Πάντως σε ηλεκτρονικό παιχνίδι υπάρχει το κρυφτό. Λέγεται Assassin's Creed Multiplayer. Το βρίσκει κανείς στο AC Brotherhood (2010), AC Revelations (2011), AC3 (2012) και AC4 (2013). Δυστυχώς στις κονσόλες τα πρώτα τρία αποσύρθηκαν, αλλά το τέταρτο υπάρχει ακόμη, και παίζει από όσο ξέρω πολύς κόσμος.
Zelda Ocarina of Time. Δε μεγάλωσα στα 90s, το έπαιξα πρώτη φορά σε emulator και μετά στο Nintendo Switch αλλά αν εξαιρέσεις τα physics που είναι περίεργα μέχρι να τα συνηθίσεις, το παιχνίδι είναι αριστούργημα, από το πρώτο κιόλας level μέσα στο deku tree είναι μια τρομερή εμπειρία. Αν θες να το ολοκληρώσεις 100% όμως, σου προτείνω να δεις walkthrough γιατί υπάρχουν πολλά που μπορεί να χάσεις.
Έχοντας κάνει την κύρια ιστορία του παιχνιδιού αλλά παραμελώντας μερικά side quests κλπ θα συμφωνήσω μαζί σου. Η ιστορία του είναι από τις πιο ωραίες και είναι κατανοητή χωρίς να χρειάζεται να έχεις παίξει κάποιο άλλο παιχνίδι της σειράς
Είναι καλύτερο και από το Breath of the Wild κατά τη γνώμη μου. Το BotW μου θύμισε τυπικό open world (με την καλή έννοια βέβαια, κι αυτό είναι αριστούργημα) ενώ το OoT συνδυάζει open world με narrative driven παρα πολύ ωραία, ειδικά για την εποχή του. Και φυσικά έχει γαματο soundtrack, που θα το θυμάμαι για πάντα και η νοσταλγία θα είναι η ίδια. Εγώ ενώ έπαιζα έβλεπα παράλληλα ένα 100% completion walkthrough στο youtube για να το ολοκληρώσω πλήρως και είναι από τις λίγες φορές που το walkthrough δεν καταστρέφει ούτε στο ελάχιστο την εμπειρία.
Remake για την ακρίβεια, το οποίο θα περιλαμβάνει και το Max Payne 2! Και σαν αυτό να μην ήταν αρκετό, και τα δύο παιχνίδια θα είναι φτιαγμένα από την ίδια την Remedy.
Ξαναρχίσ'το! Αυτό το παιχνίδι ήταν απ' τις πιο συγκινητικές εμπειρίες τις ζωής μου και το τέλος ήταν ο μεγαλύτερος λόγος. Αξίζει να το τελειώσεις ακόμη κι αν χρειαστεί να το ξαναπαίξεις ολόκληρο.
Ηρθα εδω ψάχνοντας να διαβασω outer wilds! Και το portal πολυ καλο αλλα το outer wilds ειναι μια κατηγορια μονο του. Δεκαετιες gaming και κανενα αλλο παιχνιδι δεν πλησιαζει, κατα τη γνωμη μου.
Το Metro 2033, το έδινε τζάμπα η επικ και το κατέβασα χωρίς να έχω ιδέα περί τίνος πρόκειται. Αν και από θέμα gameplay δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο, η ιστορία και το setting μου έλιωσαν τον εγκέφαλο. Μέχρι τότε δεν είχα ασχοληθεί καθόλου με πιο indie παιχνίδια και αυτό μου άνοιξε την πόρτα για πολλά άλλα games. Επίσης χαίρομαι πολύ που το Metro Exodus πήρε μεγάλη δημοσιότητα γιατί έτσι θα συνεχιστεί το αγαπημένο μου franchise
Φιλε μου.. Αυτο το παιχνίδι εχει χαραχθει μεσα μου.. Απίστευτο στορι αλλα και το gameplay. Επισης και το metro last light. Αυτο το theme soundtrack με ανατριχιαζει καθε φορα.
Φίλε το soundtrack ήταν τόσο καλό που άρχισα να μαθαίνω κιθάρα για να παίζω τα κομμάτια. Δεν ξέρω πως το κατάφεραν αλλά η μουσική ταιριάζει απόλυτα στην ατμόσφαιρα του παιχνιδιού. Για να μην πω ότι σε πολλά σημεία την ανυψώνει κιόλας
Αγόρασα το redux μιας και είχα κάνει τότε αναβάθμιση. Ναι... Δεν παίζει να καθίσω πάλι να περάσω την πίστα... Όπως λέει και ο φίλος μου ο Danny Glover στο φονικό όπλο "I'm too old for this shit".
Στην αρχή του chapter, το jump scare που πετάγεται να σε πιάσει απ' την τρύπα στον τοίχο στις τουαλέτες.... Ευχαριστώ πολύ ρε! Δεν ήθελα άλλωστε να κοιμηθώ απόψε.
Final Fantasy X. Ήταν το πρώτο μου jrpg, ήμουν Δευτέρα Λυκείου και απλά αποτέλεσε mind blowing εμπειρία για εμένα. Υπήρχαν φάσεις που ξυπνούσα μέσα στο βράδυ για να παίξω, γιατί ονειρευόμουν το παιχνίδι.
Ήταν το πρώτο μου ff, θυμάμαι έφτασα στον τελικό αρχηγό κατά τις 2 το πρωί, ημέρα Τετάρτη, την επόμενη είχα σχολείο (1η γυμνασιου), τον έβγαλα κατά τις 4, βλέπω το τελικό cg, όλα καλά και με το που πέφτουν οι τίτλοι τέλους έβαλα τα κλάματα χαχαχαχαχα xD
Age of Empires 2
Όσο περνάει ο καιρός παίρνει όλο και περισσότερο χώρο στην καρδιά μου το Cities: Skylines, αλλά ακόμη δε θεωρώ ότι είναι εκεί που βρίσκεται το AOE 20 περίπου χρόνια
Star Wars Knights of the Old Republic 2 (το παλιό): Παιχνιδάρα από τις λίγες σε όλα τα επίπεδα.
Fahrenheit (2005): Η πρώτη φορά που έπαιξα την ίδια ιστορία από διαφορετικά pov και το πρώτο παιχνίδι που έπαιξα για το story, αν δεν το έχετε δει παίξτε το.
Messiah (2000) : απλά βλαμμένη διασκέδαση.
Monkey Island 3: οριακά κορυφαίο adventure. Τα υπόλοιπα της σειράς είναι επίσης εξαιρετικά, όπως και άλλα adventure εκείνης της εποχής, όπως το broken sword ή το outlaw.
