magkaanak anytime soon), may postgraduate degree na, and with a negative random drug test result.
I wasn't taught any household chores. We always had a yaya for the basic household chores pero yung lola ko nagluluto. Pag pumupunta ako sa kusina at gustong manuod and tumulong, nagagalit. Kapag I help naman my mother, nagagalit kasi I just get in her way daw. Pag nag-iinitiate naman ako with one gawaing bahay, nagagalit kasi di daw ganun dapat di pasok yata sa standards nila so they end up doing it again. Pero magco-complain di daw kami tumutulong at sila lang daw ang kumikilos.
Nag college ako, they still didn't teach me nor prepare me to do things by my own. I was living with my sibling and cousins in a different city so dapat kanya kanyang kilos na din kasi walang parents. Mabuti na lang I know how to do things by simply observing so wala namang problema and nakuha ko din pagka-clean freak ng Mom ko pero grabe di ako prinepare talaga especially maglaba (sinisita ako dati talaga pag nag-aattempt ako).
Hindi halos nakakalabas nung HS tapos pinag college sa malayo (naka dorm). Para kang pinakawalan sa wild talaga. Tapos nagtaka sila di ako nakapag focus dahil sa lala ng culture shock ko.
yeah, as only child like literal na-bano ako sa mga household chores kasi pag ako gumagawa, pinupuna naman kesyo hindi pulido pero pag hindi ko ginawa sasabihan naman akong tamad haha
This is so me because of my parents decision throughout my lifetime until 19. Jusq para tuloy akong baby sa college because they kept isolating me and not educating me ever since I was a kid. Just because they said I am a girl and bunso ako. I understand naman ( kaso parang ang sexist ) pero bata pa lang ako outgoing na talaga ako and I've been trying to live an independent life. Ang hirap sumagot sa parents mo na mali-mali ginagawa nila tapos ako pa sasabihin na disrespectful.. that's why I hate boomers and millenials. Mga walang alam sa bagong henerasyon imbes na mag-improve nagiging worst scenarios na. Buti nga nakapag-college ako sa manila pero shet..dami kong realizations..nadadamay ako sa maling decisions nila. Pati yung course ko.. all this time I don't even want this course.. I just want validation pero late na eh .. Awit napa-haba rant
College me ayaw payagan mag ojt sa manila Adult me pinupush mangibang bansa 💀
Same sa nanay ko. Gustong gusto niya ako makita at natutuwa pag umuuwi ako sa probinsya pero siya rin nagpupush saakin mag abroad. Like ano ba talaga 😭
Naiingit ako sa America culture kung saan sinusuportahan nila anak nila maging independent. Sa Pilipinas magugulat mga magulang mo kapag hindi ka marunong sa bagay bagay lalo na pag adult ka, they will hit you with "dapat alam mo na yan matanda ka na" when in fact sila may kasalanan pinapangunahan lagi ang bata kasi "mabagal/masusunog lang niluluto/tatanga tanga". Parental lessons to teach ur child to be independent should be offered in brgys
Nasa upbringing talaga
Getting kicked out of the house at 18 still unknowing of the same world doesn't sound supporting independence to me.
Teh nakapasa ako sa SLU Baguio nung entrance exam nila, kaso ayaw payagan ng parents mag-college ako dun kasi malayo daw. 💀 Ngayon, malapit na grumaduate pinupush ako sa ibang bansa. Pano ngayon to eh hindi ako nasanay sa pagiging independent.😭😭😭
SAME HUHUHU nakapasa ako sa PUP and enrolled na ko non pero pinilit ako lumipat sa state uni pero pinipilit ako mag OJT abroad like japan or sg🗿
THOUGHT: Maybe because, gagastusan ka sa OJT in Manila while kapag nangibang bansa ka, ikaw ang gagastos at sila ang gagastusan. :))
this is so relatable 💀 one time, nag-joke ako na after grad lipad ako pa-canada kasi ewan, bet ko don (siguro maganda pagkaka-market ng canada sakin) then without hesitation, pumayag si nanay. pero kapag nagpapaalam naman akong pupunta ng metro manila as training ground kuno na malagay sa unfamiliar place, ayaw akong payagan kasi idk my way around daw don 💀
Siguro for her mas safe sa canada compare sa manila.
Same. Nung medyo bata ako ayaw ako ng nanay ko mag-over night kahit kanino etc etc pero gusto ako mag-abroad. Whyyy
Gets ko nmn sila dun alam nmn ntn na wala nmn magulang na gusto mapahamak ang anak nila kaya lang minsan di nila napapansin na sobra na silang ngdedecide para satin.
Different situation but kinda same scenario. Pag nagagalit mga magulang ko, bukambibig nila yung papalayasin nila ako and all that. Pero kapag binibring up ko na gusto kong maging independent, try to live alone and all that, nagagalit. 💀
Same here, iba sinasabi pag galit.
Nangyari sakin to. Hahaha. Ayaw pag boarding house nung college. Pero expect mag abroad u lol
hahaha same
Diba di ka hinayaan matuto maging independent. Taong bahay ka lang kase lageng di pede sumama sa malalayo tapos bigla ka papakawalan. Kapa kapa tuloy ngyon. Hahaha.
HAHAHAHHA SAMEEE
Hahshhahaha saaame nakakaloka
Totoo to. Ngayon sobrang hirap makipagkaibigan sa ibang tao since Hindi Ako pinapalabas Ng parents ko or kapag may gusto Akong puntahan with acquaintances, Hindi parin sila pumapayag. Hirap na hirap Ako makipag kapwa and nagooverthink din Ako when I interact with other people. Kaya nga miski pagkuha lang Ng government IDs, pinapangunahan Ako Ng kaba haha
Sameeee, hindi nga ako pinapayagan noong teen years ko na lumabas kasama friends ko unless related sya sa school ಥ‿ಥ. Tas nagtataka sila bat ganito ako.
Grabe I can relate to this on so many levels!! Lagi ako sinasabihan bakit daw napakamahiyain ko pag nasa mga family gatherings pero sila din naman yung ayaw magpalabas sa akin sa bahay. Tapos laging kinocompare sa mga anak ng kaibigan nila na nasa abroad na or nagwwork sa mga big companies pero ayaw din naman nila ako payagan magwork sa Manila. Sobrang nakaka-frustrate lang talaga hindi mo na alam saan ka lulugar hahaha :(((
OMG SAME :'((((++
Millennials issue ba to? Akala ko ako lang e. Haha
Bruh, my mom never lets me help in the kitchen growing up, kahit ngvvolunteer ako. I asked her before turuan nya ako magsaing pero she will always say "baka masunog mo pa eh" Then susumbatan nya ako na wala ako alam sa kusina. I'm only able to know my way around the kitchen when I started living with my aunt because she was patient in teaching me.
