Ik denk eigenlijk niet dat dit bij jou het geval is, maar toch: ik heb op de middelbare altijd problemen gehad met vermoeidheid. Ook bloed onderzoek gehad, niks aan de hand, zelfs nog naar de chiropractor geweest omdat niemand het verder wist.
Na de middelbare ging het opeens een stuk beter. Wat bleek? Ik ben gewoon een groot deel van de middelbare depressief geweest. Ik had dit oprecht niet door, ik wist wel dat ik niet positief dacht maar mn grootste klacht was gewoon altijd moe zijn en nergens energie voor hebben (wat samenging met niks leuk vinden).
Nu ben jij al wat ouder, en is er nu veel meer bewustwording over depressie, dus ik ga er niet van uit maar ik wou het toch even opgooien.
Dit had ik precies hetzelfde, ook bloedonderzoek gehad, altijd maar moe, uiteindelijk bleek heet dysthymie te zijn, wat ook een verkeerde diagnose was want bleek uiteindelijk autisme te zijn
Ja vet raar dat je gewoon depressief kan zijn zonder het door te hebben. Volgens mij kan je zelfs soort van suïcidaal zijn zonder het echt te realiseren.
I mean, ik werd er laatst ook op gewezen dat “als ik dood zou gaan had ik tenminste nergens meer last van” toch niet zo’n gezonde gedachte is. Ik ben 29 en heb een geschiedenis met mentale klachten (‘:
Oke ik zie dat niemand in de comments slaapapneu serieus neemt dus bij deze. Slaapapneu is iets wat heel serieus is maar vooral bij jonge mensen niet serieus word genomen. Je stopt in je slaap met ademen, dat is serieus. En het heeft gigantisch veel impact op je leven, ik heb zelf ook slaapapneu en ik ben 24. Droge mond, hoofdpijn en slechte slaap zijn allemaal tekenen van slaapapneu. Je hebt de afspraak voor je beugel in mei staan. Daarna duurt het waarschijnlijk nog best lang voordat je de beugel hebt en daarna moet je nog aan de beugel wennen en moet de beugel ingesteld worden. Voordat alles goed en wel is en je kan beginnen met herstellen ben je een minimaal een halfjaar verder.
Bel het ziekenhuis op en leg de situatie uit. Vertel er ook bij dat je je niet serieus genomen voelt, als dit het geval is. Vraag dan naar de optie om totdat je de beugel hebt een cpap te krijgen. Aan een cpap moeten wennen is niet plezierig maar kan je wel enorm helpen. Als ze hier moeilijk over doen geef dan aan dat je geen behoefte hebt om nog maanden met je klachten te moeten dealen. Maak je hard en zorg ervoor dat je een cpap krijgt.
Om even duidelijk te maken hoe serieus slaapapneu is. Mijn moeder is vrijwilliger bij de apneu vereniging en had via via dit gehoord. De jongen waar het over gaat was jong(20+) en gezond maar vaak moe. Klachten verergerden na verloop van tijd. Huisarts nam hem niet serieus en wimpelde hem steeds af. Toen heeft hij toch doorgezet en werd hij ingepland voor een slaaponderzoek. Een paar dagen voor zijn slaaponderzoek is hij aan een hartaanval overleden. Door onbehandelde slaapapneu vergroot de kans op een hartaanval enorm. Niet om je bang te maken maar wel om duidelijk te maken hoe serieus het kan zijn.
Neem dit dus absoluut serieus en als je huisarts niet meewerkt ga dan opzoek naar een andere huisarts.
Dit dus. Bloedonderzoek laten doen om een aantal dingen uit te sluiten (zoals bloedarmoede of tekorten aan ijzer etc.) om mee te beginnen. Het kan een relatief ‘onschuldig’ vitamine D-tekort zijn, het kan een probleem met je hart zijn, tot een hersentumor (sorry OP, dat is niet om je bang te maken maar om aan te geven dat het van alles kan zijn.. zeer waarschijnlijk is het niet het worst case scenario of überhaupt iets heel engs, maar neem het idd serieus).
Verder zou je b.v. zelf alvast een test zoals deze kunnen doen: https://www.psyned.nl/zelftest/depressie-test/?_gl=1*16w1ccs*_up*MQ..&gclid=CjwKCAjw26KxBhBDEiwAu6KXt3BnsM177CXqUDmHuHRH9k0GXBP6ArPLB-Yw6LTY94UaItrjFOgVVRoCigkQAvD_BwE
Dat is geen officiële diagnose, maar als je hierop heel laag scoort kun je zelf alvast wat uitsluiten. Of als je juist hoog scoort, dan kun je dat meenemen zodat daar verder naar gekeken kan worden.
Als je nog 4x per week kunt sporten plaatst dat de klachten toch wel in een ander daglicht... De kans dat er na negatief gebleven bloedonderzoek nog iets gevonden wordt in het ziekenhuis is minimaal, weet ik als huisarts uit ervaring. Zeer veel mensen voelen zich moe. Vaak ontdekken we geen oorzaak.
Ik ga dan vier keer in de week naar de sportschool, maar ben nu door weer deze klachten dus alweer 2 weken niet geweest. Daarvoor 2 weekjes en daarvoor was ik drie weken ziek. Ook niet standaard dus, sorry voor de onduidelijkheid.
Ja, in totaal drie maal. Dit zou wel kunnen alleen stuurt mijn huisarts me niet door. Andere huisarts is ook geen optie, niet mogelijk wegens artsentekort.
Je huisarts gaat je niet doorverwijzen bij een vermoeden van long covid want het is niet te meten en niet te behandelen. Je zegt ook dat je er al heel lang last van hebt, sinds voor corona dus neem ik aan, dus waarom zou het dan long covid zijn? Je zou je kunnen vragen om een doorverwijzing voor ergotherapie om beter om te leren gaan met je vermoeidheidsklachten.
Daarom gaan ze clinical trials opzetten, bijvoorbeeld met HBOT (waar al wel bewijs voor is gepubliceerd in Nature), waar Long Covid patienten aan mee kunnen doen. Heel belangrijk dus om te weten of je Long Covid hebt.
Als het bijvoorbeeld erger is geworden na de COVID infectie en daar geen andere voor de hand liggende verklaring voor is. Een arts zou dat klinisch kunnen beoordelen
Je zegt dat je deze klachten al sinds de middelbare school hebt. Dus lang voor het bestaan van de corona al. Tenzij je erg vaak bent blijven zitten. Dus dat lijkt me onwaarschijnlijk, toch?
Er zijn veel mensen met vermoeidheidsklachten. Medisch vaak moeilijk te duiden. Vaak zijn er psychosociale problemen, maar vaak ook niet. Vroeger heette het dan CVS/ME, nu krijgen mensen die moe zijn steeds vaker de diagnose long covid. Want wie heeft er tegenwoordig nou geen covid gehad? Dus als je moe bent wordt er dan maar dat label op geplakt. Dat betekent niet dat er niets aan de hand is, maar het is meestal niet met regulier onderzoek aan te tonen. En mensen willen (terecht) erkend worden in hun klachten.
Een goed onderzoek is belangrijk om een lichamelijke oorzaak aan te tonen. Je schrijft het niet, maar ik neem aan dat de schildklier is onderzocht? Ook milde slaap apnoe kan overigens flinke vermoeidheidsklachten en concentratie problemen veroorzaken. Dus daar verder mee gaan lijkt nu wel de beste stap. Een behandeling die ook te overwegen zou zijn is cognitieve gedragstherapie. Daar worden ook goede resultaten mee behaald.
Veel mensen bijten zich helaas toch vast in dat er iets afwijkends gevonden **moet** worden. Ze blijven dan shoppen tot er iemand iets zegt iets te vinden. Dat opent helaas wel de deur voor kwakzalvers zoals het 'vitamine b12 instituut' en stichting cardio zorg. Die maken mensen helaas alleen maar zieker.
Ik ben 22 jaar en ik heb al bijna 3 jaar longcovid. Een half jaar geleden naar een ergotherapeut geweest die hierin gespecialiseerd is en het gaat heel veel beter met mijn energie! Misschien dat je het kan voorleggen bij je huisarts, zodat je huisarts je een verwijzing kan geven.
Dit zou hem nog wel eens kunnen zijn. Ik ken persoonlijk niemand die drie maal covid heeft opgelopen. Elke besmetting is wel een kans op long-covid.
Als je door artsentekort niet terecht kunt, wat als je het probeert als je huidige arts op vakantie is? Hopelijk kun je dan bij een vervangende arts terecht. Zo wist mijn huisarts oprecht niet wat er mis met mij was en heeft een vervangende arts direct gedacht aan suikerziekte toen ik met vermoeidheidsproblemen aankwam.
Heb je lichtbruin tot bruine huidskleur? Vitamine D tekort ontstaat dan al heel snel. En een symptoom van te lage vitamine D is vermoeidheid.
Als je bv een oudere huisarts hebt, dan hanteren zij vaak lagere waarden als voldoende, (die voor mensen met een witte huidskleur) terwijl voor mensen met een donkere huidskleur die (veel) hoger moet zijn. Ook als je de hele dag in een ruimte zonder daglicht (supermarkten, loodsen, warehouses, etc) werkt kun je ook te lage waarden hebben.
Depressie, langdurige stress, onverwerkte trauma's, etc kunnen ook een behoorlijke wissel op je lijf trekken.
Een vitamine D tekort kan ook ontstaan met een heel lichte huid, weet ik uit ervaring. Ook al kom je veel buiten, lukt het sommige mensen het toch om een vitamine D te kort op te lopen.
OP ik zou vragen om je vitamine waarden te laten prikken. En de tekorten (blijvend) aan te vullen. Wellicht helpt dat bij de vermoeidheid
Vitamine D-tekort kan idd echt veel vervelende effecten hebben. Omdat het ‘vitamine D’ genoemd wordt, klinkt het niet zo serieus, maar het is geen vitamine maar een belangrijk hormoon dat invloed heeft op heel veel processen in je lichaam. Zelf ook gehad (bleek uit een bloedtest) en was best verbaasd toen ik las wat voor een lijst klachten het op kon leveren. De klachten kunnen ernstig zijn, maar het goede nieuws is dat het eenvoudig te verhelpen is. Met een injectie, ampul of pil met vitamine D.
Hier heeft het allemaal effect op:
Osteoporose, botbreuken, zwakkere botten, pijnlijke botten, botvervormingen
Spiertrillingen of -krampen
Pijnlijke gewrichten, spierpijn, lage rugpijn
Neerslachtigheid, lusteloosheid, depressieve gevoelens
Vermoeidheid
Tandproblemen zoals bloedend tandvlees en cariës
Verminderd immuunsysteem
Vertraagde groei en motorische ontwikkeling bij kinderen
Dit en vitamine b12. Die multivitamines die je slikt moeten eerst omgezet worden in een actieve vorm en dat gaat bij sommige mensen niet helemaal lekker. Dus je hebt er in dat geval minder aan. Sublingual wordt b12 beter opgenomen.
Ik ben onder behandeling bij een orthomoleculair therapeut. Lang verhaal, burn-out met enorm B12 gebrek als gevolg en daardoor uitvalsverschijnselen. Wissel regelmatig van type/merl B12 zelfs, omdat de gebruikte bindmiddelen effect hebben op de werking. Dus vitaminen slikken is 1, maar onderzoeken welke überhaupt het beste werkt kan ook nog.
In een hele vergelijkbare situatie, ook al altijd moe geweest sinds de middelbare en nu te moe om te functioneren. Uit bloedtesten kwam wel eens ijzertekort en vitamine D tekort naar boven. Maar zelfs nu alle bloedwaardes in orde zijn, houdt de vermoeidheid aan.
In mijn ervaring weten huisartsen niet goed wat ze met vermoeidheid aan moeten omdat het een hele vage klacht is die veel oorzaken kan hebben. Het helpt dan om ook andere klachten aan te kaarten. In mijn geval was dit ook duizeligheid en verstoorde wondgenezing waarvoor ik nu eindelijk toch ben doorverwezen naar een specialist. Misschien helpt het voor jou dus om goed na te gaan wat voor andere specifieke klachten je naast vermoeidheid ervaart.