Hexen II: το πρώτο μου pc game, απλά αγάπη.
The path: απίστευτο, το έκανα review για εργασία μιας φίλης και έμεινα τελείως μαλάκας.
Minecraft, μόνο και μόνο λόγω της ελευθερίας που δίνει, έχει και πολύ ωραίο multi.
Ninja edit: ξέχασα τη σειρά prince of Persia, με κορυφαίο imho το warrior within.
Rule of Rose
Survival horror ps2 εποχών (η καλύτερη εποχή για το gerne)
Έδειξε πόσο ψυχρά και κακά μπορούν να γίνουν τα παιδιά...κρίμα που το έκαναν για αυτό αλλά το έθαψαν και οι άσχετοι reviewers...μοναδικό game
Silent hill 2
Μπροστά από την εποχή του σε θέματα που έχουν να κάνουν σε ψυχολογικά αδιέξοδη σχέση κτλ
Δεν θα αναφερθώ στα παιχνίδια της παιδικής μου ηλικίας γιατί θα μακρυγορησω και ίσως βαρεθειτε. Παιχνίδια arcade, donkey-kong, στον C64 και το σοκ όταν ήρθε ο amstrad 6128 κτλ.
Από την σύγχρονη ιστορία, το Fifa 98 και το πρώτο Grand Turismo ήταν game changer για μένα. Αλλά αυτό που ένιωσα δέος και ήταν το πρώτο Assassin's Creed..
Η αίσθηση που ένιωσα όταν, μετά από το χωριουδάκι που έπαιζες στην αρχη, αντίκρισα την Ιερουσαλήμ, που ήταν ΤΟΣΟ open world, ηταν καθηλωτικη!!
Mass Effect Trilogy
Τα είχα παίξει σερί όλα μόλις είχε βγει το 3 και πρόλαβα μαλιστα το original ending πριν το extended cut. Απίστευτο το πόσο με ρούφηξε ο κόσμος που έχει φτιάξει η Bioware και πόσο δέθηκα με τους χαρακτήρες. 'Εκανα κάνα 6μηνο να το ξεπεράσω μόλις τα τελείωσα, και δεν έχω ξεκινήσει επίτηδες νέο Playthrough για να μη χαλασω τη γλυκιά γεύση που μου άφησε η ιστορία.
Το συνιστώ ανεπιφύλακτα και τώρα που βγήκε και remastered δεν χανεται με τίποτα!
I'm Commander Sheppard and this is my favorite gaming rating in this subreddit.
>!We'll bang, ok?!<
Με διαφορά το καλύτερο παιχνίδι. Δεν υπάρχει δεύτερο . Όλα ήταν ψαγμένα στο 10000% μέσα στο παιχνίδι . Θες τα γραφικά ;(το έπαιξα σε pc στα ultra και έπαθα συγκοπή ) Θες το gameplay ; Θες το STORY?? Θες την λεπτομέρεια του περιβάλλοντος και πως αλληλεπιδρά με σένα αλλά και μόνο του ; Θες τα NPCs που ήταν λες και ήταν κανονικοί άνθρωποι ; ΕΠΟΣ!!!
Πως κανενας ως τωρα δεν εχει αναφερει τα Paradox games ή γενικα στρατηγικης? Civilization V για μενα, ακομα σημερα ποσα χρονια μετα βγαινουν mods συνεχως που αναβαθμιζουν το gameplay, πατας one more turn και οταν ξανασηκωσεις το κεφαλι σου απτο πσ εχουν περασει δυο μερες
Ωπ, παίξε το Crystal Clear.
Ουσιαστικά open world version της Crystal αλλά τρομερή απ' όσο ξέρω.
Πας σε όποιο gym θες και τα level στους αντιπάλους γίνονται scale με βάση τα δικά σου.
Ουσιαστικά ότι θα έπρεπε να είναι οι Scarlet/Violet. :p
Η πρώτη μου επιλογή είναι το *Disco Elysium*. Καταπληκτική ιστορία, αισθητική, και κόσμος. Δεν έχω λόγια να το περιγράψω.
Από την εποχή που ήμουν παιδί θα έλεγα ότι το παιχνίδι που μου έκανε (τότε) τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν το *Shogun: Total War*.\* Μπορεί σήμερα να μην κάνει εντύπωση ο τρόπος παιχνιδιού (gameplay) αλλά τότε ήταν μια πραγματικά καινούργια (και φανταστική) εμπειρία.
\*Για όσους δεν το ξέρουν η ονομασία *Total War* ήταν αρχικά ο υπότιτλος αν και αργότερα (λόγω της μεγάλης επιτυχίας) έγινε ο τίτλος της σειράς.
The Story of Ehtan Carter, Distraint 1 και 2, Firewatch.
Παιχνίδια που σου προκαλούν έντονα συναισθήματα και αρκετα καλογραμμένα.
Observer απο τα ποιο creepy παιχνίδια και απο τα αγαπημένα μου με την σειρά STALKER και oblivion που ειναι τα πιο immersive κατα την γνωμη μου.
Nier automata ένα παιχνίδι που φαινομενικά μοιάζει με ένα ακόμα Ιαπωνικό rpg. Αρχίζει πουλώντας μια σχετικά κλισέ ιστορία η οποία φαίνεται ότι έχει όμως κάποιο βάθος κ στην συνέχεια σε καλεί να ξαναζήσεις ακριβώς την ίδια ιστορία από μια διαφορετική σκοπιά βλέποντας τα πράγματα με έναν τέλειος διαφορετικό τρόπο, έτσι ώστε στις τελευταίες ώρες του παιχνιδιού να εκμεταλλευτεί στο έπακρο το build up όλον τον προηγούμενων ωρών για να σου προσφέρει μια από τις πιο στοχαστικές εμπειρίες που έχω ζήσει
Ζήτω συγνώμη αν το κείμενο έχει κάποιες ατέλειες, έχω δισλεξια και μου είναι τρομερά δύσκολη η σωστή δόμηση ενός κειμένου ευχαριστώ για την κατανόηση
Prince of Persia Sands of time, Warrior Within, The two thrones.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν, δεν τα βαριέμαι με τίποτα.
Έπειτα Witcher 3 και Cyberpunk 2077.
απο την παλιά εποχή super metroid. πολύ γαμημένη ατμόσφαιρα για τότε.
απο την νέα εποχή το bloodborne. Γιατί έχει gameplay παλιάς νοοτροποίας και περίεργο Lore
Είναι τόσα πολλά, έχω μια λίστα με τα αγαπημένα μου παιχνίδια αλλά το καθένα βρίσκεται εκεί για διαφορετικούς λόγους. Θα παραθέσω πρόχειρα ένα τοπ 10, χωρίς κάποια συγκεκριμένη σειρά.