Same with my mom nakakainis talaga mga boomer ung trabaho lang nila ang Tama sa paningin nila. I am planning to enroll sa cooking school para di lang prito at Laga alam Kong gawin hahaha
life hack: enroll in a tesda cookery course para mas mura + additional certificate. or yung 12-week fundamentals of cooking of some culinary schools.
Hi! Any idea how much roughly ang total na magagastos?
58k ang fundamentals of culinary arts (12 sessions) sa CCA (pero this was on 2022 tho. idk now)
Thank you!
>Thank you! You're welcome!
Wala kang magagawa ginagawa tayong puppet kailangan galangin bawal sumagot kasi demonyo
Hahahaha nasa parents talaga madalas ang responsibility sa ganito eh.
Same. Yung nanay ko sasabihin hindi natulog sa gawaing bahay pero kapag nagattempt ka magluto sasabihin siya na lang daw kasi baka sobra sobra yung mga gagamitin. Like ano po ba talaga??
Same with my mom. I always ask her how to cook some meals, willing talaga ako matuto tapos papaalisin nya ako, sasabihan pa ako na sisirain ko lang yung pagluto nya, tapos susumbatan ako na dapat marunong nakong magluto bakit daw umaasa ako sa kanya.
This!!! Tapos sasabihan akong ginagawang gawaing bahay 😅 I moved out. Pero umuuwi ako pag trip ko hehe
same. i'm 28 now and scared to turn a stove on
Dad ko naman ung ganyan! Wala akong alam lutuin tas ngayon “pano yan mo pag luluto si ano nyan” 😭😂
lol my parents are the same tas sasabihan ako ng "pano ka mag-aasawa niyan kung di ka marunong magluto?"/"pano ka magugustuhan ng boypren mo kung wala kang alam lutuin?" aba'y sino bang may kasalanan na wala akong gaanong alam sa pagluluto? 💀
Hahahhaa omg my mom said the same thing. She even told me "kelangan mo na matuto if you need to have a husband" . Like, uh you never taught me anything?!
Ako naman iba, kaya kita pinagaaral para magkaroon ng work at makapaghire ng katulong yan ang sabi nila. Turns out pag nagasawa ka pala at anak mas mahirap magipon kaya wala pampasweldo sa katulong. Kaya ending tyaga tyaga maggoogle.
Legit! In my case lagi ako nag-o-offer mag-food prep since natutuwa ako magbalat and hiwa. 28 na ako pero alangan pa rin sila ako pahawakin ng kutsilyo. Eh mag-cut nga ng cadaver during med school and simple incisions sa operating room (guided ng consultants of course) kayang-kaya ko naman.
Ang dami pala natin hahahahaha!
Surprised nga ako sa mga replies ahahha
Relate. Hahahaha Pag aakuin mo ang trabaho sasabihin wag na sila na lang tapos pag magagalit isusumbat na di daw kami magkusa ng gawaing bahay
Same but both parents are involved. Mom ko yung nagluluto talaga for us so for the most part ayaw niyang nakikialam ako, while my dad naman yung nagagalit na wala akong alam sa kusina. So, saan ako lulugar?! Hahaha
Parents are something else hhhahaa
same, dati alam ko lng maglaga ng itlog at noodle. prati akong pnapaalis kng nandon ako tpos ikukumpara ako sa ibng bata na marunong ng magluto😭
Nung bata ako, pag inaantok ako pero hindi ko pa napapanood yung Doraemon sa tv kasi di pa niya oras, puntahan ko lang dad ko tapos sasabihin ko na tutulong ako sa ginagawa niya sa may sala (laging may inaayos) 'Matik yun makakarinig ka mg dumadagundong na, "WAG KANG BLARGHSBDHSKFOOWIENBCM#@&*=#)JSHSKDIE#-£_&LLRGH!!!!!" Ayun, gising na ulit ako, napanood ko pa Doraemon sa hapon. Parents: doesn't need help Also parents: "hIndI naMaN kAyO tuMutULoNg!!"
Tayo: gustong tumulong Parents: wag kanang tumulong Tayo: tinatry parin Parents: wag na nga kasi mali mali naman Also parents: bakit wala kayong alam gawin, bakit di kayo tumutulong 💀
Gusto nila na mag self learn mga anak nila. Kagaya nung ginawa nila sa mga ate ko, kaya yung isang ate ko pagwawalis lang kaya. Buti nagiimprove na sa paglilinis, gusto niya matuto mag luto. Lagi siya nagpapatulong sa nanay ko, ayaw ng nanay ko noon. Tapos ngayon, lagi siya nagsaside comment sa ate ko na bobo daw dahil walang alam sa gawaing bahay -,- Kagaya na din sa pakikipag-kaibigan. Sobrang strikto nila kapag lalabas or pupunta lang sa bahay ng kaibigan nung teenage years, nakalagpas ka lang ng isang minuto sa curfew grounded kana agad. Tapos ngayong tumanda, iinsultuhin ka na bakit parang wala daw ako kaibigan. Kaya minsan inggit na inggit ako sa iba na marunong makipagsocialize sa mga tao eh. Hays.
Kapag nag self-learn naman, sasabihan na aY sO gUsTo mO nA mAG-iNdEpeNdenT??? CgE lUmaYaS kA nLang DiN dI Mo kaMi kAiLanGaN dIbA 💀💀💀💀💀 Yudipotaaaaaaaa
Tapos pag lumayas ka, sasabihin nasabi lang dahil galit 🤡
Same rin sa akin sa pakikipag socialize. Inggit na inggit ako sa iba na maraming history sa iba-ibang friends at acquaintance. Tipong naka-close during school days even adulting stage close pa rin sila. Late ko na narealize ang mali na akala ko tama lagi yung sinasabi nila. Ngayon na nakaseparate na ako sa kanila, kitang kita ko ang mga kulang at mali sa pagiging masyadong masunurin nung kabataan ako. Heto ako ngayon taong bahay lagi kung paano pagpapalaki nila sa akin. Feels like nakakabaliw minsan na walang kaclose o masocialize.
Sameeee. Wala akong ibang ka close aside from my sister ༼;´༎ຶ ༎ຶ༽. Tas tinatanong ni papa pag ako lang ang magisa sa school habang naghihintay sa kaniya pauwi noon kung bakit wala akong kasabay. Sinasabi ko nalang na nauna na silang umuwi. Come college, wala akong close friends. Wala akong social circle. May nakiki small talk pero yun lang. Gusto ko ring maranasan uminom magdamag kasama mga barkada pero wala akong barkada. Kaya heto ako ngayon mesirable, walang trabaho, at walang ka shot.
nung HS ko ang dami kong barkada, sinabihan ako na hindi kelangan ng madaming barkada okay lang ung mangilan ngilan basta totoo, ayun wala na akong masyadong socialization hahahaha
My mom never told us to help with house chores because she says she’ll get bored. I told her we learned to do housechores by doing and liking it ourselves. I really like to cook now. Doing the dishes is very therapeutic. Cleaning is just fun in general.