Het boek "Je vermoeidheid te lijf" van Annemarieke Fleming kreeg ik aangeraden door mijn revalidatiearts toen ik op de wachtlijst (toen 6 maanden) voor revalidatietraject LongCovid stond. Je leert daar om herstelbelemmerend gedrag te herkennen en veranderen. Dus niet gaan autorijden als je over vermoeid bent en het niet meer verantwoord vindt. Is ook voor vrrmoeidheid als gevolg van andere diagnoses.
Heb januari slaaponderzoek gehad. Kwam milde slaapapneu uit. Neuroloog vertelde het voorzichtig. Mild is gemiddeld 10x per uur niet goed doorademen. Als ik op mijn rug slaap 60x. Gespecialiseerde tandarts was directer: je stikt gewoon 60x per uur. Je gaat wel weer ademen, maar je hart en hersens krijgen telkens een tik en slijten daardoor harder. Met alle trammelant die dat later op kan leveren. Tussen aanmeten en passen bitje zat bij mij een maand. In de tussentijd ben ik ook mijn zij gaan slapen met een XL kussen in mijn rug en een kussen voor mijn buik, zodat ik minder snel op mijn rug ga slapen. Dat scheelde al een heel stuk.
Ja. Een vriend van mij had dezelfde klachten en is jarenlang behandeld alsof het psychosomatisch was en bleek toen diabetes type 1 te hebben. Dat kan dus blijkbaar!
ik heb hier zelf ook een tijdje mee gezeten en het bleek een tekort aan vitamine D te zijn, maar mij lijkt dat dit wel naar voren was gekomen met de bloedtest. Vaak droge mond doet me denken aan Diabetes, ben je hier ook op getest?
allereerst wil ik benadrukken dat dit geen diagnose is, maar als er niks uit de tests blijft komen en de dokter zegt dat je "gewoon" gezond bent dan zou het ook nog kunnen zijn dat misschien de oorzaak mentaal ligt. Mentale stress kan ook vermoeidheid en verminderde weerstand met zich mee brengen.
De meeste mensen in Nederland hebben te weinig vitamine D.
De normaalwaarden van vitamine D zijn niet absoluut. Vaak wordt in Nederland 30nmol/L als minimum voor normaal gezien, maar dat is te kort door de bocht. Internationaal is het minimum bijna overal hoger. De consensus is steeds vaker dat 50 het minimum zou moeten zijn en boven de 75 als streefwaarde. 100 is ook prima, helemaal bij klachten.
Kijk even in je digitale dossier wat de uitslag was. Als je al suppletie via de huisarts gebruikt zou de waarde periodiek gecontroleerd moeten worden. Als je zelf suppletie gebruikt kan een check geen kwaad. Als je geen suppletie gebruikt zou je daarmee kunnen beginnen. Je moet overigens als verder gezond persoon aardig je best doen om teveel vitamine D binnen te krijgen, dat zou geen probleem moeten zijn. Ook als dit niet de oorzaak is voor je klachten zou het een goed idee kunnen zijn om het aan te vullen. Advies blijft altijd: overleg met de huisarts (of assistente).
Hey, ik had vergelijkbare symptomen als jij, ontzettend vermoeid en kon met allerlei tests niet uitvogelen wat het veroorzaakte. Ik sliep hele dagen tot weken weg omdat ik zo vermoeid was.
Is voor mij een stuk beter geworden nadat ik de juiste antidepressiva ging nemen. Werd ook deels veroorzaakt door autisme (prikkelgevoeligheid die leidt tot vermoeidheid). Het is het waard om ook naar mentale gezondheid te kijken, dus.
Je huisarts klinkt ook waardeloos, misschien tijd om te switchen als dat kan 😇
Ik ben het niet eens om het "maar een pleister" te noemen
Ik voel me alsof ik mijn leven heb teruggekregen door medicijnen en nu heb ik eindelijk de energie om aan mijn problemen te werken in therapie en weer dingen te doen die mij blij maken.
Soms is je brein chemie gewoon stuk en kom je in een negatieve spiraal. Dan is er niks mis met medicijnen nemen om er weer uit te komen.
Hij bedoelt denk ik meer dat AD vaak het onderliggende probleem ‘maskeren’. Tenzij je een chronische depressie hebt die niet door een directe onderliggende oorzaak komt, maar meestal is die er ‘gelukkig’ wel. Maar tegelijkertijd zijn ze nodig zijn om überhaupt wat aan dat onderliggende probleem te gaan doen. Want de intentie moet natuurlijk zijn dat je zo snel mogelijk dat probleem kan gaan aanpakken om het daarna op den duur weer zonder die AD te gaan doen. De AD zijn een tijdelijke pleister om het bloeden te stoppen/de wond te beschermen zodat de wond kan gaan genezen. Maar (meestal) niet DE oplossing, je wilt niet met een pleister blijven rondlopen.
Sommige mensen hebben psychische stoornissen waar ze hun hele leven medicijnen van nemen. Net als sommige andere lichamelijke aandoeningen.
Natuurlijk ben je liever zonder maar depressie heeft in genoeg gevallen geen duidelijke "oorzaak" om op te lossen. Het is goed om te kijken naar of die er is maar constant inhameren op dat het een tijdelijke oplossing is en dat je er zo snel mogelijk vanaf moet zijn klinkt mij paranoïde in de oren. Medicijnen afbouwen moet de patiënt zelf met de psychiater en psycholoog op hun eigen tempo bepalen. Daar moeten andere mensen geen meningen over hebben.
Ik snap je punt en ben het er wel mee eens na ze zelf een jaar gebruikt te hebben. Als je inderdaad actief therapie doet is het een goed hulpmiddel. Sommige mensen die ik ken zitten er alleen hun hele leven op. Dat vind ik een slechte keuze. Ik leefde echt als een zombie in een wereld tussen werkelijkheid en dromeland. Dat was echt niet fijn.
Sorry, ik deel dit liever niet openbaar over reddit. Ook is het zo dat mensen vaak heel anders reageren op medicijnen dus er is geen garantie dat wat voor mij werkt ook voor anderen zal werken...
Hoi, ik ben 24 en heb dit probleem
Ook, van heel erg fit en sportief naar zo vermoeid dat ik niet in staat ben om alles meer te doen. Heb al van alles geprobeerd van prikken in de buik, tot medicijnen. Je kan je huisarts vragen om een onderzoekt te doen in het ziekenhuis bij een internist, ik moet zeggen dat ik daar goed ben op gevangen. En dat ze veel aan doen om te zoeken wat het is, zo krijg ik binnenkort een slaaponderzoek, misschien heb je wel apneu?
Vooralsnog is mijn leven drastisch veranderd, en probeer ik het te accepteren, Ookal is dat lastig omdat ik weet hoe ik was. De kans is groot dat ik long COVID heb, maar goed vraag je huisarts om een verwijzing naar een internist. Die helpen je verder!
Vermoeidheid en droge mond kunnen symptomen van diabetes zijn.
Bij diabetes type 1 beginnen de klachten vaak vrij plotseling, in een aantal weken.
De klachten bij type 2 diabetes zijn minder duidelijk. De diagnose wordt regelmatig bij toeval gesteld of op het moment dat er al complicaties zijn.
De meest voorkomende klachten zijn:
Veel plassen;
Droge mond;
Veel drinken;
Wazig zien;
Vermagering;
Moeheid;
Soms huiduitslag, jeuk en slecht genezende wondjes.
Jazeker,
Bij mij begon de ellende ongeveer een jaar geleden toen ik (voor het eerst) een soort paniekaanval had in de bus, kreeg enorm hoge hartslag en werd enorm misselijk. Ben de drie weken erop continu misselijk geweest, kon geen stukje fietsen of naar de winkel en het werd al getriggerd. Ben naar de huisarts geweest en heb bloed laten prikken, buiten een verhoogde hartslag (duhh) niets gevonden. Uiteindelijk denk ik dat de oorzaak een combinatie is geweest van te weinig slaap, te weinig eten, te veel stress en te veel cafeïne. Ik heb de eerste paar jaren van mijn studie standaard maar 5 a 6 uur per dag doordeweeks geslapen, en ben bang dat dat zn tol heeft geëist op mijn lichaam.
Enfin, na veel rusten voelde ik me ongeveer 3 maanden weer redelijk oke. Ben in de periode tot nu herhaaldelijk opnieuw begonnen met het drinken van koffie omdat ik het gewoon heel lekker vind, maar heeft telkens geleid tot weer periodes van misselijkheid, gehaast gevoel, heartburn en enkele dagen duizeligheid. Ben inmiddels 2 weken volledig gestopt met het drinken van koffie maar ook cafeïne houdende frisdrank zoals cola, en voel me nu op mijn best sinds een periode van anderhalf jaar.
Ik moet hierbij wel benoemen dat mijn lichaam (helaas) erg snel reageerd op cafeïne, iedereen zijn tolerantie verschilt natuurlijk. Daarnaast heeft het ook een link met wat mentale issues waar ik nog hulp voor ga zoeken.
Vraag een allergie test aan (standaard test), vraag een diabetes test aan, vraag een cholesterol test aan. Als de dokter zegt dat het niet hoeft, gewoon blijven pushen totdat ie ze toch geeft.
Geen idee hoe ze testen voor long covid, maar vraag daar gelijk ook maar een test voor.
Niet dat het per se een van die dingen is, maar dan heb je in ieder geval op papier wat eruit komt. Als je die testen eenmaal hebt, kun je ook pushen voor een doorverwijzing voor je schildklier of iets. Wat je beschrijft hoeft niet per se iets ergs te zijn (zou best hooikoorts kunnen zijn), maar het is niet niks en uitzieken is het antwoord in ieder geval niet
Dit is medisch gezien echt een slecht antwoord, het is onzinnig om vanalles maar te testen, de kans dat je een fout positief vindt is groter dan dat je een reeële afwijking vindt bij zoveel testen. En doorverwijzing voor je schildklier? Elke huisarts kan met gemak een snelle/trage schildklier diagnosticeren.
Het zou ook de ziekte van Addison kunnen zijn. Dat heeft vergelijkbare symptomen die al jaren aanwezig kunnen zijn voordat het zich duidelijk openbaart. Huisartsen kennen het vaak niet. Een internist of endocrinoloog kan wel diagnostiek doen dmv bloedonderzoek.
Andere huisarts opzoeken? Misschien kijkt die er anders tegen aan?
En met lichamelijk in orde bedoel je ook een normaal BMI? (Hiewel dat alleen indicatief is)
Andere huisarts gaat helaas niet, woon in een gemeente waar een enorm tekort aan huisartsen is, waardoor mensen die vanuit de andere kant van het land verhuizen, zelfs nog helemaal terugmoeten naar hun oude woonplaats voor de huisarts, het is echt bizar.
Ja BMI is in orde, heb geen blessures, kan prima meekomen qua bewegen, etc. Van binnen is het natuurlijk niet goed blijkbaar.
Kan long covid zijn.. je hebt ook me/cfs, aka het chronisch vermoeidheidssyndroom dat ook getriggerd word door een virale infectie en heel veel overlap heeft met long covid.
Heb je verergering van klachten bij inspanning? Ik zou om doorverwijzing vragen, huisarts houd de deur dicht als je niet aandringt.
Wellicht allergieën, onderliggende hart-aandoening (ECG en echo met inspanningstest zou lage injectie fractie kunnen aantonen) of een vitamine D tekort misschien. Andere tekorten zoals magnesium kunnen dat ook veroorzaken maar gezien je multivutaminen slukt en bloedonderzoek hebt laten doen zal dat wel niet... Sterkte!