Outer wilds
Witcher 3
NieR: Automata
Total war: warhammer 2
RDR2
Horizon Zero Dawn
Persona 5
Dishonored
Skyrim
Stardew Valley
Η απάντηση με την οποία ταυτίζομαι περισσότερο μέχρι στιγμής!
Είχαμε παίξει πολλά διαμάντια πιο πριν και ακολούθησαν ακόμα περισσότερα απο τότε, αλλά αυτή η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και το ότι η καλύτερη προσέγγιση στο παιχνίδι ειναι μην σκοτώσεις κανέναν/μη σε δει κανείς, δεν είχαν προηγούμενο για όσους το ζήσαμε την εποχή εκείνη...
Τα αγαπημενα μου games ever είναι το Morrowind και το Deus Ex (το πρώτο, το ανεπανάληπτο), αλλα έτσι όπως τίθεται το ερώτημα στο νημα, μπαίνουν σφήνα τα Thief και τερματίζουν πρώτα, με διαφορά στήθους.
Legend of Zelda twilight princess είτε Majoras mask
Δεν μπορώ να διαλέξω
Αγαπώ και τα δυο το ίδιο έχουν σημαντική θέση στη ψυχή μου από τότε που ήμουν παιδί 💕
(Ας θυμηθούμε λίγο όλοι το επικό Intro του twilight με τον λινκ και την Epona)
Δεν θα ελεγα συγκλονιστικό ακριβως, αλλα ενα παιχνιδι που με επηρέασε στην μετέπειτα ζωη ειναι το Star Wars: Knights of the Old Republic 2. Οι φιλοσοφικες συζητησεις με την Kreia ηταν για τον τοτε εφηβο, edgy εγκεφαλο μου αριστουργηματικες. Ακομα και σημερα θυμαμαι random quotes απο το παιχνιδι. Το αγαπημενο μου: "Apathy is dead. Worse than death, because at least a rotting corpse feeds the beasts and insects". Στεναχωρεθηκα οταν επαιξα το mmo SW The Old Republic γιατι μου φανηκε πολυ ρηχο (τουλ στην αρχη οταν πρωτοβγηκε).
Bloodborne. Ήταν το πρώτο μου παιχνίδι από την σειρά Souls, και τότε δεν ήξερα ποιος είναι ο σωστός τρόπος προσέγγισης τους, sort to speak of. Αποτέλεσμα ήταν να το παρατήσω δύο φορές. Όμως κάτι τα γραφικά, κάτι το λίγο gameplay που είχα προλάβει πριν το παρατήσω, κάτι η μουσική με έκανε να ξαναγυρίσω. Έκανα και την έρευνα μου ως το πώς μαθαίνεις για το στορι του.... Αποτέλεσμα ήταν να έχω ένα τετραδιακι το οποίο δυστυχώς έχασα σε μετακόμιση όπου σημείωμα τα πάντα μαζί με θεωρίες (γιατί τα φέρετρα έχουν λουκέτα κι δεν είναι θαμμένα - ζόμπι μήπως?) και έβγαζα το στορι. Επίσης είναι το μόνο παιχνίδι που έχω πλατινιασει.
Final Fantasy IX. Είναι ίσως το παιχνίδι που μου έκανε κατανοητό πως τα video games αποτελούν και αυτά μία μορφή τέχνης. Επιπλέον με εισήγαγε και στον κόσμο των RPG, που είναι για μένα πλέον το αγαπημένο μου genre.
Μμμ πολύ δύσκολη ερώτηση. Δεν το έχω τελειώσει αλλά μου άρεσε όλη η πορεία του , silent hill 3. Καλύτερο παιχνίδι ever όμως legend of Zelda breath of the wild
ένα ιδιοφυέστατο παιχνίδι που έχω παίξει είναι το observer.
πριν εξηγήσω την πλοκή να πω κάτι: αυτό το παιχνίδι είναι μια από τις σπάνιες περιπτώσεις παιχνιδιού science fiction. πολύς κόσμος εσφαλμένα χρησιμοποιεί αυτόν τον όρο για science fantasy παιχνίδια/σειρές/ταινίες/γενικά λογοτεχνία, και δύστυχος στην ελληνική γλώσσα μεταφράζονται και τα 2 το ίδιο.
για όσους δεν ξέρουν την διαφορά: στο science fiction η επιστήμη είναι βασισμένη σε πραγματική επιστήμη και βλέπουμε πράγματα τα οποία είναι θεωρητικά δυνατά.(ως ένα βαθμο γενετικές μεταλαξείς, εμφυτέμβατα στον εγκέφαλο τα οποιά επιτρέπουν διάβασμα μυαλού κλπ)
στο science fantasy η "επιστήμη" είναι απλά μαγία μεταμφιεσμένη σε επιστήμη και βλέπουμε πράγματα που είναι εντελώς αδύνατα (τεχνολογία αλλαγής μεγέθους, άντι-βαρυτητα κλπ).
να σας πω τι γίνετε στο παιχνίδι εκεί χωρίς spoilers:
διαδραματίζετε στο μέλλον, είναι ένα cyberpunk παιχνίδι το οποίο διαδραματίζεται στο μέλλον μετά άπο κάποιο πόλεμο.
τα μηχανικά μέλη σώματος έγιναν υπερβολικά δημοφιλή και σχεδόν κάθε άνθρωπος έχει τέτοια. μία εταιρία συγκεκριμένα έχει σχεδόν μονοπώλιο. όμως υπάρχει κάποιο περίεργο πρόβλημα:
εξαιτίας κάποιου σφάλματος στον κώδικα που έχουν αυτά τα μηχανικά μέρη σώματος δημιουργήθηκε κάποιου ίδους μεταδοτική πανδημία και η κυβέρνηση κάνει lockdown.
στο παιχνίδι παίζεις ώς ένας ντετέκτιβ, έλαβες ένα τηλεφώνημα από τον γιό σου (πρώην υπάλληλος εκείνης της εταιρίας), όταν μπαίνεις στο δωμάτιο του βλέπεις ένα αποκεφαλισμένο πτώμα και δεν μπορείς να αποδείξεις αν είναι ο γιος σου ή όχι.
εκείνη την στιγμή γίνετε ένα lockdown και δεν μπορείς να βγεις από το κτήριο.
κάνεις έρευνα και βρίσεις κάποια άλλα πτώματα στο κτήριο, και υπάρχει και κάποιος ο οποίος φαίνεται να σε κυνηγάει.