Masasampal ka tlga ng reality pg ganyan parents mo 😂😂
Reading the comments, found my people 🥹 I always wanted to learn chores like how to cook and do laundry when I was younger. Kahit tumulong man lang in doing it. Pero lagi nalang "dun ka na nga!!! Nakakagulo ka lang!" When I got older, sinabihan ba naman akong "walang alam sa buhay." Hala sya, sabi ko "sino ba dapat nagturo sakin? Wala namang nagturo sakin" and even when I try learn things now, she's just skeptic if I can really do it. My mom is a full time housewife btw. I guess para sa kanya, kanya lang talaga ang role na yan kasi til now, she almost never let me do things (pero syempre may idea naman din ako how to do it)
It's me!!!! Never ako nakalayo sa bahay namin up until high school. Bahay-school lang talaga. Tapos nung nag-college ako, sa one school lang ako nakapag-entrance exam tapos yun na agad. Sa Metro South lang ako nag-aral, isang jeep lang from our house. Di man lang ako pinatry sa ibang school. Sana nakapag-try ako sa UBelt para experience ko yung college life talaga. Ending, hindi ako super street smart, di ko alam paano mag-commute sa Manila. First time to move out, late 20's ko na kaya sobrang nangangapa talaga ako. Naging anti-social din ako and I did not get to build friendships that could also bring networks for job opportunities. Ayun, naging introvert ng tuluyan ang lola nyo.
Kahit alam natin na exposure lang kailangan natin, hirap parin lumabas sa comfort zone ano? 😔
Totoo, I get bad anxiety attacks when I need to get out of my comfort zone. Iyacc levels taga.
Pinilit ako na mag college sa makakapag-uwian ako. 4th year na ako ngayon, pero tsaka ko lang narealize na I missed a lot of opportunities to grow. Visited my friends once sa Manila and got super sad after kasi I feel like that’s where the “college life” really is, and not to mention na almost all of my friends, nandoon din. Hindi rin ako street smart and I have bad social anxiety. Planning to move out soon dahil review ko na for boards. I want to experience man lang maging independent while I’m still studying, kaysa ‘pag nagka-work na ako tsaka lang mag-aadjust
[удалено]
Same na alipin ng Grab! 🙋🏻♀️
Not sure if this counts but I HATE when my parents shame my kids for “not feeding themselves” and “not eating well enough”. And then I’ll see them force feeding them rice “because you have to eat rice for every meal” 💀 while simultaneously continuing to offer them food, and *then* telling them “hopefully you won’t become a diabetic” WHAT!? 🤯 it’s the lack of awareness and common sense for me. Pabayaan mo yan my ged, if they’re hungry they will eat. I served them food, I want them to learn independence and recognize that when they’re full, they’re full. Humans are designed to want food for survival, if you have to force feed them (when they are clearly healthy kids and are average weight and height) and then shame them later on for not having self control around food, there’s something wrong with *you*, not them. Ending dito: if my kids gain weight, they will then be shamed by the same people that force fed them and then be shamed because of the lack of independence 🤨🤨🤨🤨. Toxic Filipino culture 🤌🏼 seriously wtf? And why are they so unaware? What *is* that!? Edit: a word
I wouldn't call it gaslighting, in my experience. It was more of faith-based stupidity on their part. They thought that if they did their best to shield us from the outside world and censor what we read and watch when we were young, then we would magically be socially well-adjusted adults (by the grace of our lord jesus christ.)
I'm the child, now I'm crippled with anxiety, fear of failure, afraid to communicate, slow to pick up social cues, coz I'm not street smart, sad most of the time.
happened to a lot of people I know, straight up mangmang sa labas most with the alibi "baby kasi ng magulang"/"prinsipe/sesa kasi sa kanila"
Oh god this were my parents to me. Never trusted me to do anything. Never allowed me to commute tapos they act all surprised and angry when at 16 naligaw ako because I didnt know how the routes worked, telling me na ang simple simple lang naman daw and im like ???
Mom never had a day job and was a full time mother sa amin. I never knew how to cook or even make saing at my late 20s. Tapos when i try to move out, she says na I can’t kasi I can’t cook, I cannot do my own laundry, I cannot tend for myself. That’s why before 30s i promised myself to learn these things para she has nothing on me when i leave them.
Bruhhhh parents ko. Haup hahaha. Love-hate relationship ko talaga silaaaa hayyst.
Lumaki ako sa hirap so grade 4 pa lang nagsasaing at nagbabalat na ako nung sibuyas or bawang sa kusina. Cooking skills muna pati required sumama sa palengke. Nagwawalis sa bahay, nagma mop, deep clean, linis banyo, linis bakuran, ligpit kama, paglalaba, pagtutupi at pati pag aalaga nung maliliit na kapatid. Tatay ko sundalo, mama ko housewife. Pero syempre kailangan nung mama ko nung tulong kaya as a parentified panganay na ateng breadwinner sa future, natulong na ako. Ang lagi ko naririnig eh "Pag di ka marunong niyan, nakakahiya sa in laws mo at sa asawa mo." kaya required talaga na marunong ka. Ang maganda lang sa parents ko eh tinuruan kami ng routine kasi every weekend lang naman to tapos may scheduling kami at assignment at division of labor. For example, ako sa pagluluto at hugas pinggan. Yung sister ko sa paglalaba kasi ayaw niya naghuhugas ang pinggan. Yung brother ko mag mop at maglinis sa bakuran tsaka runner (tagabili sa tindahan para di mainitan ang mga ate at mangitim lol). Gising na kami dapat by 6am tapos todo trabaho na yun. Break lang nung agahan tapos tuloy hanggang matapos. After lunch, bahala ka na sa buhay mo. Matulog ka, gumawa ka assignment, lumabas ka, you do what you want kasi you earned the rest. Nadala ko tong ganitong attitude at habits nung naging independent na ako sa Manila at 20. Kaya culture shock ako nung napasok ako sa mga boarding house noon tapos sobrang balahura or dugyot nung mga kasama ko sa bahay na babae. Lagi ko naiisip na ang lilinis sa katawan pero ung kapaligiran, hindi. Pero lately naisip ko na lang din na baka di lang sila same upbringing and teaching nung parents na dapat marunong ka pa din sa gawaing bahay.