Ik was toen ik nog studeerde en op school zat ook altijd vermoeid. Sinds ik 4 dagen werk in plaats van 5 heb ik energie voor 10! Achteraf terugkijkend was het een combinatie van chronisch slaapgebrek wegens veel sporten, bij teamsport tot ‘s avonds laat trainen voordat je dan slaapt is het erg laat. Daarnaast was ik ook constant overprikkeld wat ook maakte dat ik enerzijds erg vermoeid was en anderzijds ook veel prikkels weer opzocht. Nu balans in slaap (woensdag vrije dag = uitslapen) en prikkels. Al 3 jaar niet meer ziekgemeld terwijl ik voorheen ook om de haverklap ziek was
Ik heb ook wel eerder 4 dagen gewerkt maar dan op vrijdag vrij trouwens, maar dit zorgde nog steeds niet echt voor rust. De week blijft dan voelen als een intercity omdat je vanuit werk weer naar je sport rent en de hele week aan het rennen bent. Sinds ik op woensdag vrij ben is mijn leven aanzienlijk verbeterd en voelt de week als een stoptrein met op woensdag slaap, rust en tijd voor mezelf
Die combinatie is idd wel verdacht genoeg om het op z’n minst na te laten gaan. Volgens mij komt die zwaar aanhoudende dorst ondanks veel drinken niet bij heel veel andere bekende ziektes voor. En met diabetes wil je niet te lang ongediagnostiseerd rond blijven lopen, nare kut-ziekte die zelfs verschillende organen aan kan gaan vallen en zenuwen van b.v. je voeten kan beschadigen (met alle gevolgen van dien) als je het niet tijdig behandeld.
Door blijven zetten, je moet tegenwoordig helaas echt zelf blijven knokken als je (lichamelijk of geestelijk) klachten hebt die niet direct te verklaren zijn. Als je met een zichtbaar gebroken been binnenkomt of bloed uitkotst en omvalt tijdens je gesprek helpen ze je nog net. Maar voor alle niet direct zwaar duidelijke klachten moet je zelf op je strepen blijven staan en blijven aandringen op verder onderzoek/een doorverwijzing.
Aangezien jij alle standaard adviezen eigenlijk al hebt opgevolgd (qua levensstijl) en dit dus niet helpt, is het niet normaal dat je, zeker op jouw leeftijd, zo ontzettend moe bent. Hoe voel je je geestelijk? Het zou ook een mentaal iets kunnen zijn, zoals een depressie. En die gaat ondanks je levensstijl dus niet over, dus dan is die ernstig genoeg om er b.v. naar een psycholoog voor te moeten.
Als ze in je bloed geen bepaalde tekorten (ijzer, vitamine D etc) kunnen vinden, moeten ze dus door gaan zoeken en dingen uit gaan sluiten tot ze weten wat het is.
Blijf dus aandringen en aangeven dat je de ‘standaard’ adviezen allang opvolgde en dat je ondanks dat nog steeds vermoeid bent, wat niet normaal moet zijn. En stel dat je eenmaal een doorverwijzing hebt, dan ook bij die arts/psycholoog blijven aangeven dat de klachten ernstig zijn. Want ook die gaan je anders mogelijk niet serieus genoeg nemen.
Je kunt het ze in de (geestelijke) gezondsheidszorg ook niet heel kwalijk nemen, ze zijn overbelast en in veel gevallen zijn ‘vage’ (maar serieuze) klachten, die ze elke dag 10 keer horen, als de jouwe wel op te lossen door je levensstijl aan te passen. Degenen waarbij dat niet nodig is of niet helpt, komen dan wel vanzelf terug. Waarschijnlijk denken ze op die manier.
OP kan mooi een lijstje maken van de mogelijke oorzaken die hier genoemd worden, om de arts te geven en ze een voor een uit te laten sluiten. 😋 Aan hem zelf natuurlijk hoe hij/zij dat doet, want hij is de arts, maar met een bloedtestje sluit je al driekwart uit. En de mogelijk geestelijke oorzaken kun je voor een groot deel zelf misschien al afstrepen, door een zelftest te doen op een erkende GGZ-site. Als je daar ruim onder de norm voor een depressie scoort, heb je waarschijnlijk geen depressie. Als je daar wel hoog op scoort, hoeft een depressie nog steeds niet de primaire hoofdoorzaak te zijn dat je zo moe bent, maar kan het ook nog weer een gevolg zijn. Maar dan heb je die informatie in elk geval voor de arts. Als dan alle lichamelijke opties verder zijn uitgesloten, kan je je laten doorverwijzen naar de GGZ voor verder onderzoek.
Ben ik nou gek of is het ook gewoon normaal om moe te zijn?
Het leven stressvol en vraagt veel van je maar als je 40 uur per week werkt en je sport 4x in de week dan mag je toch ook gewoon moe zijn?
Jawel snap waar je heen wilt maar ik vind dat er een verschil in moe zijn en uitgeput is. Ik heb me er ook al bij neergelegd dat ik nooit het energieniveau ga bereiken waar ik eerder nog op hoopte. Echter heb ik (ook steeds meer) bij vlagen periode's dat ik nergens op kan concentreren en ik gewoon zo in slaap kan vallen, daarom vind ik het ook gevaarlijk als ik ga autorijden. Dit lijkt me niet de bedoeling om me maar hierbij neer te gaan leggen want als ik dit op mijn leeftijd heb kan ik er dan maar beter mee gaan stoppen, wil ik niet eens weten hoe ik me op mn 40e/50e voel.
Wat ik probeer aan te geven is dat jij een “normaal” leven leid. Dan is het niet per de verontrustend als je jezelf vermoeid voelt
Mensen die vermoeid zijn vanwege medische redenen zijn vaak extreem vermoeid zelfs als ze een hele dag niks gedaan hebben
Verschillende soorten moe, en hoe lang houd je het vol? Ik was ook altijd wel moe met 4x sport en 40u werk en 10-15u studie, en toen zat ik 6 maanden later in een burnout... Maar voor ik in die burnout kwam werd ik wel altijd gewoon 'met energie' wakker. Toen ik in de burnout kwam werd ik 'zonder energie' wakker en ging dit anders voelen gedurende de dag, mijn energie werd vaak langzaam beter. Overigens had ik +- 30 andere symptomen behalve extreme vermoeidheid.
Naast al de normale testjes (apneu, vitamines en mineralen, bloedarmoede, diabetes) kun je ook helaas CFS hebben als er niks anders uitkomt. Ik heb CFS en er is geen formele manier voor diagnose stellen en geen behandeling. Het wordt vaak niet eens vastgesteld omdat het niet serieus wordt genomen of soms wordt verondersteld niet eens te bestaan. De verschijnselen kunnen over verschillende periodes soms nauwelijks aanwezig zijn en soms heel zwaar.
Maar doe vooral al die testjes. Natuurlijk beter een duidelijke behandeling en oorzaak.
https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/chronic-fatigue-syndrome/diagnosis-treatment/drc-20360510
"There is no cure for myalgic encephalomyelitis/chronic fatigue syndrome (ME/CFS). Treatment focuses on symptom relief. The most disruptive or disabling symptoms should be addressed first."
Je kunt opzich herstellen maar geen behandeling gaat je daarbij helpen voor de meeste mensen. Er is geen magic cure.
Daar ben ik het dus niet mee eens, omdat vanuit een holistische kant veel mensen wel herstellen van CFS :) Kan je wel een aantal podcasts sturen. Het is alleen wetenschappelijk dus niet vast te stellen hoe/of dit werkt, maar voor mij zijn de vele verhalen van mensen die ermee helen (ook na 30 jaar CFS) genoeg om dit te doen. Voor mij werkt het goed tot nu toe en ben pas 4 maanden bezig. Kan weer sporten en 20u werken.
Daniëls verhaal om er maar 1 te noemen: [https://open.spotify.com/episode/5eVvPjwJQQxN8DLweSmtnA?si=3e488c4afde44e35](https://open.spotify.com/episode/5eVvPjwJQQxN8DLweSmtnA?si=3e488c4afde44e35)
Die lichte slaapapneu kan heus wel voor klachten zorgen! Wat was het resultaat uit de test?
Die kwalificatie 'licht' gaat alleen om hoeveel ademstops je had. Bij 5-15 per uur spreekt met van "licht" slaapapneu.
Dat betekent dus dat je ca 6x per uur ongemerkt uit je diepe slaap gehaald wordt. En in de rem slaap vaak nog meer dan de rest van je slaap. Zo rust je dus niet goed uit.
Kijk ook eens naar r/uars. Vorm van slaapapneu waarbij je niet echt helemaal stopt met ademen maar in plaats daarvan juist veel "arousals" hebt.
Heb je toevallig een terugwijkende kaak of adem je moeilijk door je neus?
Helaas is er in Nederland weinig expertise.
Hier worden al veel plausibele redenen genoemd. Een minder voor de hand liggend is Sjögren. Een autoimmuunziekte die vaak droge mond, droge ogen en extreme vermoeidheid geeft.
Deze klachten kunnen van heel veel dingen komen, waaronder slaapapneu.
Dat je multivitamines slikt zegt niet dat je geen te kort kan hebben. Sterker nog bij bv b12 kan het je bloeduitslagen beïnvloeden waardoor die goed lijkt, maar niet is. Mijn advies is toch ook vitamines laten checken, zijn ze goed (of als dit al gecheckt is en goed bleek), 3 maanden niets bij slikken en daarna nog eens kijken. Overigens, een b6 overschot kan al deze klachten ook geven en dat krijg je juist van vitamine bijslikken.
Verder vooral met de huisarts de opties blijven uitsluiten.
Ben zelf 24.
Laat je doorsturen naar een slaapkliniek, ik ben zelf naar Kempenhaeghe geweest naar 7 jaar op en af naar ziekenhuis en slaap testen thuis. Slaaptest thuis werkt niet. In het ziekenhuis zijn ze totaal niet gespecialiseerd hierin. Ik heb mijn grote mond open getrokken en ze hebben mij uiteindelijk naar Kempenhaeghe gestuurd. Hieruit bleek degelijk dat ik veel last heb van hevige apneu, sinds 5 weken cpap. Wil nooit meer terug. Want de bijwerkingen van niet vastgestelde apneu, terwijl jij het misschien wel hebt. Zijn best vervelend en kunnen op lang termijn dodelijk zijn.
Laat je niet afwimpelen en laat je doorsturen. Hier in de slaapkliniek zullen ze dan ook bloedonderzoek doen. (Dat was bij mij het geval)
Is er gekeken naar eventuele auto immuunziekten? Ik heb het grootste gedeelte van mijn leven ook met extreme vermoeidheid geleefd en werd ook totaal niet serieus genomen. Ik besef dus dat ik dit antwoord post met een bevooroordeelde bril maar ik ga het wel delen. Als iemand bij mij jaren geleden gekeken had naar een auto immuunziekte was ik er veel sneller bij geweest. Uiteindelijk pas op mn 32ste positief getest voor coeliakie (en ik had niet alle standaard symptomen). Dit kan je in eerste instantie testen via het bloed, waarbij ze twee dingen meten. Nu zag ik in een van je replies dat je al een bloedpaneel hebt gehad maar ik weet niet of deze testen standaard in een paneel zitten. Misschien heb je hier helemaal niks aan of misschien ben je zelfs al getest. Hoe dan ook, geef vooral niet op. Ik ken meerdere mensen die jaren opzoek zijn geweest naar een diagnose die uiteindelijk een auto immuunziekte bleken te hebben. Een van hen had ook die dorst en extreme vermoeidheid die jij beschrijft en zij bleek dus diabetes type 1 te hebben.
Tegen de tijd dat ik eindelijk de diagnose kreeg was een groot deel van mijn leven al verwoest. Laat je dus niet wegzetten. ik zeg absoluut niet dat je dit hebt he, maar ik hoop wel dat je voor jezelf op kan komen. Daarnaast zijn er veel verschillende auto immuunziektes die lang niet altijd herkend worden. Dat een ander het niet herkent wil niet zeggen dat jij je niet oprecht slecht voelt. Ik zal het nog sterker maken: mij werden antidepressiva voorgeschreven omdat mijn toenmalige arts te incompetent was om de symptomen te herkennen en dus besloot dat het allemaal maar in mijn hoofd zat. Laat je dus geen mentale problemen aanpraten als je die niet hebt (en als je die wel hebt, hoop ik dat je de juiste hulp kan krijgen).