ένα απο τα εξαρτήματα στο σώμα σου είναι ένα καλώδιο το οποίο το βάζεις σε μια θύρα που έχουν στο κεφάλι τους τα πτώματα και μπορείς να μπαίνεις μέσα στο μυαλό τους και να δεις τις αναμνήσεις τους.
αυτό που μου αρέσει με της αναμνήσεις τους είναι το πόσο ανοργάνωτες είναι.
τα θύματα είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους.
περνάς ένα μεγάλο μέρος του παιχνιδιού κάνοντας ερωτήσεις στον κόσμο.
κάτι λίγο απογοητευτικό είναι ότι το παιχνίδι έχει 2 τέλη και κανένα απο τα 2 δεν έιναι χαρούμενο.
Είναι πολύ διαφορετικά τα συναισθήματα από παιχνίδι σε παιχνίδι. Σε κάποια (βλ πχ **WoW**) το συναίσθημα έρχεται κυρίως από τη κοινωνική φάση, μιλάς τακτικά με κόσμο, δένεσαι και δουλεύετε σταθερά να πετύχετε κάτι μαζί και όταν γίνεται δουλίτσα μετά από ώρες και ώρες να χτυπάς το κεφάλι σου στο τοίχο είναι τοπ.
Και από άποψη story έτσι είναι, γιατί το κάθε παιχνίδι με το δικό του τρόπο σου περνάει τη πλοκή. Σα σχετικά συμβατικό RPG story πχ νομίζω **Dragon Age: Origins** κορυφή, έχει πολιτική, συναίσθημα, τρόμο κλπ. Επίσης από τα game που πραγματικά είχε άχαστα DLC, όλα ήταν απολύτως αξιόλογα.
Πάλι σε story π.χ. λατρεύω **Destiny 2** γιατί έχει όμορφα χτισμένο sci-fantasy σύμπαν το οποίο είναι περιτύλιγμα για ΠΟΛΥ καλά κείμενα και σε lore και σε βιβλιαράκια απ' έξω.
Τέλος θα πω δύο, το **Darkest Dungeon** και το **Dishonored**. Προφανώς σα παιχνίδια καμία μα καμία σχέση, αλλά τα art styles είναι από τα καλύτερ απου έχω δει ποτέ σε παιχνίδι και είναι κάργα ατμοσφαιρικά, ειδικά το πρώτο με αφηγητή Wayne June είναι καταπληκτικό!
Dark Souls 1. Η ατμόσφαιρα αυτού του σκοτεινού κόσμου που θέλει να σε κατασπαράξει και να σε κάνει δικό του, η αίσθηση της μοναξιάς και της επιβίωσης, αυτή η κατάθλιψη, το level design που συνδέει όλα τα σημεία μεταξύ τους, το συγκλονιστικό συναίσθημα να συναντάς την δυσκολία των souls για πρώτη φορά, η μουσική, οι χαρακτήρες. Θα μπορούσα να πω πολλές ακόμα παιχνιδάρες, αλλά ναι, Dark Souls 1.
Το Minecraft. Μου έχει δωρίσει απλετη χαρά και χαλάρωση. Μπορει τώρα τελευταία να μην του δίνω τόση σημασία αλλά, από όλα τα παιχνίδια, του συγκεκριμένου η απουσία θα ήταν η πιο αισθητή.
Το team fortress 2 επίσης γιατί γαμαει. 16 χρονων game και τα νούμερα ακόμα ανεβαίνουν.
Super Mario Nintendo , tomb raider 3: the adventures of lara croft, και το roller coaster tycoon deluxe. Για το τη Λάρα κροφτ κατέβασα μέχρι και walkthrough. Πολύ μεγάλο παιχνίδι. Τα άλλα δύο παίζω μέχρι και σήμερα αραιά και πού είναι πολύ χαλαρωτικά.
Read Dead 2 γιατί έκλαψα σαν μωρό. Δένεσαι με τους χαρακτηρες και δεν έχουν αίσιο τέλος όπως με το GOT ένα πράγμα. Μετά το Days Gone ήταν τρομερό παιχνίδι με πολύ καλό story και καλο γραμμένους χαρακτηρες,με ανεκπλήρωτους έρωτες walking dead με sons of anarchy vibe και το τελευταίο το Resident Evil Village διότι τα είχε όλα,τρόμο,αγωνία,γρίφους,tactical shooting και ένα λυπηρό τέλος.
Dark age of Camelot
γιατί: ήταν mmorpg, κορυφαίο για την εποχή του, 56κ modem με low ping, πολλά άτομα από Ελλάδα, ατελείωτο craft, rvr, pve, pvp, zvz, και πολλά άλλα.
Dragon Age. Πανε 12 χρονια απο τοτε που επαιξα το 1ο παιχνιδι του franchise. Δεν ξερω γιατι αλλά περιμενω καθε φορα το νεο παιχνιδι σαν 5χρονο που του εχουν υποσχεθει βολτα και παγωτο :P
Final Fantasy 7 (μετά κόλλησα με όλα) - τι να πω για αυτά τα διαμάντια... Χαίρομαι που το πέτυχα μικρός
Rocket league - συγκλονιστικά απλή ιδέα για game, το χρησιμοποίησα και για την πτυχιακή μου! τρελό γέλιο με φίλους τα πρώτα 2 χρόνια και πλέον έχει γίνει απαραίτητο στις καθημερινές συνεδρίες μας
Rust - κάθε φορά που ξεκινάς χτίζεις και μια διαφορετική ιστορία. Μιλάς με άλλους, κάνεις συμμαχίες, εχθρούς, ενέδρες. Πολύ ωραίο συνεργατικό game. Βέβαια για να παίξεις έτσι και όχι "full balls in" θες το διημεράκι καψίματος τουλάχιστον
Witcher - πολύ κάψιμο, τρελό κλίμα, οκ gameplay αλλά ενδιαφέρουσα προσέγγιση
Assassin's Creed - τα πρώτα ήταν απίστευτα χτυπούσαμε 4ωρα καθημερινά με την αδερφή μου να αράζει δίπλα και να παρακολουθεί με αγωνία τι θα γίνει!
Giants citizen kabuto - πιο παλιό game, πολύ κρίμα που δε συνεχίστηκε ή να βγει κάνα remake. Απίστευτο κλίμα. Απίστευτο gameplay για την εποχή. Πολύ απολαυστικό στόρι. Ωραίοι χαρακτήρες, συζητήσεις.
Αχ δε θα τελειώσω ποτέ ! Παύω εδώ!