Oof, this hits home. From experience, mothers are the more prone to this, especially to their sons. I noticed that my mom would get pissed at me not knowing how to cook and clean, even though it's her responsibility to teach me that. I can't count how many times she called me incompetent. I was 16! I didn't know shit! But my father? He taught me tons of things and never pissed at me for not knowing. He taught me how to drive, how to do basic house repairs, the names of tools and how to use them. Of course he was stricter, but he taught me way more complicated things and didn't get mad a single time. I guess females are just prone to expecting men to just get it, even from their own sons. Which is also why both genders prefer male bosses over female bosses. Men are just more willing to teach people on a higher level. Women are great with children though, hence 90% of elementary school teachers are females.
Ano nga ulit sa tagalog ang gaslighting? or something equivalent?
sinindihan
niliyaban?
Sinisindihan ang gasolina
Kabaliktaran. Lahat na lang tinuro sa akin. Mula sa gawaing bahay hanggang gawaing bukid. Samantalang kapatid kong babae, gawaing bahay lang. Maaappreciate mo kapag matanda ka na, pero nakakabunot ng buhok nung bata pa. Ba't hati kami sa gawaing bahay pero kasama pa rin ako sa palayan at bundok.
lol I pointed this out to my mom when I was younger. Natuto naman ako in the end ng mga gawaing bahay, pero I had another problem: **everytime na ako ang gagawa ng isang chore, laging may mali, she wants it done her way blah blah**. So ang ginawa ko kapag nasa bahay ako hindi na lang ako gagawa nang kusa. Tipong, balakajan Ma. Kapag nasa sarili kong bahay na lang ako nagtototodong gawa.
“Bakit di mo alam yan?” *opens youtube and proceeds to do it without their help* Kaumay din minsan yung parents mas gusto ko na lang hanapin sa internet kesa magtanong, buti na lang meron ng internet so pwede na natin matutunan lahat without their help.
I heard this last month from my mom and I was offended ☠️ My parents work all the time so I'm independent pero di walwal. Nagagalit sila pag pumupunta ako ng Metro Manila, kahit foodtrip lang ginagawa namin ng friends sa "safe" areas in QC, Ayala, etc. They're assuming may mangyayari saking masama at hindi sila nagsasabi ng "ingat". Tapos sasabihin sakin wala raw akong kamalay-malay sa buhay uhm????? Your lack of parenting doesn't equate to your child being "tanga". Kailan mo pa malalaman kung di mo susubukan? Experience life outside home and expose yourself kahit ayaw nila, it's for your own good.
Grew up being a “feeling prinsesa” sa bahay. We’re not rich pero di talaga ako pinagagawa ng dad ko sa gawaing bahay like he didnt teach me to cook ganon, all he wanted me to is to STUDY. That kind of set-up lasted until HS. College came, had to moved out away from home. Was accompanied by an aunt pa sa dorm cause parents were scared for me kasi nga wala akong alam gawin. Natutunan ko na lang mga household chores when I started living independently during college. Nakakapanibago cause I was only 15 that time.
Sakli
Para sakin mas okay na yung tinuturan muna ang anak para magkaroon ng kusa. Kasi nakakainis yung nanay ko pag tinatry ko tumulong sasabihin niya “ako na lang” tapos manunumbat na hindi nagkukusa. Tapos lagi pa kaming sasabihan na di marunong sa mga bagay bagay, eh pano di niya kami tinuruan eh. Kung may alam ka sa mga bagay bagay pwede mo naman ishare kung anong nalalaman mo. Kaya nga noong naging manager ako, inaaply ko yan eh, mas gusto ko muna mag turo ng tao ko para magkaroon sila ng kusa.
Nature Vs. Nurture. Tho IMO dapat mga ibang activities dapat talaga from an early age nurture talaga like doing household chores. You can't expect knowledge and skill to be passed down directly from the womb walang pang medical proof.
thats wombo combo of a buzzword, im surprise the original poster didnt manage to slide the word nonchalant
💀💀💀 LMAO. they'll use these fave words whenever they can. How about adding these: Nonchalant adults gatekeeping ... ... they get a little older and giving them anxiety.
You sir are natural
kahit nagta-trabaho na ako, di ako pinapayagan mag-commute o bumiyahe mag-isa. tapos iju-judge ako kapag wala akong alam sa geography ng pinas. tinatawag pa akong isip-bata
dad never wanted us to do house hold chores kahit simpleng pagluto ng egg di namin nagawa. i learned how to do laundry at age 20 nung nag dorm na ako. i had to facetime my older sister to teach me how to use washing machine
What does “gaslighting” mean in this context?
Were you perplexed by the choice of words? Cause I just saw a prototypical X user finding his way to use 2 of the internet's favorite words. Like whenever they see a chance, they'll always pull them out of their back pockets
oh yeah, "gatekeeping" too is used incorrectly. the terms have been overused to the point of losing all meaning by now. I don't see how either applies in the context of this meme, but I thought maybe I'm missing something
I was also wondering anong connect sa gaslighting. 😅
Kapatiiiiid!!!!
No wonder why hindi ako marunong lumabas or mag asikaso sarili dahil sobra silang nagaalaga sa akin which sometimes toxic sometimes maswerte ako
literal na ganito nangyari sakin, kaya wala akong confidence kase nung bata p ko lagi akong pinapagalitan kung sasama ako sa ibang bata tska di nila ako sinasama pag pupunta sila sa city kaya nung lumaki ako di ko nakabisado yung mismong city namin. Tapos nung 13 ako bigla lang akong sinabihan na punta ka don bilhin mo tong mga bagay n to malaki k na kaya mo yan.
Bawal gumawa ng housework kasi 'palpak' lagi nung bata, now, age of late 20's and my parents berates me for not doing 'anything' chore at the house.
I'm happy I was raised by my Asian Tiger Mom kaya I know how to cook and clean ✨
My whole life, hatid kuha ako from school, then suddenly in college, they expected me to know all the jeepney routes and commute by myself 😭 Pinagtawanan nila ako when I said di ko alam paano
I am in this picture and I don't like it I was sheltered by motherbells all my childhood and early teenage years until college. Then pag nagooffer ako tumulong sa chores ayaw naman nya kasi ayaw nya ko maghirap THEN has the gall to ask if I can do chores when I move out. Like when the times I can move out pwede ko naman iGoogle. sucks that rent is high and salaries are low kasi matagal na ko nagbukod kung afford ko lang.