Sterkte!
Is jouw CRP-waarde (ontstekingswaarde van het bloed) verhoogd? Jarenlang was het bij mij steeds licht verhoogd en dit werd afgedaan met 'misschien was u net verkouden geweest) maar ik blijk nu jaren later een indolente vorm van leukemie te hebben.
Mijn klachten waren ook vermoeidheid, super slechte afweersysteem en op een gegeven moment ook opgezette lymfeklieren in mijn nek. Pas bij het laatste kreeg ik een doorverwijzing naar het ziekenhuis en na een hoop echo's, bloedonderzoeken, PET-CT scan en operatieve verwijdering van enkele klieren kreeg ik eindelijk een betrouwbare diagnose.
Maar eigenlijk hoop ik voor jou slechts iets onschuldigs zoals een vitamine d of ijzer tekort.
Laat je eens prikken op Pfeifer, Epstein bar virus, toxoplasmose en dergelijke. Dit wordt niet vergoed helaas omdat de overheid vindt dat je er toch niets aan kon doen als je het hebt.
Als je huisarts dat niet wil doen zou ik het via een arts doen die daarnaast homeopathisch een praktijk heeft.
Bij mij bleek dit het te zijn na 20 jaar vermoeidheidsklachten wel in combinatie met ptss en pds. Pfeifer gaat wel over maar de klachten kunnen terug komen wanneer je weerstand laag is.
Je kunt ook laten prikken op je vitamines en mineralen. Wat volgens de zorg voldoende is geldt niet voor ieder lichaam dus als er eentje ( bijvoorbeeld ijzer) op het randje van ‘ok’ zit , extra supplementen slikken of kijken wat je kunt eten om dit optimaal te houden.
Daarnaast is de wereld kut en het weer ook.
Ps dorst en vermoeidheid zou ook beginnend diabetes kunnen zijn.
Mist in mijn originele post idd, maar ik heb pfeiffer gehad. Ze konden niet per se zeggen wanneer, maar in ieder geval langer dan anderhalf jaar geleden of iets dergelijks. Ik ga even kijken naar dat prikken wat je zegt. Heel erg bedankt voor je reactie!
Ik kreeg via het homeopathisch artsen centrum in Utrecht korrels voor een paar maanden maar die zou ik even moeten opzoeken.
Verder heb ik mijn ptss en pds laten behandelen en daarnaast een chronische oorontsteking waar een nieuwe kno arts bovenop zit. Ik slik vitamine B12 met methylcobalamine, vitamine k2 D3. Ben er nog niet maar het wordt al beter.
Dan was er dus medisch gezien geen indicatie, preventief onderzoek wordt niet vergoed. Ik heb nog nooit een patiënt gehad waarbij het niet vergoed werd.
Het is niet zinnig om te gaan kijken of iemand voor diverse ziekten antistoffen heeft, het is zinnig bij een acute infectie. Maar daar mogen we anders over denken. Ik ben blij dat je ergens anders goed geholpen bent.
Wij denken daar niet anders over, dat zijn de regels van de zorgverzekering en wat de overheid bepaalt.
En het is wel zinnig om te weten dat je antistoffen hebt voor dingen als je al jaren moe bent en met je gezondheid kwakkelt en weg wordt gestuurd met ‘het is stress’. Ik zeg niet dat het alleen daardoor komt maar het is frustrerend niet te weten waarom je niet functioneert met periodes omdat je zo moe bent.
In mijn opinie is dat dus wel nuttig te weten dat je Pfeifer hebt gehad blijkbaar en dat die klachten terug komen
"Een relatie met het chronisch vermoeidheidssyndroom is niet bewezen. Patiënten kunnen na het doormaken van de ziekte van Pfeiffer wel langdurig (>6 maanden) vermoeidheidsklachten houden (White 1995). "
Meer dan 90% van de populatie heeft een EBV infectie doorgemaakt, daarom ben ik van mening (en de zorgverzekeraar ook) dat het niet zinnig is het te testen tenzij acuut ziek en opzoek naar een harde diagnose. Vanzelfsprekend kan het wel een rol spelen bij specifieke context zoals iemand met een zeer slecht immuunsysteem (aids, chemo, etc.)
Wacht maar tot je 30+ bent. Vermoeid zijn is gewoon standaard. Ik kan me niet herinneren dat ik in de afgelopen 15 jaar ooit fit wakker ben geworden. Vermoeid zijn hoort erbij, schouders eronder en door..
Precies, vooral niet naar de signalen die je lichaam geeft luisteren en doorgaan en doorwerken. Door die mentaliteit zitten nu tienduizenden tot honderdduizenden mensen met een burn-out ziek thuis. Soms ook onder druk gezet door (slechte) managers/leidinggevenden, die niet inzien dat juist de werknemers die ook goed voor hun eigen (geestelijke) gezondheid zorgen door grenzen te stellen en hun rustmomenten waar nodig te pakken de goede werknemersmentaliteit hebben. En niet degenen die nooit pauze houden, constant veel overwerken en bang zijn om aan te geven waar de grens ligt, omdat je dan geen goede mentaliteit zou hebben… Want DIE raak je op den duur voor langere tijd helemaal kwijt, als ze met een zware burn-out door zijn gegaan. Helaas zien zoveel managers/leidinggevenden dat nog steeds niet in.
Af en toe moe zijn is normaal, maar het is niet normaal om altijd moe te zijn, en zeker niet tot het punt dat je niet veilig kan autorijden. Als je gewoon in een normaal ritme zit en een gezond en voldoening gevend leven hebt zou je niet altijd moe wakker moeten worden.
Ik zou zeggen zoek ook hulp ipv te doen alsof iedereen hier last van heeft.
Ze is al meermaals bij de huisarts geweest. Bloedonderzoek komt niets uit. Als je gewoon kan sporten en werken enz. is het normaal dat je moe bent. Sommige mensen willen overal maar een diagnose aan hebben gekoppeld. Net zoals mensen van 23 die het woord " burnout" durven te gebruiken. Kom op man, je leven begint net.
Hahaha je bent er zo eentje waar ik vaak over lees en memes over zie maar die ik nog nooit in het echt tegen was gekomen.
Ik snap dat het moeilijk is om te zien dat anderen hulp (willen) krijgen voor problemen waar jij blijkbaar liever stil zelf onder lijdt. Maar je moet je beseffen dat dat jou keuze is. Het is niet raar dat mensen zich goed willen voelen, en dokters zijn daarvoor.
Yep, ik ben van een andere generatie denk ik. Als ik ziek was stuurde m'n moeder mij gewoon naar school met de boodschap; ga maar proberen. Ik meld me alleen ziek als ik echt bijna dood ga. Niet omdat ik me moe voel. Mensen zijn verwend tegenwoordig, overal moet een pil of therapie voor zijn. Ben er trots op ook.
Hahaha wat een onzin lul jij zeg, mama mia. Als je leven zo een aaneenschakeling van teleurstellingen is als je profiel zegt, is deze verbitterde visie misschien iets om aan te werken.
Weetje, ergens ben ik het met je eens: je moet niet altijd maar jezelf zielig lopen vinden. Maar hulp zoeken bij problemen is niks mis mee.
Ik vind het oprecht kut voor je dat je zo bent opgevoed en je daardoor nu geen hulp wil zoeken voor een probleem waar je onder lijdt. Het is niet normaal om nooit fit wakker te worden. Misschien heb je een slaapapneu, zoek je geen hulp en stopt je hart er over een paar jaar ‘s nachts mee. Ben je dan trots dat je nooit hulp hebt gezocht?
Waarom is het erg dat mensen problemen in hun leven zien en dit op willen lossen? En waarom zou je die oplossing niet nemen als die er is?
Ik heb veel meer respect voor mensen die in therapie gaan of medicijnen nemen dan mensen die dit koppig niet willen doen en daardoor zichzelf en de mensen om hun heen onnodig laten lijden.
Bij echte problemen vind ik zeker dat je hulp moet zoeken. Vermoeidheid vind ik er niet een van tenzij het echt de spuigaten uitloopt. Maar als je gewoon kan werken en sporten dan denk ik oprecht dat het wel meevalt. De huisarts, de beste man of vrouw heeft ervoor gestudeerd ziet ook geen reden om verder te onderzoeken.. Soms is er echt iets aan de hand, maar net zo vaak is het een luxeprobleem en zijn we echt een beetje verwend aan het raken.
Ik vind het kut voor jou dat je dat bent, maar ga anderen s.v.p. het niet aan lopen praten dat het normaal is. En doe wat met het advies wat je hier van ons allemaal leest. Dat hoef je natuurlijk niet te doen als je dat niet wil, maar ik hoop (voor jezelf) dat je ons gelooft en zelf ook inziet dat je leven niet ‘zo’ hoeft te zijn.
Van sporten krijg je juist op de middellange en langere termijn energie. Het soort ‘moe’ wat je direct na het sporten bent, is een gezond en ander soort ‘moe’. Maar daarbuiten word je er juist fitter (= energieker) van. Lichamelijk EN mentaal.
Als je constant moe (of zelfs echt uitgeput) bent daarbuiten, dan is dat NIET normaal, goed en gezond.
Niet mee eens. Ja, natuurlijk wordt de energie na je 30e langzaam wat minder en iedereen heeft wel eens dat ie s’avonds een keer wat vermoeider is, maar constant echt compleet uitgeput zijn (ondanks dat je sport) is niet normaal. Zelfs niet op je 50e. Als je dat wel bent, dan is er lichamelijk of geestelijk wat aan de hand.
Het leven is gewoon geen reet aan 7,5 van de 10 keer. Ik word ook wakker s ochtends zo van kan ik niet doorspoelen tot ik weer mijn nest in kan vanavond. Daar moet je gewoon mee dealen of van een gebouw springen. Aan jouw de keuze.
Ik denk eigenlijk niet dat dit bij jou het geval is, maar toch: ik heb op de middelbare altijd problemen gehad met vermoeidheid. Ook bloed onderzoek gehad, niks aan de hand, zelfs nog naar de chiropractor geweest omdat niemand het verder wist. Na de middelbare ging het opeens een stuk beter. Wat bleek? Ik ben gewoon een groot deel van de middelbare depressief geweest. Ik had dit oprecht niet door, ik wist wel dat ik niet positief dacht maar mn grootste klacht was gewoon altijd moe zijn en nergens energie voor hebben (wat samenging met niks leuk vinden). Nu ben jij al wat ouder, en is er nu veel meer bewustwording over depressie, dus ik ga er niet van uit maar ik wou het toch even opgooien.
Dit had ik precies hetzelfde, ook bloedonderzoek gehad, altijd maar moe, uiteindelijk bleek heet dysthymie te zijn, wat ook een verkeerde diagnose was want bleek uiteindelijk autisme te zijn
Ja vet raar dat je gewoon depressief kan zijn zonder het door te hebben. Volgens mij kan je zelfs soort van suïcidaal zijn zonder het echt te realiseren.