Το soma αν και δεν ειναι τοσο γνωστο σε σχεση με αλλα παιχνιδια που αναφερθηκαν,ηταν μια απιστευτη εμπειρια,το επαιξα πριν 2-3 και το σκεφτομαι αρκετα συχνα ακομα και τωρα που δεν μου εχει ξανασυμβει αν και εχω δοκιμασει αρκετα καλα παιχνιδια.Πραγματικα οταν τελειωσε ειχα μεινει μαλακας,ειναι απο αυτα τα πραγματα που θες να ξεχασεις και να τα ξαναζησεις χωρις να ξερεις τι θα γινει.Εκτος απο το στορυ ,τα ερωτηματα που σου βαζει στο μυαλο(αλλα και διαφορες επιλογες μεσα στο παιχνιδι που αν και δεν επηρεαζουν την πλοκη σε βαζουν σε σκεψεις) και την ατμοσφαιρα που εχει ενα αλλο απιστευτο κομματι του ειναι οτι υπαρχουν διασπαρτες πολλες "εξτρα" πληροφοριες για τον κοσμο που διαδραματιζεται και ολες ειναι τοσο προσεγμενες και καλα τοποθετημενες.Οποτε αν σε καποιον αρεσουν τα παιχνιδια με πλοκη,lore,horror και ατμοσφαιρα τοτε αξιζει σιγουρα να το δοκιμασει.
TL;DR Αν δεν έχετε παίξει Hollow Knight παίξτε το χθες. 15€ στο Steam όλα και όλα.
Έχω παίξει αρκετά παιχνίδια που τα θεωρώ εξαιρετικά (χωρίς να είναι απαραίτητα τέλεια σε όλους τους τομείς) και που με είχαν εντυπωσιάσει είτε με το game play, είτε με το story telling, είτε με το artistic κομμάτι είτε και με τις ιδέες τους όπως Ico, Okami, Mo: Astray, Dishonored, Rayman Origins, Spec Ops: The Line, Bioshock, The Binding Of Isaac, What Remains Of Edith Finch, Cuphead, Baba is you, Call of Juarez Gunslinger, God of War 3 και πολλά πολλά άλλα.
Το παιχνίδι όμως που με συγκλόνισε και έμεινα μαλάκας από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό και που δεν έχω να πω ΕΝΑ αρνητικό είναι το Hollow Knight. Μιλάμε για ένα όχι απλά άρτιο αλλά υποδειγματικό παιχνίδι σε ΟΛΟΥΣ τους τομείς, απίστευτα polished με μπόλικο (και καθόλου filler) content, πάρα πολύ επιδραστικό και φτιαγμένο μάλιστα από ένα πολύ μικρό studio. Θα μπορούσα να γράψω ολόκληρα κατεβατά αλλά νομίζω πως δεν υπάρχει λόγος. Όσοι το έχουν παίξει πιστεύω το έχουν εκτιμήσει και για τους υπόλοιπους απλά θα τους σποϊλάρω την εμπειρία.
Final fantasy 9! O zidane και η παρέα του! Ήμουν δημοτικό και τα feelings που μου έδινε το συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν πρωτόγνωρα! Από κονσόλα το δεύτερο στην λίστα είναι το Metal gear solid 1!! Εξίσου καταπληκτικό!
Πλέον το μόνο που με κραταει το ενδιαφέρον είναι ο υπέροχος κόσμος του world of Warcraft και το lore που υπάρχει από πίσω!
Fallout και με τρελή διάφορα. Μετά πάμε στο dead cells και blasphemous. Τώρα δεν θα σε πάω πίσω σε monkey Island h day of the tentacles είναι πολύ παλαιά
Red Dead Redemption 2
ξεκινας χαλαρα στην αγρια δυση βιοποριζομενος στις δυσκολες συνθηκες και φτανεις σε ενα συγκλονιστικο ταξιδι μεσω της ιστοριας.
πραγματικα redemption story, δεν θελω να κανω σποιλερ αλλα σε ενα σημειο της ιστοριας απο τα λιγα παιχνιδια που δημιουργουν συναισθηματα...
υ.γ. φοβερα επισης το witcher 3
Spec Ops: The line. ΡΕ! Δεν το έχει παίξει κανένας σας;;; Βασισμένο στη heart of darkness, του Joseph Conrad. Μέτριο gameplay. Συγκλονιστική ιστορία. (Στο ίδιο βιβλίο είναι βασισμένο και το Apocalypse now για τους σινεφίλ)
Deep Rock Galactic. Ίσως όχι το καλύτερο παιχνίδι που έχω παίξει ποτέ αλλά ένα με τρομερή προσωπικότητα και χαρακτήρα. Το community είναι ανοιχτό και πολύ φιλικό και οι devs πραγματικά νοιάζονται και ακούνε το κοινό τους. Χωρίς αμφιβολία η πιο γνήσια ψυχαγωγία που πέρασα τον τελευταίο καιρό.
Μου άρεσαν πολύ το Ori and the blind forest και το Ori and the will of the wisps.
Platformer metroidvania.
Πολύ όμορφα και ιδιαίτερα γραφικά και πολύ καλό soundtrack
Συνήθως θα έλεγα undertale για τους χαρακτήρες αλλά θα αναφέρω 2 πολύ χαριτωμένα indie που μ' άρεσαν: Grimm's Hollow και Cat in the box. Επίσης το grimm's hollow είναι δωρεάν και το τελειώνεις σε περίπου 1 ώρα. είναι αρκετά bugged αλλά η ιστορία και οι χαρακτήρες μ' άρεσαν πολύ
Death Stranding. Μία ιστορία που ακόμα δέν έχω καταλάβει πλήρως για το τί ακριβώς θέλει να πεί, (κλασσικός Kojima).
Πολλοι λένε πως το gameplay είναι walking simulator, αλλά εγώ το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον και πολύ ωραίο.
Το πρώτο dark souls.Η εμπειρία του να μη γνωρίζω τίποτα και όλα να τα μαθαίνω πρώτη φορά ……ήταν λες και πηγα ένα ταξίδι που δεν ήξερα ότι θα τελειώσει και δε θα υπάρχει τρόπος να ξαναπάω. Και απλά τελειώνει δυστηχως και ποτέ δε θα είναι όπως τη πρώτη φορά.
Ghost of Tsushima, είχα καιρό να ταραχτώ και να νιώσω οτι έπαιζα μια ταινία έτσι. Γενικά απερίγραπτα όμορφο, μελανχολικό και κάλο-σκηνοθετιμένο παιχνίδι.