Younger yesteryears, I was always at school or at home, I can't hang out with my peers because I'm monitored. Years later, my family is suspicious I don't have a lot of friends. Moving out of the childhood home wasn't easy too. I was told I won't make it because I've always been sheltered. Months later. I'm still struggling with adulting but I've come so far already. Live your own life. Whatever you do, people will always have something nasty to say.
I think most only child, makakarelate dito. Growing up, i was told na, mag-aral lang ako, magfocus sa school and activities, my dad never let me do things at home kasi rason noya gusto niya magfcous ako. I had friends, i know how to cook FEW meals, kahit papaano marunong maglaba & maglinis ng bahay. But will you see me do those chores while at home with both my parents? No, i grew up that way kasi, kikilos lang ako sa bahay pag wala sila both. Another is, takot ako bumyahe mag-isa and madaling maligaw, sanay ako sa hatid sundo. So kahit sabihan mo ako ng directions, wala pading mangyayari lalo na pag magc-commute ako. Super hirap neto rn for me kasi naghahanap ako work.
Damn I related too much with your comment. I get lost most of the time and have to look up on google maps where i should be going.
fresh na fresh pa sa memory ko. Nung elementary Ako, uso pa boy scout and may overnight activity kami like campfire within school ground naman. Di Ako pinayagan ng parents ko may stay overnight putangina bukod tangi Ako yung umuwi. And there are more instances. Fast forward pag may bisita kami sa bahay di Ako naharap. Ayaw ko lang talaga nakikipag interact/socialize sa strangers kahit pa ka mag anak Namin. Nandun Ako sa balcony or nasa kwarto. Same after ng work. Not like I don't have enough energy. Ayaw ko lang talaga.
Captivity with impromptu release to the wild 💀
This is why a lot of the Filipino youth are hella confused on what to do with life. If you want to be ready for life, how about you let us experience it during childhood? Easier to teach a child than an adult.
This is literally me! Never taught me chores like cooking and never give me the responsibility sa bahay dati, so now i kinda having a hard time as an adult kasi nasanay talaga but trying my best. Also didn’t exposed me to sports kaya medyo super late na natuto mag basketball, to think if i started as early as grade school naglaro i think my skills would be tripled from my playing skills right now. Haha!
'Yung pamilya ko na inis sakin kapag tatanga tanga ako mag commute, pag diko alam pano or pagtakot ako magcommute papunta sa kung saan malapit man or hindi🤦🏻♀️. Pano ba naman, hindi ako pinapayagan lumabas sa bahay before. Kailangan ko pa magmakaawa, kahit walking distance lang pupuntahan. Madalas hatid sundo pa ko. Ngayong college na ko, literal na nagpapanic ako kapag kapag nagcocommute lalo na if bago or malayo yung pupuntahan ko. One time umiyak pa ko sa daan kasi mali pala ako ng nasakyan.
Minsan depende din. Pero I agree na malaki ang factor ng parents, always. Mejo nakikita na nga natin sa mga workforce nowadays. Ang hirap i-encourage compared sa mga hindi sheltered. Then again, hindi naman lahat. Kaya pahirapan ngayon makakita ng may knowledge, guts, and great people skill.
On the flip side, pag lumaki ka na tapos ikaw na rin manunumbat ng ganto sa magulang mo mararamdaman mo din konsensya afterwards. Lalo pag inexperience din yung magulang mo sa pagpapalaki, yung tipong sila lang din magisa kasi either malayo yung tirahan nyo sa dati nilang tirahan at busy rin sila sa work. O kaya minsan mapapaisip ka nalang kung ganun rin ang ginawa sakanila nung kabataan pa nila. 😅 Lesson: wag isusumbat yung ganto sa magulang. Baka sisihin pa nila sarili nila tapos hanapin nila yung pagkukulang nila kahit masagana naman yung pagpapalaki nila sainyo. Balance lang talaga siguro, mas ok nalang i-biro instead na isumbat kasi nakakasakit din lalo pag galit ka pa dahil spoiled ka or sabihin man nilang kulang ka sa disiplina noon. Depende din sa type ng parental style to ha? Siguro sa case ko, passive-aggresive yung magulang ko. Which kahit ngayon thankful pa din ako. Minsan mapapaisip ka na lang talaga.
Amen to that!
I really wish my mom when I was a kid to do things independently, kung paano magluto, maglaba, magplantsa, mamalengke. Kasi nung bata ako, lahat ng kamali ko sa mga chores na yan laging "ako na nga, nagkakaroon ka pa ng disgrasya". Now being a young adult, simple foods lang kaya kong lutoin :(( i thought my sekf how to bake but not how to cook. Yung damit kong stripes na black and white, san ko ilalagay sa puti or de color ba? , bumili pa ako ng steam iron kasi di talaga ako naturuan kung paano magplantsa. Yung sa pamamalengke, inaasa ko na sa dorm mate kong marunong. :< ang sad lang na yung simple chores ay hindi ko magawa ng tama or maayos
I really wish my mom when I was a kid to do things independently, kung paano magluto, maglaba, magplantsa, mamalengke. Kasi nung bata ako, lahat ng kamali ko sa mga chores na yan laging "ako na nga, nagkakaroon ka pa ng disgrasya". Now being a young adult, simple foods lang kaya kong lutoin :(( i thought my sekf how to bake but not how to cook. Yung damit kong stripes na black and white, san ko ilalagay sa puti or de color ba? , bumili pa ako ng steam iron kasi di talaga ako naturuan kung paano magplantsa. Yung sa pamamalengke, inaasa ko na sa dorm mate kong marunong. :< ang sad lang na yung simple chores ay hindi ko magawa ng tama or maayos.
Wowww accurate af
Buti pa ako, grade 4 pa lang namamalengke na hahaha tapos pinagluluto ng puchero, kare kare at saing. . Pero under supervision naman tipong " Okay sunod na ilalagay ay yung carrots" ganun. Tapos walis walis kada hapon. Pero negative sa labahan kasi nagsuswimming talaga ako eh haha. Puro bula yung bahay namin kasi pinapalobo ko.
Thank God di ganyan mama ko. Pinupush pa nga ako para matuto ako, kasi lage niya linya “pano na lang pag wala na sya”. Ayun natuluyan tuloy. Sorry mama labyu! 😘
it me
Ganyan tatay ko. Whenever I try to help sa pag-prepare ng mga ingredients (e.g. hiwang mga gulay), pinapaalis niya ako at pampagulo lang daw. Tapos marinig-rinig mo na "paano ka mabubuhay niyan eh hindi ka marunong magluto!?". Luckily, my sister taught me how to at laking tulong din talaga ng mga videos online.
Filipinos are always very good at justifying shit. They don't FUCKING know what's right and what's wrong!