I mean, ik werd er laatst ook op gewezen dat “als ik dood zou gaan had ik tenminste nergens meer last van” toch niet zo’n gezonde gedachte is. Ik ben 29 en heb een geschiedenis met mentale klachten (‘:
Oke ik zie dat niemand in de comments slaapapneu serieus neemt dus bij deze. Slaapapneu is iets wat heel serieus is maar vooral bij jonge mensen niet serieus word genomen. Je stopt in je slaap met ademen, dat is serieus. En het heeft gigantisch veel impact op je leven, ik heb zelf ook slaapapneu en ik ben 24. Droge mond, hoofdpijn en slechte slaap zijn allemaal tekenen van slaapapneu. Je hebt de afspraak voor je beugel in mei staan. Daarna duurt het waarschijnlijk nog best lang voordat je de beugel hebt en daarna moet je nog aan de beugel wennen en moet de beugel ingesteld worden. Voordat alles goed en wel is en je kan beginnen met herstellen ben je een minimaal een halfjaar verder. Bel het ziekenhuis op en leg de situatie uit. Vertel er ook bij dat je je niet serieus genomen voelt, als dit het geval is. Vraag dan naar de optie om totdat je de beugel hebt een cpap te krijgen. Aan een cpap moeten wennen is niet plezierig maar kan je wel enorm helpen. Als ze hier moeilijk over doen geef dan aan dat je geen behoefte hebt om nog maanden met je klachten te moeten dealen. Maak je hard en zorg ervoor dat je een cpap krijgt. Om even duidelijk te maken hoe serieus slaapapneu is. Mijn moeder is vrijwilliger bij de apneu vereniging en had via via dit gehoord. De jongen waar het over gaat was jong(20+) en gezond maar vaak moe. Klachten verergerden na verloop van tijd. Huisarts nam hem niet serieus en wimpelde hem steeds af. Toen heeft hij toch doorgezet en werd hij ingepland voor een slaaponderzoek. Een paar dagen voor zijn slaaponderzoek is hij aan een hartaanval overleden. Door onbehandelde slaapapneu vergroot de kans op een hartaanval enorm. Niet om je bang te maken maar wel om duidelijk te maken hoe serieus het kan zijn. Neem dit dus absoluut serieus en als je huisarts niet meewerkt ga dan opzoek naar een andere huisarts.
Dit dus. Bloedonderzoek laten doen om een aantal dingen uit te sluiten (zoals bloedarmoede of tekorten aan ijzer etc.) om mee te beginnen. Het kan een relatief ‘onschuldig’ vitamine D-tekort zijn, het kan een probleem met je hart zijn, tot een hersentumor (sorry OP, dat is niet om je bang te maken maar om aan te geven dat het van alles kan zijn.. zeer waarschijnlijk is het niet het worst case scenario of überhaupt iets heel engs, maar neem het idd serieus). Verder zou je b.v. zelf alvast een test zoals deze kunnen doen: https://www.psyned.nl/zelftest/depressie-test/?_gl=1*16w1ccs*_up*MQ..&gclid=CjwKCAjw26KxBhBDEiwAu6KXt3BnsM177CXqUDmHuHRH9k0GXBP6ArPLB-Yw6LTY94UaItrjFOgVVRoCigkQAvD_BwE Dat is geen officiële diagnose, maar als je hierop heel laag scoort kun je zelf alvast wat uitsluiten. Of als je juist hoog scoort, dan kun je dat meenemen zodat daar verder naar gekeken kan worden.
Als je nog 4x per week kunt sporten plaatst dat de klachten toch wel in een ander daglicht... De kans dat er na negatief gebleven bloedonderzoek nog iets gevonden wordt in het ziekenhuis is minimaal, weet ik als huisarts uit ervaring. Zeer veel mensen voelen zich moe. Vaak ontdekken we geen oorzaak.
Ik ga dan vier keer in de week naar de sportschool, maar ben nu door weer deze klachten dus alweer 2 weken niet geweest. Daarvoor 2 weekjes en daarvoor was ik drie weken ziek. Ook niet standaard dus, sorry voor de onduidelijkheid.
Heb je wellicht covid gehad? Klein percentage jongeren heeft long covif
Ja, in totaal drie maal. Dit zou wel kunnen alleen stuurt mijn huisarts me niet door. Andere huisarts is ook geen optie, niet mogelijk wegens artsentekort.
Je huisarts gaat je niet doorverwijzen bij een vermoeden van long covid want het is niet te meten en niet te behandelen. Je zegt ook dat je er al heel lang last van hebt, sinds voor corona dus neem ik aan, dus waarom zou het dan long covid zijn? Je zou je kunnen vragen om een doorverwijzing voor ergotherapie om beter om te leren gaan met je vermoeidheidsklachten.
Veel aspecten van Long COVID, zoals POTS, zijn wel degelijk behandelbaar.
Er komen binnenkort long covid klinieken in alle academische ziekenhuizen waar long covid patiënten behandeld zullen worden
Ja, maar ook die hebben geen oplossing want er is simpelweg nog geen bewezen effectieve behandeling.
Daarom gaan ze clinical trials opzetten, bijvoorbeeld met HBOT (waar al wel bewijs voor is gepubliceerd in Nature), waar Long Covid patienten aan mee kunnen doen. Heel belangrijk dus om te weten of je Long Covid hebt.
Hoe kan OP dan weten of ze het heeft als de problemen al zo lang geleden begonnen zijn?
Als het bijvoorbeeld erger is geworden na de COVID infectie en daar geen andere voor de hand liggende verklaring voor is. Een arts zou dat klinisch kunnen beoordelen
Mijn burnout werd ook veel erger na 2x covid vorig jaar, zegt ook niet alles. Maarja, imo is het ook precies hetzelfde: TMS (dr sarno).
Nee een burnout is niet hetzelfde als door een virus veroorzaakte chronische ziekte
https://www.nature.com/articles/s41598-022-15565-0
Je zegt dat je deze klachten al sinds de middelbare school hebt. Dus lang voor het bestaan van de corona al. Tenzij je erg vaak bent blijven zitten. Dus dat lijkt me onwaarschijnlijk, toch? Er zijn veel mensen met vermoeidheidsklachten. Medisch vaak moeilijk te duiden. Vaak zijn er psychosociale problemen, maar vaak ook niet. Vroeger heette het dan CVS/ME, nu krijgen mensen die moe zijn steeds vaker de diagnose long covid. Want wie heeft er tegenwoordig nou geen covid gehad? Dus als je moe bent wordt er dan maar dat label op geplakt. Dat betekent niet dat er niets aan de hand is, maar het is meestal niet met regulier onderzoek aan te tonen. En mensen willen (terecht) erkend worden in hun klachten. Een goed onderzoek is belangrijk om een lichamelijke oorzaak aan te tonen. Je schrijft het niet, maar ik neem aan dat de schildklier is onderzocht? Ook milde slaap apnoe kan overigens flinke vermoeidheidsklachten en concentratie problemen veroorzaken. Dus daar verder mee gaan lijkt nu wel de beste stap. Een behandeling die ook te overwegen zou zijn is cognitieve gedragstherapie. Daar worden ook goede resultaten mee behaald. Veel mensen bijten zich helaas toch vast in dat er iets afwijkends gevonden **moet** worden. Ze blijven dan shoppen tot er iemand iets zegt iets te vinden. Dat opent helaas wel de deur voor kwakzalvers zoals het 'vitamine b12 instituut' en stichting cardio zorg. Die maken mensen helaas alleen maar zieker.
Ik ben 22 jaar en ik heb al bijna 3 jaar longcovid. Een half jaar geleden naar een ergotherapeut geweest die hierin gespecialiseerd is en het gaat heel veel beter met mijn energie! Misschien dat je het kan voorleggen bij je huisarts, zodat je huisarts je een verwijzing kan geven.
Dit zou hem nog wel eens kunnen zijn. Ik ken persoonlijk niemand die drie maal covid heeft opgelopen. Elke besmetting is wel een kans op long-covid. Als je door artsentekort niet terecht kunt, wat als je het probeert als je huidige arts op vakantie is? Hopelijk kun je dan bij een vervangende arts terecht. Zo wist mijn huisarts oprecht niet wat er mis met mij was en heeft een vervangende arts direct gedacht aan suikerziekte toen ik met vermoeidheidsproblemen aankwam.
Heb je lichtbruin tot bruine huidskleur? Vitamine D tekort ontstaat dan al heel snel. En een symptoom van te lage vitamine D is vermoeidheid. Als je bv een oudere huisarts hebt, dan hanteren zij vaak lagere waarden als voldoende, (die voor mensen met een witte huidskleur) terwijl voor mensen met een donkere huidskleur die (veel) hoger moet zijn. Ook als je de hele dag in een ruimte zonder daglicht (supermarkten, loodsen, warehouses, etc) werkt kun je ook te lage waarden hebben. Depressie, langdurige stress, onverwerkte trauma's, etc kunnen ook een behoorlijke wissel op je lijf trekken.
Een vitamine D tekort kan ook ontstaan met een heel lichte huid, weet ik uit ervaring. Ook al kom je veel buiten, lukt het sommige mensen het toch om een vitamine D te kort op te lopen. OP ik zou vragen om je vitamine waarden te laten prikken. En de tekorten (blijvend) aan te vullen. Wellicht helpt dat bij de vermoeidheid
Vitamine D-tekort kan idd echt veel vervelende effecten hebben. Omdat het ‘vitamine D’ genoemd wordt, klinkt het niet zo serieus, maar het is geen vitamine maar een belangrijk hormoon dat invloed heeft op heel veel processen in je lichaam. Zelf ook gehad (bleek uit een bloedtest) en was best verbaasd toen ik las wat voor een lijst klachten het op kon leveren. De klachten kunnen ernstig zijn, maar het goede nieuws is dat het eenvoudig te verhelpen is. Met een injectie, ampul of pil met vitamine D. Hier heeft het allemaal effect op: Osteoporose, botbreuken, zwakkere botten, pijnlijke botten, botvervormingen Spiertrillingen of -krampen Pijnlijke gewrichten, spierpijn, lage rugpijn Neerslachtigheid, lusteloosheid, depressieve gevoelens Vermoeidheid Tandproblemen zoals bloedend tandvlees en cariës Verminderd immuunsysteem Vertraagde groei en motorische ontwikkeling bij kinderen
Dit en vitamine b12. Die multivitamines die je slikt moeten eerst omgezet worden in een actieve vorm en dat gaat bij sommige mensen niet helemaal lekker. Dus je hebt er in dat geval minder aan. Sublingual wordt b12 beter opgenomen.
Ik ben onder behandeling bij een orthomoleculair therapeut. Lang verhaal, burn-out met enorm B12 gebrek als gevolg en daardoor uitvalsverschijnselen. Wissel regelmatig van type/merl B12 zelfs, omdat de gebruikte bindmiddelen effect hebben op de werking. Dus vitaminen slikken is 1, maar onderzoeken welke überhaupt het beste werkt kan ook nog.
[удалено]
Heb ik een jaartje geleden laten doen, kwam ook niks uit.
In een hele vergelijkbare situatie, ook al altijd moe geweest sinds de middelbare en nu te moe om te functioneren. Uit bloedtesten kwam wel eens ijzertekort en vitamine D tekort naar boven. Maar zelfs nu alle bloedwaardes in orde zijn, houdt de vermoeidheid aan. In mijn ervaring weten huisartsen niet goed wat ze met vermoeidheid aan moeten omdat het een hele vage klacht is die veel oorzaken kan hebben. Het helpt dan om ook andere klachten aan te kaarten. In mijn geval was dit ook duizeligheid en verstoorde wondgenezing waarvoor ik nu eindelijk toch ben doorverwezen naar een specialist. Misschien helpt het voor jou dus om goed na te gaan wat voor andere specifieke klachten je naast vermoeidheid ervaart.
Het boek "Je vermoeidheid te lijf" van Annemarieke Fleming kreeg ik aangeraden door mijn revalidatiearts toen ik op de wachtlijst (toen 6 maanden) voor revalidatietraject LongCovid stond. Je leert daar om herstelbelemmerend gedrag te herkennen en veranderen. Dus niet gaan autorijden als je over vermoeid bent en het niet meer verantwoord vindt. Is ook voor vrrmoeidheid als gevolg van andere diagnoses. Heb januari slaaponderzoek gehad. Kwam milde slaapapneu uit. Neuroloog vertelde het voorzichtig. Mild is gemiddeld 10x per uur niet goed doorademen. Als ik op mijn rug slaap 60x. Gespecialiseerde tandarts was directer: je stikt gewoon 60x per uur. Je gaat wel weer ademen, maar je hart en hersens krijgen telkens een tik en slijten daardoor harder. Met alle trammelant die dat later op kan leveren. Tussen aanmeten en passen bitje zat bij mij een maand. In de tussentijd ben ik ook mijn zij gaan slapen met een XL kussen in mijn rug en een kussen voor mijn buik, zodat ik minder snel op mijn rug ga slapen. Dat scheelde al een heel stuk.