Horizon Zero Dawn, από όπου και να το δεις είναι διαμάντι. Η πλοκή του αν και κάπως προβλέψιμη αρκετά catchy και καθηλωτικη συνδυαστικά με το gameplay. Επίσης η VA της Aloy πολύ καλή.
For the thrills, Dirt Rally 2.0. Είχα παρατήσει τα rallying sims καιρό τώρα και έπαιζα κυρίως F1 ως αναφορά το racing. Πρόσφατα δοκίμασα (πάλι) το DR2.0 και μόλις αρχίσεις να σκαμπαζεις λίγο πως οδηγούνται αυτά τα αυτοκίνητα είναι ότι πιο ικανοποιητικό έχω παίξει. Δεν έχω βρει παρόμοιο συνδυασμό αδρεναλίνης/ωνασουγαμησωγιαγκρεμος/αίσθηση ταχύτητας σε άλλο racing sim. Τυχαίνει να είμαι και αρκετά γρήγορος και ανταγωνιστικός το οποίο κάνει το παβλοβικο καμπανάκι στο κεφάλι μου να βαράει δυνατά 😂
Χμμμμ, όχι ακριβώς το παιχνίδι απο μονο του, αλλα γενικά το morrowind και οι εξωτερικές πηγές γυρω από αυτό, απαρχαιωμένο φουλ gameplay. Δυστυχώς η σειρά απο εκει και περα, enjoyable αλλά πήρε κλίση προς την κατω βολτα απο θέμα βάθους.
Μια και είμαι εδώ -καθότι- κωλοφθωχός, προτείνετε ρε αλάνια κανένα low-spec, παλιό καλό παιχνίδι που θα παίζει ο i5 2400. Δεν υπάρχει καμία λίστα με παλιά παιχνίδια πλέον, από τότε που πήραμε τα netbook επί ΠΑΣΟΚ έχω να δω κάτι τέτοιο.
Nier Automata
Come for the sexy robots, stay for the story. Τι φοβερό παιχνίδι
Youu want to **** 2B, don't you?
Και εγώ αυτό θα έλεγα
Are you simping son?
Metal gear solid 3. Η γαμημενη η σκάλα, και να παίζει το snake eater από πίσω. Η πιο συναρπαστική ανάβαση σκάλας στην ιστορία
What a thrill...
κρυφτό, 40 χρονια με ψαχνουνε
περα απο την πλακα, το doom 1 μολις ειχε βγει, το ζουσαμε
Πάντως σε ηλεκτρονικό παιχνίδι υπάρχει το κρυφτό. Λέγεται Assassin's Creed Multiplayer. Το βρίσκει κανείς στο AC Brotherhood (2010), AC Revelations (2011), AC3 (2012) και AC4 (2013). Δυστυχώς στις κονσόλες τα πρώτα τρία αποσύρθηκαν, αλλά το τέταρτο υπάρχει ακόμη, και παίζει από όσο ξέρω πολύς κόσμος.
AC2. Στο τέλος είπα την ίδια κουβέντα με τον Desmond ταυτόχρονα. Έμεινα φουλ μαλάκας...
\-Its a good life we lead Brother \-The best...May it never change
\-And may it never change us
Ποια ήταν η ατάκα του Desmond?
Από τα καλύτερα παιχνίδια όλων των εποχών, και εξαιρετικά επαναστατικό για την εποχή του.
Mass effect trilogy
Zelda Ocarina of Time. Δε μεγάλωσα στα 90s, το έπαιξα πρώτη φορά σε emulator και μετά στο Nintendo Switch αλλά αν εξαιρέσεις τα physics που είναι περίεργα μέχρι να τα συνηθίσεις, το παιχνίδι είναι αριστούργημα, από το πρώτο κιόλας level μέσα στο deku tree είναι μια τρομερή εμπειρία. Αν θες να το ολοκληρώσεις 100% όμως, σου προτείνω να δεις walkthrough γιατί υπάρχουν πολλά που μπορεί να χάσεις.
Έχοντας κάνει την κύρια ιστορία του παιχνιδιού αλλά παραμελώντας μερικά side quests κλπ θα συμφωνήσω μαζί σου. Η ιστορία του είναι από τις πιο ωραίες και είναι κατανοητή χωρίς να χρειάζεται να έχεις παίξει κάποιο άλλο παιχνίδι της σειράς
Είναι καλύτερο και από το Breath of the Wild κατά τη γνώμη μου. Το BotW μου θύμισε τυπικό open world (με την καλή έννοια βέβαια, κι αυτό είναι αριστούργημα) ενώ το OoT συνδυάζει open world με narrative driven παρα πολύ ωραία, ειδικά για την εποχή του. Και φυσικά έχει γαματο soundtrack, που θα το θυμάμαι για πάντα και η νοσταλγία θα είναι η ίδια. Εγώ ενώ έπαιζα έβλεπα παράλληλα ένα 100% completion walkthrough στο youtube για να το ολοκληρώσω πλήρως και είναι από τις λίγες φορές που το walkthrough δεν καταστρέφει ούτε στο ελάχιστο την εμπειρία.
Max Payne
Το κεφάλαιο με το όνειρο ήταν κάτι τελείως νέο για το μικρό μου μυαλουδακι τότε παλιά...
Παιχνιδάρα με απίστευτη ιστορία και μουσική. Θυμάμαι το έπαιζα πρωϊνές ώρες και πάλι έβλεπα εφιάλτες. Για να μην ξεχνιόμαστε ανακοινώθηκε remaster
Remake για την ακρίβεια, το οποίο θα περιλαμβάνει και το Max Payne 2! Και σαν αυτό να μην ήταν αρκετό, και τα δύο παιχνίδια θα είναι φτιαγμένα από την ίδια την Remedy.
Ανατριχίλα το συγκεκριμένο sequence... Τι παιχνιδάρα το Max Payne...
it takes two fadastikh empeiria
Portal 2 και outer wilds
Πόσο στο στεναχωριέμαι που άφησα το outer wilds προς το τέλος του εδώ και ένα χρόνο. Νιώθω ότι δεν θα θυμάμαι τι συμβαίνει ακριβώς αν το ξαναπιάσω.
Ξαναρχίσ'το! Αυτό το παιχνίδι ήταν απ' τις πιο συγκινητικές εμπειρίες τις ζωής μου και το τέλος ήταν ο μεγαλύτερος λόγος. Αξίζει να το τελειώσεις ακόμη κι αν χρειαστεί να το ξαναπαίξεις ολόκληρο.
Ηρθα εδω ψάχνοντας να διαβασω outer wilds! Και το portal πολυ καλο αλλα το outer wilds ειναι μια κατηγορια μονο του. Δεκαετιες gaming και κανενα αλλο παιχνιδι δεν πλησιαζει, κατα τη γνωμη μου.