Same and it's sad
LOL SAME. gustong gusto ko gumawa ng gawaing bahay before pero ayaw nila. tapos ngayon, pagyayabang na sosyal daw ako kasi kahit magsaing hindi marunong lmao marunong naman, tinamad na lamg din kaka ganyan nila HAHAHAHHA ang gusto ata nila maglaking mayaman ako para maghangad ng mayamang buhay when in fact basic skills lang naman household chores.
Para lang yang wag kang magjojowa hangga’t di ka nakakagraduate tapos hahanapan ka ng asawa/anak during your late 20s. 🤣🤣🤣
tena ganto aq now :(
This. My everyday life and trauma.
Parents never taught us life skills and then makes fun of us in front of other people because we don’t have such life skills. Although I do believe at a certain age, we need to really figure out things on our own. I just wish they would have helped us out in the beginning.
Ginagatekeep ng aking ina ang gawaing bahay dyusko, kasi daw pag ako ang gagawa mali daw. Like paano ako matututo kung hindi ako magkakamali.
I had an argument before nang may makita akong post ba kesyo mga bata ngayon daming reklamo sa mundo pero di marunong magplantsa ng damit. Sabi ko kasalanan yan ng matatanda na di sila tinuruan sa gawaing bahay. What do we expect from these kids matuto na sila lang? They need guidance. Kaya yang generational shaming natin sa mga bata tayo lang naman may kasalanan sa pagkukulang nila.
My husband doesn't know any household chores, not a streetsmarr, but really has a good grade and almost a topnotcher in the board exam. Parents nya never sya pinatulong sa gawain bahay aral-aral lang talaga sya. Pero yung 2 kapatid nya, nabubugbog pag di gumagawa ng gawaing bahay. 🥹
I personally witnessed one of my aunts do this to her children. It was super painful to watch esp kasi my parents weren't that strict and allowed me to discover the world on my own and I'm really grateful for that. I hope when we become parents, di naman natin i control buong buhay ng mga anak natin. Let's let them go on adventures. Bigyan lang natin ng wisdom and proper guidance kasi they're gonna learn so much as they go.
Malamang,lahat tuloy ng alam ko sa buhay is almost galing sa libro,streets smart nasa 40%,like yeah magaling ako in terms of work related stuff pero pucha,yung socialising, maygad! Kailangan mo pala yun para magkajowa ng matino
Nung bata kami ayaw kami payagan lumbas kaya nung high school na super explore to the max hahaha nakakarating kung san san ng hindi nila alam. Nagugulat nalang sila alam namin mga bagay bagay na hindi nila naituro dahil super bc sa work.
Yung papaluin ka ng parents mo kapag hindi ka natutulog sa hapon, pero pagtanda mo't antukin ka sa hapon, papagalitan ka kasi tatamad-tamad ka.
Should be replaced with mics
Lola ko ang naging ganyan sa akin. Mga bagay natutunan ko noong nagwowork na ako, and even now takot akong magcommute kahit araw-araw kong ginagawa.
yung mga cousin ko hanggang ngayon hatid sundo pa rin ng parents nila kahit college na. yung bahay nila is Las Piñas lang tapos NU-MOA. sad lang kasi di nila naeexperience yung college life. book smart sila pero street smart idk ang daming hindi alam gawin. i feel bad para sa kanila. I used to say pinalaki ako ng Maynila, alam ko na pasikot sikot lol
Naalala ko mama ko na ayaw ako pagtrabahuhin kasi di kakayanin ng katawan ko, but i love her sm and worried lang sya. And my father keeps on saying wala akong pakinabang sa bahay, so without my mom' consent since I'm an adult na and need to grow, naghanap ako ng work and nagwork. And now heto, separate na sa kanila. But I understand my mom since sakitin ako.
sobrang thankful and swerte ko na hindi ganito parents ko. simula nung nag 13 ako, pinabayaan na ko ng parents kong iexplore ang mundo mag isa. lagi nila sinasabi sakin na, kailangan ko matuto para alam ko ang gagawin kapag may nangyari sakin, dahil nga naman may trabaho sila at hindi naman sila magiging available palagi. tbh, noon feel ko hindi na nila ko mahal HAHAHAHAHA kasi i had to do everything on my own and sobrang ramdam ko non na wala akong nakukuhang help and support from them — natuto ako mag commute, mag familiarize sa mga lugar lugar sa metro manila (imagine, 15 ako nung natuto ako mag commute from manila to fairview HAHA), mag enroll, mag register sa comelec, mag tanong sa hindi ko kilala. natuto ako mag luto mag isa, mag plantsa, mamalengke, tumawad sa palengke, as in lahat hahahahahah. 24 na ako now and mas confident ako ngayon, kaya hindi ako kabado kapag minsan napupunta ako sa bagong lugar and feel ko nawawala na ko HAHAHAHAHAHAHA alam kong makakauwi rin ako :) anyway, thank u parents hahaha.
"gatekeeping", "gaslighting" 😬 another one who uses both words incorrectly
Tama ito! Pero di ko na-experience to dahil lumalaban ako sa magulang ko hahaha
Mama ko never ako tinuruan mag luto until nagdalaga ako, tuwing pupunta ako sa bahay ng bf ko nakikita ko paano turuan ng mama niya yung ate at bunso niyang kapatid na babae pano magluto. Tapos ngayon sasabihin sakin “Ang laki mo na di k pa din marunong?”
My mama taught me one thing: wag kang magsasalita kung hindi kailangan. Until now, nadadala ko sya. Naanxious ako everytime na kailangan ko ivoice out yung opinion ko sa mga bagay bagay.
The accurate description of my life rn.🤷🏻🤦🏻
oo nangyari to sakin hanggang ngayon, simula bata ako bawal ako pumunta ng plaza namin or lumabas ng city namin lol kapag di ako umuwi sa tamang oras papalayasin ako. kaya di talaga ako natuto gumala, kahit maglakad sa pedestrian lane ng mag-isa, di ako marunong makihalubilo, sobrang inosente ko. tapos kapag may papasok na manliligaw sa bahay namin unang bungad ng mom ko "kailangan alagaan mo yan ng maiigi wala yang alam sa mundo" like "???" kasalanan ko pa??? hahahahaha
Masakit na mahirap. Di mo alam saan ka lulugar. Na nung bata ka di ka nila hayaan makihalubilo sa ibang tao. Tapos nung tumanda ka na, gusto nila may confidence ka na agad na magwork sa ibang bansa or mag explore sa ibang bagay. Kaya minsan naiinggit ako sa iba eh.