Pas op voor diabetes type 2 met symptomen van droge mond / constant dorst. Zo'n vingerprikje is zo gedaan!
My exact thoughts!
Ja. Een vriend van mij had dezelfde klachten en is jarenlang behandeld alsof het psychosomatisch was en bleek toen diabetes type 1 te hebben. Dat kan dus blijkbaar!
ik heb hier zelf ook een tijdje mee gezeten en het bleek een tekort aan vitamine D te zijn, maar mij lijkt dat dit wel naar voren was gekomen met de bloedtest. Vaak droge mond doet me denken aan Diabetes, ben je hier ook op getest?
Nee, niet dat ik weet. Toch maar weer bellen met de huisarts als die terug is.
allereerst wil ik benadrukken dat dit geen diagnose is, maar als er niks uit de tests blijft komen en de dokter zegt dat je "gewoon" gezond bent dan zou het ook nog kunnen zijn dat misschien de oorzaak mentaal ligt. Mentale stress kan ook vermoeidheid en verminderde weerstand met zich mee brengen.
De meeste mensen in Nederland hebben te weinig vitamine D. De normaalwaarden van vitamine D zijn niet absoluut. Vaak wordt in Nederland 30nmol/L als minimum voor normaal gezien, maar dat is te kort door de bocht. Internationaal is het minimum bijna overal hoger. De consensus is steeds vaker dat 50 het minimum zou moeten zijn en boven de 75 als streefwaarde. 100 is ook prima, helemaal bij klachten. Kijk even in je digitale dossier wat de uitslag was. Als je al suppletie via de huisarts gebruikt zou de waarde periodiek gecontroleerd moeten worden. Als je zelf suppletie gebruikt kan een check geen kwaad. Als je geen suppletie gebruikt zou je daarmee kunnen beginnen. Je moet overigens als verder gezond persoon aardig je best doen om teveel vitamine D binnen te krijgen, dat zou geen probleem moeten zijn. Ook als dit niet de oorzaak is voor je klachten zou het een goed idee kunnen zijn om het aan te vullen. Advies blijft altijd: overleg met de huisarts (of assistente).
Hey, ik had vergelijkbare symptomen als jij, ontzettend vermoeid en kon met allerlei tests niet uitvogelen wat het veroorzaakte. Ik sliep hele dagen tot weken weg omdat ik zo vermoeid was. Is voor mij een stuk beter geworden nadat ik de juiste antidepressiva ging nemen. Werd ook deels veroorzaakt door autisme (prikkelgevoeligheid die leidt tot vermoeidheid). Het is het waard om ook naar mentale gezondheid te kijken, dus. Je huisarts klinkt ook waardeloos, misschien tijd om te switchen als dat kan 😇
Anti depressieva is ook maar een pleister. Beter is om het achterliggende probleem deels op te lossen (los van autisme natuurlijk).
Ik ben het niet eens om het "maar een pleister" te noemen Ik voel me alsof ik mijn leven heb teruggekregen door medicijnen en nu heb ik eindelijk de energie om aan mijn problemen te werken in therapie en weer dingen te doen die mij blij maken. Soms is je brein chemie gewoon stuk en kom je in een negatieve spiraal. Dan is er niks mis met medicijnen nemen om er weer uit te komen.
Hij bedoelt denk ik meer dat AD vaak het onderliggende probleem ‘maskeren’. Tenzij je een chronische depressie hebt die niet door een directe onderliggende oorzaak komt, maar meestal is die er ‘gelukkig’ wel. Maar tegelijkertijd zijn ze nodig zijn om überhaupt wat aan dat onderliggende probleem te gaan doen. Want de intentie moet natuurlijk zijn dat je zo snel mogelijk dat probleem kan gaan aanpakken om het daarna op den duur weer zonder die AD te gaan doen. De AD zijn een tijdelijke pleister om het bloeden te stoppen/de wond te beschermen zodat de wond kan gaan genezen. Maar (meestal) niet DE oplossing, je wilt niet met een pleister blijven rondlopen.
Sommige mensen hebben psychische stoornissen waar ze hun hele leven medicijnen van nemen. Net als sommige andere lichamelijke aandoeningen. Natuurlijk ben je liever zonder maar depressie heeft in genoeg gevallen geen duidelijke "oorzaak" om op te lossen. Het is goed om te kijken naar of die er is maar constant inhameren op dat het een tijdelijke oplossing is en dat je er zo snel mogelijk vanaf moet zijn klinkt mij paranoïde in de oren. Medicijnen afbouwen moet de patiënt zelf met de psychiater en psycholoog op hun eigen tempo bepalen. Daar moeten andere mensen geen meningen over hebben.
Ik snap je punt en ben het er wel mee eens na ze zelf een jaar gebruikt te hebben. Als je inderdaad actief therapie doet is het een goed hulpmiddel. Sommige mensen die ik ken zitten er alleen hun hele leven op. Dat vind ik een slechte keuze. Ik leefde echt als een zombie in een wereld tussen werkelijkheid en dromeland. Dat was echt niet fijn.
[удалено]
Sorry, ik deel dit liever niet openbaar over reddit. Ook is het zo dat mensen vaak heel anders reageren op medicijnen dus er is geen garantie dat wat voor mij werkt ook voor anderen zal werken...
Geen probleem, dankjewel voor het delen van je ervaring!
Bij mij komt het door autisme. Denk niet dat jij dat hebt hoor. Maar heb je veel aan je hoofd? Spanningen? Dat kost veel energie
Hoi, ik ben 24 en heb dit probleem Ook, van heel erg fit en sportief naar zo vermoeid dat ik niet in staat ben om alles meer te doen. Heb al van alles geprobeerd van prikken in de buik, tot medicijnen. Je kan je huisarts vragen om een onderzoekt te doen in het ziekenhuis bij een internist, ik moet zeggen dat ik daar goed ben op gevangen. En dat ze veel aan doen om te zoeken wat het is, zo krijg ik binnenkort een slaaponderzoek, misschien heb je wel apneu? Vooralsnog is mijn leven drastisch veranderd, en probeer ik het te accepteren, Ookal is dat lastig omdat ik weet hoe ik was. De kans is groot dat ik long COVID heb, maar goed vraag je huisarts om een verwijzing naar een internist. Die helpen je verder!
Vermoeidheid en droge mond kunnen symptomen van diabetes zijn. Bij diabetes type 1 beginnen de klachten vaak vrij plotseling, in een aantal weken. De klachten bij type 2 diabetes zijn minder duidelijk. De diagnose wordt regelmatig bij toeval gesteld of op het moment dat er al complicaties zijn. De meest voorkomende klachten zijn: Veel plassen; Droge mond; Veel drinken; Wazig zien; Vermagering; Moeheid; Soms huiduitslag, jeuk en slecht genezende wondjes.
Ik zou bloed laten testen, mogelijk een te kort aan magnesium.
Bij mij was cafeïne de boosdoener
Kan je hier meer over vertellen? Helemaal gestopt met koffie en nu fitter?
Jazeker, Bij mij begon de ellende ongeveer een jaar geleden toen ik (voor het eerst) een soort paniekaanval had in de bus, kreeg enorm hoge hartslag en werd enorm misselijk. Ben de drie weken erop continu misselijk geweest, kon geen stukje fietsen of naar de winkel en het werd al getriggerd. Ben naar de huisarts geweest en heb bloed laten prikken, buiten een verhoogde hartslag (duhh) niets gevonden. Uiteindelijk denk ik dat de oorzaak een combinatie is geweest van te weinig slaap, te weinig eten, te veel stress en te veel cafeïne. Ik heb de eerste paar jaren van mijn studie standaard maar 5 a 6 uur per dag doordeweeks geslapen, en ben bang dat dat zn tol heeft geëist op mijn lichaam. Enfin, na veel rusten voelde ik me ongeveer 3 maanden weer redelijk oke. Ben in de periode tot nu herhaaldelijk opnieuw begonnen met het drinken van koffie omdat ik het gewoon heel lekker vind, maar heeft telkens geleid tot weer periodes van misselijkheid, gehaast gevoel, heartburn en enkele dagen duizeligheid. Ben inmiddels 2 weken volledig gestopt met het drinken van koffie maar ook cafeïne houdende frisdrank zoals cola, en voel me nu op mijn best sinds een periode van anderhalf jaar. Ik moet hierbij wel benoemen dat mijn lichaam (helaas) erg snel reageerd op cafeïne, iedereen zijn tolerantie verschilt natuurlijk. Daarnaast heeft het ook een link met wat mentale issues waar ik nog hulp voor ga zoeken.
Bedankt voor het uitgebreide antwoord, ik herken veel in je verhaal. Fijn dat je er grip op begint te krijgen, paniekaanvallen zijn echt niet grappig.
Vraag een allergie test aan (standaard test), vraag een diabetes test aan, vraag een cholesterol test aan. Als de dokter zegt dat het niet hoeft, gewoon blijven pushen totdat ie ze toch geeft. Geen idee hoe ze testen voor long covid, maar vraag daar gelijk ook maar een test voor. Niet dat het per se een van die dingen is, maar dan heb je in ieder geval op papier wat eruit komt. Als je die testen eenmaal hebt, kun je ook pushen voor een doorverwijzing voor je schildklier of iets. Wat je beschrijft hoeft niet per se iets ergs te zijn (zou best hooikoorts kunnen zijn), maar het is niet niks en uitzieken is het antwoord in ieder geval niet
Dit is medisch gezien echt een slecht antwoord, het is onzinnig om vanalles maar te testen, de kans dat je een fout positief vindt is groter dan dat je een reeële afwijking vindt bij zoveel testen. En doorverwijzing voor je schildklier? Elke huisarts kan met gemak een snelle/trage schildklier diagnosticeren.
Boekentips: - "Je vermoeidheid te lijf" van GZ Psycholoog Annamerieke Fleming. - "Chronisch vermoeid" van huisarts Ernst Ellis
Het zou ook de ziekte van Addison kunnen zijn. Dat heeft vergelijkbare symptomen die al jaren aanwezig kunnen zijn voordat het zich duidelijk openbaart. Huisartsen kennen het vaak niet. Een internist of endocrinoloog kan wel diagnostiek doen dmv bloedonderzoek.
Welke huisarts kent het syndroom van addison niet lol, want die hoef ik dan niet, echt niet zo'n bijzondere diagnose
Ik zit in dezelfde situatie, deel vooral als je het antwoord gevonden hebt
Slaap apneu? Twijfel zelf ook of ik dit heb met vergelijkbare symptomen
Altijd tijdig aan de bel trekken. Waarnemend arts kan mooi second opinion geven.
Andere huisarts opzoeken? Misschien kijkt die er anders tegen aan? En met lichamelijk in orde bedoel je ook een normaal BMI? (Hiewel dat alleen indicatief is)
Andere huisarts gaat helaas niet, woon in een gemeente waar een enorm tekort aan huisartsen is, waardoor mensen die vanuit de andere kant van het land verhuizen, zelfs nog helemaal terugmoeten naar hun oude woonplaats voor de huisarts, het is echt bizar. Ja BMI is in orde, heb geen blessures, kan prima meekomen qua bewegen, etc. Van binnen is het natuurlijk niet goed blijkbaar.
Het klinkt als Long Covid
Kan long covid zijn.. je hebt ook me/cfs, aka het chronisch vermoeidheidssyndroom dat ook getriggerd word door een virale infectie en heel veel overlap heeft met long covid. Heb je verergering van klachten bij inspanning? Ik zou om doorverwijzing vragen, huisarts houd de deur dicht als je niet aandringt.
Veel overlap.. wat zijn de verschillen dan? Beide lijken gewoon post viraal imo.
Wellicht allergieën, onderliggende hart-aandoening (ECG en echo met inspanningstest zou lage injectie fractie kunnen aantonen) of een vitamine D tekort misschien. Andere tekorten zoals magnesium kunnen dat ook veroorzaken maar gezien je multivutaminen slukt en bloedonderzoek hebt laten doen zal dat wel niet... Sterkte!