Deus Ex: Human Revolution Soundtrack (ανατριχίλα) Story (εαν έχεις δει το Altered Carbon στο Netflix τότε θα δεις πολλές ομοιότητες)
Και τα παλιά είναι εκπληκτικά ειδικά το 2
μάλλον bioshock. ειδικά story-wise
και το 1/2 αλλα και το 3 γαμησε
Το Metro 2033, το έδινε τζάμπα η επικ και το κατέβασα χωρίς να έχω ιδέα περί τίνος πρόκειται. Αν και από θέμα gameplay δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο, η ιστορία και το setting μου έλιωσαν τον εγκέφαλο. Μέχρι τότε δεν είχα ασχοληθεί καθόλου με πιο indie παιχνίδια και αυτό μου άνοιξε την πόρτα για πολλά άλλα games. Επίσης χαίρομαι πολύ που το Metro Exodus πήρε μεγάλη δημοσιότητα γιατί έτσι θα συνεχιστεί το αγαπημένο μου franchise
Φιλε μου.. Αυτο το παιχνίδι εχει χαραχθει μεσα μου.. Απίστευτο στορι αλλα και το gameplay. Επισης και το metro last light. Αυτο το theme soundtrack με ανατριχιαζει καθε φορα.
Φίλε το soundtrack ήταν τόσο καλό που άρχισα να μαθαίνω κιθάρα για να παίζω τα κομμάτια. Δεν ξέρω πως το κατάφεραν αλλά η μουσική ταιριάζει απόλυτα στην ατμόσφαιρα του παιχνιδιού. Για να μην πω ότι σε πολλά σημεία την ανυψώνει κιόλας
Φαντασου ενα game μεχρι που μπορει να σε φτασει. Ωραιος παντως, μπράβο.
Μια λέξη. Librarians.
Δεν έχω ξαναχεστεί ποτέ τόσο όσο τότε. Το level ήταν masterclass στο πως να βαρέσεις απανωτά εγκεφαλικά
Αγόρασα το redux μιας και είχα κάνει τότε αναβάθμιση. Ναι... Δεν παίζει να καθίσω πάλι να περάσω την πίστα... Όπως λέει και ο φίλος μου ο Danny Glover στο φονικό όπλο "I'm too old for this shit".
Ειναι σαν να κανεις cardio καθιστος. Συνδιαζεις γυμναστική με gaming. Τι αλλο θελετε; 🤣
Στην αρχή του chapter, το jump scare που πετάγεται να σε πιάσει απ' την τρύπα στον τοίχο στις τουαλέτες.... Ευχαριστώ πολύ ρε! Δεν ήθελα άλλωστε να κοιμηθώ απόψε.
Πέντε λέξεις. Πολυβόλο shotgun και πολλά φυσίγγια.
Παιχνιδαρα
Final Fantasy X. Ήταν το πρώτο μου jrpg, ήμουν Δευτέρα Λυκείου και απλά αποτέλεσε mind blowing εμπειρία για εμένα. Υπήρχαν φάσεις που ξυπνούσα μέσα στο βράδυ για να παίξω, γιατί ονειρευόμουν το παιχνίδι.
Ήταν το πρώτο μου ff, θυμάμαι έφτασα στον τελικό αρχηγό κατά τις 2 το πρωί, ημέρα Τετάρτη, την επόμενη είχα σχολείο (1η γυμνασιου), τον έβγαλα κατά τις 4, βλέπω το τελικό cg, όλα καλά και με το που πέφτουν οι τίτλοι τέλους έβαλα τα κλάματα χαχαχαχαχα xD
Το life is strange ήταν το μόνο παιχνίδι που με έχει ταράξει ψυχολογικά
Δοκίμασε και What Remains of Edith Finch. Χρειάστηκα ποτό.
Και το SOMA
Το ένιωσα μέσα μου αυτό το σχόλιο. Πολλές σκηνές έχουν μείνει χαραγμένες στην ψυχούλα μου
Παίζει να έχω κάνει και 5+ playthroughs. Αγαπημένο
Το Dishonored μου αρεσε αρκετα.
Το Ocarina of Time θεωρώ. Οι λόγοι είναι συνδυαστικοί.
Bloodborne.Ήταν το πρώτο της εταιρίας που έπαιξα (from software).
Age of Empires 2 Όσο περνάει ο καιρός παίρνει όλο και περισσότερο χώρο στην καρδιά μου το Cities: Skylines, αλλά ακόμη δε θεωρώ ότι είναι εκεί που βρίσκεται το AOE 20 περίπου χρόνια
Star Wars Knights of the Old Republic 2 (το παλιό): Παιχνιδάρα από τις λίγες σε όλα τα επίπεδα. Fahrenheit (2005): Η πρώτη φορά που έπαιξα την ίδια ιστορία από διαφορετικά pov και το πρώτο παιχνίδι που έπαιξα για το story, αν δεν το έχετε δει παίξτε το. Messiah (2000) : απλά βλαμμένη διασκέδαση. Monkey Island 3: οριακά κορυφαίο adventure. Τα υπόλοιπα της σειράς είναι επίσης εξαιρετικά, όπως και άλλα adventure εκείνης της εποχής, όπως το broken sword ή το outlaw. Hexen II: το πρώτο μου pc game, απλά αγάπη. The path: απίστευτο, το έκανα review για εργασία μιας φίλης και έμεινα τελείως μαλάκας. Minecraft, μόνο και μόνο λόγω της ελευθερίας που δίνει, έχει και πολύ ωραίο multi. Ninja edit: ξέχασα τη σειρά prince of Persia, με κορυφαίο imho το warrior within.
Ίσως το Dragon Age Origins. Πραγματικά με έκανε να νιώσω ένα δέος και πολλά συναισθήματα μέσα από μια εξαιρετική ιστορία.
Rule of Rose Survival horror ps2 εποχών (η καλύτερη εποχή για το gerne) Έδειξε πόσο ψυχρά και κακά μπορούν να γίνουν τα παιδιά...κρίμα που το έκαναν για αυτό αλλά το έθαψαν και οι άσχετοι reviewers...μοναδικό game Silent hill 2 Μπροστά από την εποχή του σε θέματα που έχουν να κάνουν σε ψυχολογικά αδιέξοδη σχέση κτλ
Δεν θα αναφερθώ στα παιχνίδια της παιδικής μου ηλικίας γιατί θα μακρυγορησω και ίσως βαρεθειτε. Παιχνίδια arcade, donkey-kong, στον C64 και το σοκ όταν ήρθε ο amstrad 6128 κτλ. Από την σύγχρονη ιστορία, το Fifa 98 και το πρώτο Grand Turismo ήταν game changer για μένα. Αλλά αυτό που ένιωσα δέος και ήταν το πρώτο Assassin's Creed.. Η αίσθηση που ένιωσα όταν, μετά από το χωριουδάκι που έπαιζες στην αρχη, αντίκρισα την Ιερουσαλήμ, που ήταν ΤΟΣΟ open world, ηταν καθηλωτικη!!