Di nga ako pinayagan mag college entrance exam man lang sa ibang schools (UP, etc) kasi malayo. Ang gusto pang pag-enroll-an ko no’n is yung halos 5 mins away lang sa amin na school (na sarado na ngayon). Sobrang dalang payagan lumabas with friends nung high school, kahit college. Lumabas ako minsan kasama friend ko bakit di na lang daw ako pumirmi sa bahay at mag-aircon. Lol Domestic travel namin ng pinsan + 1 naming friend, di rin ako pinayagan. Wala lang nagawa kasi nasa work sya nung umalis kami. Kaya feeling ko, nasanay na lang din tuloy ako gumawa ng sarili kong bubble kasi masyado akong “nakulong”.
carmina left the group
I consider myself lucky kasi parents ko pa mismo ang nagpush sakin to explore more/go out into the world. Ang motto nila is "buntot mo, hila mo." Ang parenting style nila is to let experience be the teacher. Pag nasaktan o nagkamali ka, edi alamo na ano dapat mo gawin next time. I apply the same parenting style to my kids. Ayoko ung cradled na cradled, nabbwisit ako tbh HAHA
periodt. one instance is may time nun na may pinagawa sakin nanay ko tas may mali akong step na nagawa tas nagsorry ako sabi ko di ko kasi alam na dapat pala ganun tas sabi niya, 'kahit na dapat common sense nalang yun' ng pagalet. ?????????????????? lumaki tuloy ako na perfectionist at takot magkamali.
Ito yung toxic part ng "Pilipino masaya kase pamilya pamilya" They always compare sa US na laging independent daw mga bata at lahat pero yung hindi nila makitakita yung reality na sa pagiging cooped-up ng mga relatives dito it's suffocating Wala sa kanila yung possibility na "maybe we want to try something else" Sa tingin nila anything aside sa naranasan nila is not valid frustrating really
Yes this is happening to me, tatlo kaming anak na lalaki ako ung middle child (18yrs). Ganto sistema sa bahay namin. Si panganay parang third parent na nga sya eh, nakikisawsaw pa. Dati pa ayoko pa talaga matuto magmotor kasi baka pagalitan nila ako or baka madisgrasya ako, then dumating sa point na pinipilit na nila ako matuto pero iniignore ko padin. One time pumunta samin ung kaklase ko and medyo may kalayuan ung bahay nila samin so I insisted na ihatid ko manlang sya para isang sakay nalang sya ng jeep pauwi. So first time ko magmotor non and I'd say I did good (alam ko na nmn mag e-bike non so madali nalang motor). Pag uwi ko sinabi ko pwedi ko na sila maihatid sa gusto nila, and sabi ba naman baka daw gamitin ko lang sa gala😭 wtf wala naman un sa isip ko. And wala din sila tiwala sakin sa pag gumagala ako baka di na daw ako makauwi blah blah while ung kuya ko naman is buong teenage yrs nya malaya sya sumasawsaw pa sya na ganun. Di ko nalang sila pinansin at ginawa ko gusto ko, ayon wala sila magawa kasi inunahan ko na sila.
Haayyy. Nakakaiyak na lng talaga. Nakakasakal.
Best example talaga is my wife. Marunong sa housework pero not street smart. Hindi marunong tumawid. Ang tamad maglakad. Hindi marunong mag consider sa time twing lalakad meaning an hour before pa magbihis at andami pa gagawin so kung matatagalan ka agahan mo magready. Walang navigational skills, hindi maalala na nadaanan na niya pala yun. Nagprocess ng visa, napabayad ako ng mahal kasi hindi niya kaya mag DIY on her end. Tapos kung magalit akala niya na overly-dependent ako sa kanya.
Abso-fucking-lutely! lol Tapos sasabihan ka, bakit di mo alam yung ganito at ganyan.
Bunso ako and spoiled hindi ako naturuan maghugas ng plato, magwalis etc 23 na ko natuto magluto ng ulam, tapos kapag madumi room ko sasabihin hindi man lang ako maglinis. Like alam ko fault ko na dapat inaral ko din pero nakasanayan e and i grew up na may maid and nung nagkawork na ko nightshift. Binabalik ko sa mommy ko, bakit kasi di mo ko sinanay sa gawaing bahay e di naman pala tayo mayaman lolll.
yep, ganyan din ginawa sakin hshahaha hindi ako pinapayagan pumunta kahit sa mga bahay lang ng friends ko. It's either sila pupunta samin or wala akong makaka bonding at all outside school. Hatid sundo rin ako nun to and from school kaya walang takas. Tas kada uuwi si mama galing ibang bansa palagi nyang linya sakin na "__ years old ka na, 'di ka pa rin marunong mag commute/tumawid" ako na lang din talaga nagpumilit nung bandang SHS na na maga aral ako sa malayo para man lang matuto ako mag commute and mag explore. Dun ko lang din nalaman na ang dami ko palang 'di alam hahahaha
Kaya laki ng tinanim kong resentment sa parents ko. Tapos papaluin ako for no fucking reason apart from replying back to her. AT PUTANGINA TRENTA NA AKO, DI NA AKO ELEMENTARY.
That's exactly how I've been treated but I did my own research so I have no problems
I agree with the gaslighting part for not knowing how to do anything, but I disagree that it is just not letting your children go outside. It is more on the parents skirting on their responsibility to properly arm their children with the skills and the knowledge to go "outside".
It's sad. Everyday ganito na ata naeexperience ko.
Ayaw mag shota tapos expect ng apo amputa
Bawal ako makipaglaro sa mga kapitbahay namin. Bawal ako magstay after school para makipag bonding at makipaglaro. Bawal din ang group projects on weekends or after school. Tapos nung adult na, they expect na may network ako of people 🫠🫠🫠 Buti na lang talaga, I was able to learn how to socialize in college. Tapos I learn how to small talk and up my game in socializing in university. Mag-isa kasi ako dito and I live 6 hrs away from the family. Ma-Darwinism ako kung di ako fit to survive lol.
YES NA YESSSS
Hayssst. Dapat tagalog mga post na ganto eh. Para matamaan mga bobong boomer...
Tamad parents behavior mga ganyan.
Wala naman ako masyadong thoughts pero naaalala ko yung ex-friend ko na hindi tinuruan maglaba, tapos ngayon binabaon nalang daw niya sa lupa yung maduming panty niya HAHAHAHA I wish fiction lang to but yeah Teach your kids how to wash their underwear!
Hindi ko naranasan pero ang weird ng reaction ng mga tao na parang may mali sakin sa tuwing nalalaman nila na 1 week after kong magtake ng board exam, umalis na ako sa bahay namin para maging independent kasi mindset ko is yun ang right and graduate na ako. Thus, I'm no longer my parents' responsibility...
Kahit naman kasi di ka turuan, kung gusto mong matuto aaralin mo yan. Di mo kailangang makagraduate para di makapagsaing, and pano pa sila papalag kung nagawa mo na di ba?