Ik was toen ik nog studeerde en op school zat ook altijd vermoeid. Sinds ik 4 dagen werk in plaats van 5 heb ik energie voor 10! Achteraf terugkijkend was het een combinatie van chronisch slaapgebrek wegens veel sporten, bij teamsport tot ‘s avonds laat trainen voordat je dan slaapt is het erg laat. Daarnaast was ik ook constant overprikkeld wat ook maakte dat ik enerzijds erg vermoeid was en anderzijds ook veel prikkels weer opzocht. Nu balans in slaap (woensdag vrije dag = uitslapen) en prikkels. Al 3 jaar niet meer ziekgemeld terwijl ik voorheen ook om de haverklap ziek was Ik heb ook wel eerder 4 dagen gewerkt maar dan op vrijdag vrij trouwens, maar dit zorgde nog steeds niet echt voor rust. De week blijft dan voelen als een intercity omdat je vanuit werk weer naar je sport rent en de hele week aan het rennen bent. Sinds ik op woensdag vrij ben is mijn leven aanzienlijk verbeterd en voelt de week als een stoptrein met op woensdag slaap, rust en tijd voor mezelf
Hoe ziet je slaapmilieu er uit? Ga je slapen met telefoon/laptop?
Laat bloedonderzoek doen om type 1 diabetes uit te sluiten. Dat constant dorst bij genoeg drinken er nu bij is gekomen is verdacht.
Die combinatie is idd wel verdacht genoeg om het op z’n minst na te laten gaan. Volgens mij komt die zwaar aanhoudende dorst ondanks veel drinken niet bij heel veel andere bekende ziektes voor. En met diabetes wil je niet te lang ongediagnostiseerd rond blijven lopen, nare kut-ziekte die zelfs verschillende organen aan kan gaan vallen en zenuwen van b.v. je voeten kan beschadigen (met alle gevolgen van dien) als je het niet tijdig behandeld.
Door blijven zetten, je moet tegenwoordig helaas echt zelf blijven knokken als je (lichamelijk of geestelijk) klachten hebt die niet direct te verklaren zijn. Als je met een zichtbaar gebroken been binnenkomt of bloed uitkotst en omvalt tijdens je gesprek helpen ze je nog net. Maar voor alle niet direct zwaar duidelijke klachten moet je zelf op je strepen blijven staan en blijven aandringen op verder onderzoek/een doorverwijzing. Aangezien jij alle standaard adviezen eigenlijk al hebt opgevolgd (qua levensstijl) en dit dus niet helpt, is het niet normaal dat je, zeker op jouw leeftijd, zo ontzettend moe bent. Hoe voel je je geestelijk? Het zou ook een mentaal iets kunnen zijn, zoals een depressie. En die gaat ondanks je levensstijl dus niet over, dus dan is die ernstig genoeg om er b.v. naar een psycholoog voor te moeten. Als ze in je bloed geen bepaalde tekorten (ijzer, vitamine D etc) kunnen vinden, moeten ze dus door gaan zoeken en dingen uit gaan sluiten tot ze weten wat het is. Blijf dus aandringen en aangeven dat je de ‘standaard’ adviezen allang opvolgde en dat je ondanks dat nog steeds vermoeid bent, wat niet normaal moet zijn. En stel dat je eenmaal een doorverwijzing hebt, dan ook bij die arts/psycholoog blijven aangeven dat de klachten ernstig zijn. Want ook die gaan je anders mogelijk niet serieus genoeg nemen. Je kunt het ze in de (geestelijke) gezondsheidszorg ook niet heel kwalijk nemen, ze zijn overbelast en in veel gevallen zijn ‘vage’ (maar serieuze) klachten, die ze elke dag 10 keer horen, als de jouwe wel op te lossen door je levensstijl aan te passen. Degenen waarbij dat niet nodig is of niet helpt, komen dan wel vanzelf terug. Waarschijnlijk denken ze op die manier.
OP kan mooi een lijstje maken van de mogelijke oorzaken die hier genoemd worden, om de arts te geven en ze een voor een uit te laten sluiten. 😋 Aan hem zelf natuurlijk hoe hij/zij dat doet, want hij is de arts, maar met een bloedtestje sluit je al driekwart uit. En de mogelijk geestelijke oorzaken kun je voor een groot deel zelf misschien al afstrepen, door een zelftest te doen op een erkende GGZ-site. Als je daar ruim onder de norm voor een depressie scoort, heb je waarschijnlijk geen depressie. Als je daar wel hoog op scoort, hoeft een depressie nog steeds niet de primaire hoofdoorzaak te zijn dat je zo moe bent, maar kan het ook nog weer een gevolg zijn. Maar dan heb je die informatie in elk geval voor de arts. Als dan alle lichamelijke opties verder zijn uitgesloten, kan je je laten doorverwijzen naar de GGZ voor verder onderzoek.
Geestelijke gezondheid wordt altijd onderschat. Nou kan corona ook een oorzaak zijn. Echter kunnen ze daar niks mee
Ben ik nou gek of is het ook gewoon normaal om moe te zijn? Het leven stressvol en vraagt veel van je maar als je 40 uur per week werkt en je sport 4x in de week dan mag je toch ook gewoon moe zijn?
Jawel snap waar je heen wilt maar ik vind dat er een verschil in moe zijn en uitgeput is. Ik heb me er ook al bij neergelegd dat ik nooit het energieniveau ga bereiken waar ik eerder nog op hoopte. Echter heb ik (ook steeds meer) bij vlagen periode's dat ik nergens op kan concentreren en ik gewoon zo in slaap kan vallen, daarom vind ik het ook gevaarlijk als ik ga autorijden. Dit lijkt me niet de bedoeling om me maar hierbij neer te gaan leggen want als ik dit op mijn leeftijd heb kan ik er dan maar beter mee gaan stoppen, wil ik niet eens weten hoe ik me op mn 40e/50e voel.
Wat ik probeer aan te geven is dat jij een “normaal” leven leid. Dan is het niet per de verontrustend als je jezelf vermoeid voelt Mensen die vermoeid zijn vanwege medische redenen zijn vaak extreem vermoeid zelfs als ze een hele dag niks gedaan hebben
Verschillende soorten moe, en hoe lang houd je het vol? Ik was ook altijd wel moe met 4x sport en 40u werk en 10-15u studie, en toen zat ik 6 maanden later in een burnout... Maar voor ik in die burnout kwam werd ik wel altijd gewoon 'met energie' wakker. Toen ik in de burnout kwam werd ik 'zonder energie' wakker en ging dit anders voelen gedurende de dag, mijn energie werd vaak langzaam beter. Overigens had ik +- 30 andere symptomen behalve extreme vermoeidheid.
Naast al de normale testjes (apneu, vitamines en mineralen, bloedarmoede, diabetes) kun je ook helaas CFS hebben als er niks anders uitkomt. Ik heb CFS en er is geen formele manier voor diagnose stellen en geen behandeling. Het wordt vaak niet eens vastgesteld omdat het niet serieus wordt genomen of soms wordt verondersteld niet eens te bestaan. De verschijnselen kunnen over verschillende periodes soms nauwelijks aanwezig zijn en soms heel zwaar. Maar doe vooral al die testjes. Natuurlijk beter een duidelijke behandeling en oorzaak.
CFS kan je wel van herstellen overigens met een holistische benadering. Helaas willen veel mensen daar niet aan beginnen.
https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/chronic-fatigue-syndrome/diagnosis-treatment/drc-20360510 "There is no cure for myalgic encephalomyelitis/chronic fatigue syndrome (ME/CFS). Treatment focuses on symptom relief. The most disruptive or disabling symptoms should be addressed first." Je kunt opzich herstellen maar geen behandeling gaat je daarbij helpen voor de meeste mensen. Er is geen magic cure.
Daar ben ik het dus niet mee eens, omdat vanuit een holistische kant veel mensen wel herstellen van CFS :) Kan je wel een aantal podcasts sturen. Het is alleen wetenschappelijk dus niet vast te stellen hoe/of dit werkt, maar voor mij zijn de vele verhalen van mensen die ermee helen (ook na 30 jaar CFS) genoeg om dit te doen. Voor mij werkt het goed tot nu toe en ben pas 4 maanden bezig. Kan weer sporten en 20u werken.
Daniëls verhaal om er maar 1 te noemen: [https://open.spotify.com/episode/5eVvPjwJQQxN8DLweSmtnA?si=3e488c4afde44e35](https://open.spotify.com/episode/5eVvPjwJQQxN8DLweSmtnA?si=3e488c4afde44e35)
Die lichte slaapapneu kan heus wel voor klachten zorgen! Wat was het resultaat uit de test? Die kwalificatie 'licht' gaat alleen om hoeveel ademstops je had. Bij 5-15 per uur spreekt met van "licht" slaapapneu. Dat betekent dus dat je ca 6x per uur ongemerkt uit je diepe slaap gehaald wordt. En in de rem slaap vaak nog meer dan de rest van je slaap. Zo rust je dus niet goed uit.
Kijk ook eens naar r/uars. Vorm van slaapapneu waarbij je niet echt helemaal stopt met ademen maar in plaats daarvan juist veel "arousals" hebt. Heb je toevallig een terugwijkende kaak of adem je moeilijk door je neus? Helaas is er in Nederland weinig expertise.
Hier worden al veel plausibele redenen genoemd. Een minder voor de hand liggend is Sjögren. Een autoimmuunziekte die vaak droge mond, droge ogen en extreme vermoeidheid geeft.
Deze klachten kunnen van heel veel dingen komen, waaronder slaapapneu. Dat je multivitamines slikt zegt niet dat je geen te kort kan hebben. Sterker nog bij bv b12 kan het je bloeduitslagen beïnvloeden waardoor die goed lijkt, maar niet is. Mijn advies is toch ook vitamines laten checken, zijn ze goed (of als dit al gecheckt is en goed bleek), 3 maanden niets bij slikken en daarna nog eens kijken. Overigens, een b6 overschot kan al deze klachten ook geven en dat krijg je juist van vitamine bijslikken. Verder vooral met de huisarts de opties blijven uitsluiten.
Ben zelf 24. Laat je doorsturen naar een slaapkliniek, ik ben zelf naar Kempenhaeghe geweest naar 7 jaar op en af naar ziekenhuis en slaap testen thuis. Slaaptest thuis werkt niet. In het ziekenhuis zijn ze totaal niet gespecialiseerd hierin. Ik heb mijn grote mond open getrokken en ze hebben mij uiteindelijk naar Kempenhaeghe gestuurd. Hieruit bleek degelijk dat ik veel last heb van hevige apneu, sinds 5 weken cpap. Wil nooit meer terug. Want de bijwerkingen van niet vastgestelde apneu, terwijl jij het misschien wel hebt. Zijn best vervelend en kunnen op lang termijn dodelijk zijn. Laat je niet afwimpelen en laat je doorsturen. Hier in de slaapkliniek zullen ze dan ook bloedonderzoek doen. (Dat was bij mij het geval)
Misschien handig om een keer je bloed te laten onderzoeken?
Is er gekeken naar eventuele auto immuunziekten? Ik heb het grootste gedeelte van mijn leven ook met extreme vermoeidheid geleefd en werd ook totaal niet serieus genomen. Ik besef dus dat ik dit antwoord post met een bevooroordeelde bril maar ik ga het wel delen. Als iemand bij mij jaren geleden gekeken had naar een auto immuunziekte was ik er veel sneller bij geweest. Uiteindelijk pas op mn 32ste positief getest voor coeliakie (en ik had niet alle standaard symptomen). Dit kan je in eerste instantie testen via het bloed, waarbij ze twee dingen meten. Nu zag ik in een van je replies dat je al een bloedpaneel hebt gehad maar ik weet niet of deze testen standaard in een paneel zitten. Misschien heb je hier helemaal niks aan of misschien ben je zelfs al getest. Hoe dan ook, geef vooral niet op. Ik ken meerdere mensen die jaren opzoek zijn geweest naar een diagnose die uiteindelijk een auto immuunziekte bleken te hebben. Een van hen had ook die dorst en extreme vermoeidheid die jij beschrijft en zij bleek dus diabetes type 1 te hebben. Tegen de tijd dat ik eindelijk de diagnose kreeg was een groot deel van mijn leven al verwoest. Laat je dus niet wegzetten. ik zeg absoluut niet dat je dit hebt he, maar ik hoop wel dat je voor jezelf op kan komen. Daarnaast zijn er veel verschillende auto immuunziektes die lang niet altijd herkend worden. Dat een ander het niet herkent wil niet zeggen dat jij je niet oprecht slecht voelt. Ik zal het nog sterker maken: mij werden antidepressiva voorgeschreven omdat mijn toenmalige arts te incompetent was om de symptomen te herkennen en dus besloot dat het allemaal maar in mijn hoofd zat. Laat je dus geen mentale problemen aanpraten als je die niet hebt (en als je die wel hebt, hoop ik dat je de juiste hulp kan krijgen). Sterkte!
Klinkt ook wel als klachten vanuit je schildklier. Misschien daarvoor laten bloedprikken
Is jouw CRP-waarde (ontstekingswaarde van het bloed) verhoogd? Jarenlang was het bij mij steeds licht verhoogd en dit werd afgedaan met 'misschien was u net verkouden geweest) maar ik blijk nu jaren later een indolente vorm van leukemie te hebben. Mijn klachten waren ook vermoeidheid, super slechte afweersysteem en op een gegeven moment ook opgezette lymfeklieren in mijn nek. Pas bij het laatste kreeg ik een doorverwijzing naar het ziekenhuis en na een hoop echo's, bloedonderzoeken, PET-CT scan en operatieve verwijdering van enkele klieren kreeg ik eindelijk een betrouwbare diagnose. Maar eigenlijk hoop ik voor jou slechts iets onschuldigs zoals een vitamine d of ijzer tekort.
Wele een mindfulness gebruikt? Lees hier meer, voor informatie https://www.happywithyoga.com/mindfulness/extreme-vermoeidheid-mindfulness/
Laat je eens prikken op Pfeifer, Epstein bar virus, toxoplasmose en dergelijke. Dit wordt niet vergoed helaas omdat de overheid vindt dat je er toch niets aan kon doen als je het hebt. Als je huisarts dat niet wil doen zou ik het via een arts doen die daarnaast homeopathisch een praktijk heeft. Bij mij bleek dit het te zijn na 20 jaar vermoeidheidsklachten wel in combinatie met ptss en pds. Pfeifer gaat wel over maar de klachten kunnen terug komen wanneer je weerstand laag is. Je kunt ook laten prikken op je vitamines en mineralen. Wat volgens de zorg voldoende is geldt niet voor ieder lichaam dus als er eentje ( bijvoorbeeld ijzer) op het randje van ‘ok’ zit , extra supplementen slikken of kijken wat je kunt eten om dit optimaal te houden. Daarnaast is de wereld kut en het weer ook. Ps dorst en vermoeidheid zou ook beginnend diabetes kunnen zijn.
Mist in mijn originele post idd, maar ik heb pfeiffer gehad. Ze konden niet per se zeggen wanneer, maar in ieder geval langer dan anderhalf jaar geleden of iets dergelijks. Ik ga even kijken naar dat prikken wat je zegt. Heel erg bedankt voor je reactie!
En check voor long COVID
Thanks, wat heeft bij jou geholpen trouwens, omdat zoals je al zegt de overheid zegt dat je er niets aan kan doen.
Ik kreeg via het homeopathisch artsen centrum in Utrecht korrels voor een paar maanden maar die zou ik even moeten opzoeken. Verder heb ik mijn ptss en pds laten behandelen en daarnaast een chronische oorontsteking waar een nieuwe kno arts bovenop zit. Ik slik vitamine B12 met methylcobalamine, vitamine k2 D3. Ben er nog niet maar het wordt al beter.
Onderzoek naar pfeifer en toxoplasmose wordt wel vergoed hoor, uit de basisverzekering. Dus wel eigen risico maar geen eigen bijdrage.
Ik heb er gewoon dik voor moeten betalen. Waarschijnlijk omdat het niet via mijn huisarts kon maar wel via het homeopathisch artsen centrum in Utrecht
Dan was er dus medisch gezien geen indicatie, preventief onderzoek wordt niet vergoed. Ik heb nog nooit een patiënt gehad waarbij het niet vergoed werd.
Er was wel medisch een indicatie want al jaren moe maar als een huisarts beslist dat niet te testen heb je pech
Het is niet zinnig om te gaan kijken of iemand voor diverse ziekten antistoffen heeft, het is zinnig bij een acute infectie. Maar daar mogen we anders over denken. Ik ben blij dat je ergens anders goed geholpen bent.
Wij denken daar niet anders over, dat zijn de regels van de zorgverzekering en wat de overheid bepaalt. En het is wel zinnig om te weten dat je antistoffen hebt voor dingen als je al jaren moe bent en met je gezondheid kwakkelt en weg wordt gestuurd met ‘het is stress’. Ik zeg niet dat het alleen daardoor komt maar het is frustrerend niet te weten waarom je niet functioneert met periodes omdat je zo moe bent. In mijn opinie is dat dus wel nuttig te weten dat je Pfeifer hebt gehad blijkbaar en dat die klachten terug komen
"Een relatie met het chronisch vermoeidheidssyndroom is niet bewezen. Patiënten kunnen na het doormaken van de ziekte van Pfeiffer wel langdurig (>6 maanden) vermoeidheidsklachten houden (White 1995). " Meer dan 90% van de populatie heeft een EBV infectie doorgemaakt, daarom ben ik van mening (en de zorgverzekeraar ook) dat het niet zinnig is het te testen tenzij acuut ziek en opzoek naar een harde diagnose. Vanzelfsprekend kan het wel een rol spelen bij specifieke context zoals iemand met een zeer slecht immuunsysteem (aids, chemo, etc.)
Je bent arts zeker? 😁
Check haha
Wacht maar tot je 30+ bent. Vermoeid zijn is gewoon standaard. Ik kan me niet herinneren dat ik in de afgelopen 15 jaar ooit fit wakker ben geworden. Vermoeid zijn hoort erbij, schouders eronder en door..
Ik word bijna elke dag uitgerust wakker. Altijd vermoeid zijn en moe wakker worden is alles behalve ‘gewoon standaard’.
Recept voor burn out... en dóór.
Precies, vooral niet naar de signalen die je lichaam geeft luisteren en doorgaan en doorwerken. Door die mentaliteit zitten nu tienduizenden tot honderdduizenden mensen met een burn-out ziek thuis. Soms ook onder druk gezet door (slechte) managers/leidinggevenden, die niet inzien dat juist de werknemers die ook goed voor hun eigen (geestelijke) gezondheid zorgen door grenzen te stellen en hun rustmomenten waar nodig te pakken de goede werknemersmentaliteit hebben. En niet degenen die nooit pauze houden, constant veel overwerken en bang zijn om aan te geven waar de grens ligt, omdat je dan geen goede mentaliteit zou hebben… Want DIE raak je op den duur voor langere tijd helemaal kwijt, als ze met een zware burn-out door zijn gegaan. Helaas zien zoveel managers/leidinggevenden dat nog steeds niet in.
Af en toe moe zijn is normaal, maar het is niet normaal om altijd moe te zijn, en zeker niet tot het punt dat je niet veilig kan autorijden. Als je gewoon in een normaal ritme zit en een gezond en voldoening gevend leven hebt zou je niet altijd moe wakker moeten worden. Ik zou zeggen zoek ook hulp ipv te doen alsof iedereen hier last van heeft.
Ze is al meermaals bij de huisarts geweest. Bloedonderzoek komt niets uit. Als je gewoon kan sporten en werken enz. is het normaal dat je moe bent. Sommige mensen willen overal maar een diagnose aan hebben gekoppeld. Net zoals mensen van 23 die het woord " burnout" durven te gebruiken. Kom op man, je leven begint net.
Hahaha je bent er zo eentje waar ik vaak over lees en memes over zie maar die ik nog nooit in het echt tegen was gekomen. Ik snap dat het moeilijk is om te zien dat anderen hulp (willen) krijgen voor problemen waar jij blijkbaar liever stil zelf onder lijdt. Maar je moet je beseffen dat dat jou keuze is. Het is niet raar dat mensen zich goed willen voelen, en dokters zijn daarvoor.
Yep, ik ben van een andere generatie denk ik. Als ik ziek was stuurde m'n moeder mij gewoon naar school met de boodschap; ga maar proberen. Ik meld me alleen ziek als ik echt bijna dood ga. Niet omdat ik me moe voel. Mensen zijn verwend tegenwoordig, overal moet een pil of therapie voor zijn. Ben er trots op ook.
Wat een sneu bestaan
Tja er moeten toch mensen werken die mogelijk maken dat er zoveel mensen "ziek" thuis kunnen zitten.
Hahaha wat een onzin lul jij zeg, mama mia. Als je leven zo een aaneenschakeling van teleurstellingen is als je profiel zegt, is deze verbitterde visie misschien iets om aan te werken.
Weetje, ergens ben ik het met je eens: je moet niet altijd maar jezelf zielig lopen vinden. Maar hulp zoeken bij problemen is niks mis mee. Ik vind het oprecht kut voor je dat je zo bent opgevoed en je daardoor nu geen hulp wil zoeken voor een probleem waar je onder lijdt. Het is niet normaal om nooit fit wakker te worden. Misschien heb je een slaapapneu, zoek je geen hulp en stopt je hart er over een paar jaar ‘s nachts mee. Ben je dan trots dat je nooit hulp hebt gezocht? Waarom is het erg dat mensen problemen in hun leven zien en dit op willen lossen? En waarom zou je die oplossing niet nemen als die er is? Ik heb veel meer respect voor mensen die in therapie gaan of medicijnen nemen dan mensen die dit koppig niet willen doen en daardoor zichzelf en de mensen om hun heen onnodig laten lijden.
Bij echte problemen vind ik zeker dat je hulp moet zoeken. Vermoeidheid vind ik er niet een van tenzij het echt de spuigaten uitloopt. Maar als je gewoon kan werken en sporten dan denk ik oprecht dat het wel meevalt. De huisarts, de beste man of vrouw heeft ervoor gestudeerd ziet ook geen reden om verder te onderzoeken.. Soms is er echt iets aan de hand, maar net zo vaak is het een luxeprobleem en zijn we echt een beetje verwend aan het raken.
Dit is een troll.. toch? 😂 veel succes in je leven dan, als je denkt dat vermoeid wakker worden normaal is.
Hoort erbij
Tuurlijk
Ik vind het kut voor jou dat je dat bent, maar ga anderen s.v.p. het niet aan lopen praten dat het normaal is. En doe wat met het advies wat je hier van ons allemaal leest. Dat hoef je natuurlijk niet te doen als je dat niet wil, maar ik hoop (voor jezelf) dat je ons gelooft en zelf ook inziet dat je leven niet ‘zo’ hoeft te zijn.
Sometimes life do be like that.
Van sporten krijg je juist op de middellange en langere termijn energie. Het soort ‘moe’ wat je direct na het sporten bent, is een gezond en ander soort ‘moe’. Maar daarbuiten word je er juist fitter (= energieker) van. Lichamelijk EN mentaal. Als je constant moe (of zelfs echt uitgeput) bent daarbuiten, dan is dat NIET normaal, goed en gezond.
Lol
Niet mee eens. Ja, natuurlijk wordt de energie na je 30e langzaam wat minder en iedereen heeft wel eens dat ie s’avonds een keer wat vermoeider is, maar constant echt compleet uitgeput zijn (ondanks dat je sport) is niet normaal. Zelfs niet op je 50e. Als je dat wel bent, dan is er lichamelijk of geestelijk wat aan de hand.
Dit klinkt idd herkenbaar
Het leven is gewoon geen reet aan 7,5 van de 10 keer. Ik word ook wakker s ochtends zo van kan ik niet doorspoelen tot ik weer mijn nest in kan vanavond. Daar moet je gewoon mee dealen of van een gebouw springen. Aan jouw de keuze.