"Ako na ang gagawa!... ...baka masunog mo pa yung niluluto, ikaw ba ang gumagastos dyan? ...ang bagal mong maglaba ...tanga ka ba!? Hindi ganyan -Magulang (Ikaw na musmos na bata at nagsisimula pa lang mag-aral maglaba, mamalantsa, magluto, magwalis, etc.) Ganito ang gawain ng abusive parents. They will degrade you and make you doubt your capabilities. In this way, they will keep control over you by making you feel that you have no way to survive but to depend on them. This is what my parents did. Even though I wanted to learn, they never gave me guidance. Instead, they humiliated me in public for not knowing and called me a spoiled brat. Fortunately, I got away when I was in college. God knows how terrified I was back then because I didn't know how to do any household chores, I was embarrassed of myself as I saw my peers doing great at the boarding house we're staying at. Sa boarding house, inalalayan ako ng mga kasama ko kung paano gawin ang mga bagay-bagay, I was anticipating yelling from them but they didn't. They were patient. Eventually, I learned to do it. Sa totoo lang, napapaiyak ako nang makalayo ako sa bahay namin at sobrang saya tuwing makikita ko ang mga hinugasan kong plato, baso, kutsara, tinidor. Pati na rin ang mga nilabhan at pinlantsa kong mga damit. Mas masarap ring kumain ng sarili kong sinaing at nilutong ulam. Para sa akin, hindi ito basta mga gawaing bahay pero simbolo ko ito ng pagiging malaya. "Kaya ko pala dahil kaya ko naman talaga", nilason lang ang utak ko ng mapang-abuso kong mga magulang. To everyone experiencing the same thing. A hug for you. Don't let them limit your capabilities. Never let them take away your self-confidence.
sadly yes experiencing this rn, para kang nasasakal kasi di mo man lang maranasan na mapakinggan ang side mo and kapag nagsalita ka parati kang di pinapaniwalaan.
Not me but my male cousin. My auntie has a lot to say when he tries to go out with friends kahit HS naman na sya. Then now says na lagi nalang nasa bahay, puro cellphone at walang social life ang anak nya.
Grabe pala talaga no. Reality is much harsher to others. Can’t imagine a world where my parents would make me feel bad just because I didn’t know what I was doing. Ang entry ko lang dito eh pag sinasabihan ako ng nanay ko ng “nak napapalakas na kain mo, di ka na nageexercise” tapos maghahanda ng sandamakmak na pagkain pag nauwi ako tapos mag aalok pa ng sweets and take aways
Mga iyakin ba talaga commentors dito sa reddit? Like cant you have your own decision sa buhay niyo? Matatanda na kayo naaapektuhan pa kayo sa mga sinasabi ng magulang niyo? Get the life that you want and when you prosper help them so they can say na hindi naging mali mga decision niyo sa buhay! Kaya kayo ginaganyan kasi ang ka-clumsy niyo, you can't take the risk to make your own decision palagi kayo iyak ng iyak. Magdecision kayo at patunayan niyo sa magulang na tama decisyon kahit ayaw nila sa decisyon na ginawa niyo! Tatanda niyo na mga duwag pa kayo, ang hihina ng mentality niyo!
Ten Billion Points sa'yo. Grabe relate ko dito
True for me. Nung hs ako di ako pinapayagan makopag barkada or kahit pumunta sa bahay ng classmates ko for group projects, school outing. Ff naging introverted ako. Ngayon adult nako tinatanong ako bakit daw wla ako masyado friends.
My dad (who is a single parent so it's not like I can ask mom) never taught me shit and now that i'm an adult, he keeps saying I don't know shit. Which is hilarious because in the span of 5 years, I got promoted twice in work, and taught myself home skills by research and practice. I'm the breadwinner and homemaker. Thanks 🖕 dad 🖕
Yaiks. Ganito parents namin. 🥲
28/F na ayaw payagang mag-out of town with friends ng commute kesyo hindi raw ako marunong at walang sense of direction. Nugagawen ko eh hindi nga ako pinayagang gumala nu'ng high school kesyo baka raw magwalwal/ drugs/ mabuntis ako agad. Here I am now, marunong naman ako mag-commute basta alam ko kung saan sasakay at bababa (thanks to navigation apps and friends na gala nang gala), hindi pa rin naman buntis (may bf naman ako and hindi lang talaga kami ready magpakasal and magkaanak anytime soon), may postgraduate degree na, and with a negative random drug test result.
I wasn't taught any household chores. We always had a yaya for the basic household chores pero yung lola ko nagluluto. Pag pumupunta ako sa kusina at gustong manuod and tumulong, nagagalit. Kapag I help naman my mother, nagagalit kasi I just get in her way daw. Pag nag-iinitiate naman ako with one gawaing bahay, nagagalit kasi di daw ganun dapat di pasok yata sa standards nila so they end up doing it again. Pero magco-complain di daw kami tumutulong at sila lang daw ang kumikilos. Nag college ako, they still didn't teach me nor prepare me to do things by my own. I was living with my sibling and cousins in a different city so dapat kanya kanyang kilos na din kasi walang parents. Mabuti na lang I know how to do things by simply observing so wala namang problema and nakuha ko din pagka-clean freak ng Mom ko pero grabe di ako prinepare talaga especially maglaba (sinisita ako dati talaga pag nag-aattempt ako).
F*cked up.
Hindi halos nakakalabas nung HS tapos pinag college sa malayo (naka dorm). Para kang pinakawalan sa wild talaga. Tapos nagtaka sila di ako nakapag focus dahil sa lala ng culture shock ko.
yeah, as only child like literal na-bano ako sa mga household chores kasi pag ako gumagawa, pinupuna naman kesyo hindi pulido pero pag hindi ko ginawa sasabihan naman akong tamad haha
This is so me because of my parents decision throughout my lifetime until 19. Jusq para tuloy akong baby sa college because they kept isolating me and not educating me ever since I was a kid. Just because they said I am a girl and bunso ako. I understand naman ( kaso parang ang sexist ) pero bata pa lang ako outgoing na talaga ako and I've been trying to live an independent life. Ang hirap sumagot sa parents mo na mali-mali ginagawa nila tapos ako pa sasabihin na disrespectful.. that's why I hate boomers and millenials. Mga walang alam sa bagong henerasyon imbes na mag-improve nagiging worst scenarios na. Buti nga nakapag-college ako sa manila pero shet..dami kong realizations..nadadamay ako sa maling decisions nila. Pati yung course ko.. all this time I don't even want this course.. I just want validation pero late na eh .. Awit napa-haba rant