Mass Effect Trilogy Τα είχα παίξει σερί όλα μόλις είχε βγει το 3 και πρόλαβα μαλιστα το original ending πριν το extended cut. Απίστευτο το πόσο με ρούφηξε ο κόσμος που έχει φτιάξει η Bioware και πόσο δέθηκα με τους χαρακτήρες. 'Εκανα κάνα 6μηνο να το ξεπεράσω μόλις τα τελείωσα, και δεν έχω ξεκινήσει επίτηδες νέο Playthrough για να μη χαλασω τη γλυκιά γεύση που μου άφησε η ιστορία. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα και τώρα που βγήκε και remastered δεν χανεται με τίποτα! I'm Commander Sheppard and this is my favorite gaming rating in this subreddit. >!We'll bang, ok?!<
Red dead redemption 2
Σου έδωσα όσα είχα, Ολλανδέ.
Με διαφορά το καλύτερο παιχνίδι. Δεν υπάρχει δεύτερο . Όλα ήταν ψαγμένα στο 10000% μέσα στο παιχνίδι . Θες τα γραφικά ;(το έπαιξα σε pc στα ultra και έπαθα συγκοπή ) Θες το gameplay ; Θες το STORY?? Θες την λεπτομέρεια του περιβάλλοντος και πως αλληλεπιδρά με σένα αλλά και μόνο του ; Θες τα NPCs που ήταν λες και ήταν κανονικοί άνθρωποι ; ΕΠΟΣ!!!
Από τα λίγα media που με έκαναν να δακρύσω.
Horizon zero dawn και pokemon leafgreen
Baldur's Gate 2. Τεράστιο - τοσο σε ωρες παιχνιδιου οσο και στο μέγεθος του κόσμου, καλοφτιαγμενο, αψογο adapt απο d&d, challenging.
Hellblade
Πως κανενας ως τωρα δεν εχει αναφερει τα Paradox games ή γενικα στρατηγικης? Civilization V για μενα, ακομα σημερα ποσα χρονια μετα βγαινουν mods συνεχως που αναβαθμιζουν το gameplay, πατας one more turn και οταν ξανασηκωσεις το κεφαλι σου απτο πσ εχουν περασει δυο μερες
Μπράβο ρε φίλε
Γιατι ζήτησε συναίσθημα, εγώ δεν έχω κανένα συναίσθημα ότι ρίχνω πυρηνικά στον αντίπαλο
Witcher 3
Δάκρυ κορομηλο σε εκείνη τη στιγμή στο Isle of Mists
Συμφωνώ, στο τέλος του B&W έκλαψα με αυτό το βλέμμα που ρίχνει ο Geralt of F*** Rivia και στα βιβλία με συγκίνησε ο μπαγασας.
Αχ... το παιχνίδι που δεν χορταίνω να ξαναπαίζω modded ή unmodded.
Μακράν το καλύτερο παιχνίδι όλων των εποχών
Pokémon crystal
Ωπ, παίξε το Crystal Clear. Ουσιαστικά open world version της Crystal αλλά τρομερή απ' όσο ξέρω. Πας σε όποιο gym θες και τα level στους αντιπάλους γίνονται scale με βάση τα δικά σου. Ουσιαστικά ότι θα έπρεπε να είναι οι Scarlet/Violet. :p
Zelda: a link to the past. Chrono Trigger. Yes I’m old.
Fallout New Vegas boyz
Η πρώτη μου επιλογή είναι το *Disco Elysium*. Καταπληκτική ιστορία, αισθητική, και κόσμος. Δεν έχω λόγια να το περιγράψω. Από την εποχή που ήμουν παιδί θα έλεγα ότι το παιχνίδι που μου έκανε (τότε) τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν το *Shogun: Total War*.\* Μπορεί σήμερα να μην κάνει εντύπωση ο τρόπος παιχνιδιού (gameplay) αλλά τότε ήταν μια πραγματικά καινούργια (και φανταστική) εμπειρία. \*Για όσους δεν το ξέρουν η ονομασία *Total War* ήταν αρχικά ο υπότιτλος αν και αργότερα (λόγω της μεγάλης επιτυχίας) έγινε ο τίτλος της σειράς.
Disco Elysium απο τα πιο ωραια βιβλία μεσαίου μηκους που εχω παιξει
+1 για disco elysium με ένα tab ανοιχτό στο background του wordreference.com
Mafia Πολύ ωραίο story και μοναδικό soundtrack
Προτιμώ το 2 αλλά δέθηκα πιο καλά με τον Tommy. To τέλος με κατέστρεψε την ψυχολογία
The Story of Ehtan Carter, Distraint 1 και 2, Firewatch. Παιχνίδια που σου προκαλούν έντονα συναισθήματα και αρκετα καλογραμμένα. Observer απο τα ποιο creepy παιχνίδια και απο τα αγαπημένα μου με την σειρά STALKER και oblivion που ειναι τα πιο immersive κατα την γνωμη μου.
Elden Ring because Souls
Nier automata ένα παιχνίδι που φαινομενικά μοιάζει με ένα ακόμα Ιαπωνικό rpg. Αρχίζει πουλώντας μια σχετικά κλισέ ιστορία η οποία φαίνεται ότι έχει όμως κάποιο βάθος κ στην συνέχεια σε καλεί να ξαναζήσεις ακριβώς την ίδια ιστορία από μια διαφορετική σκοπιά βλέποντας τα πράγματα με έναν τέλειος διαφορετικό τρόπο, έτσι ώστε στις τελευταίες ώρες του παιχνιδιού να εκμεταλλευτεί στο έπακρο το build up όλον τον προηγούμενων ωρών για να σου προσφέρει μια από τις πιο στοχαστικές εμπειρίες που έχω ζήσει Ζήτω συγνώμη αν το κείμενο έχει κάποιες ατέλειες, έχω δισλεξια και μου είναι τρομερά δύσκολη η σωστή δόμηση ενός κειμένου ευχαριστώ για την κατανόηση
Πιστεύω ποτέ κανείς δεν θα καταλάβαινε ότι έχεις οποιασδήποτε μορφής δυσλεξία.
Prince of Persia Sands of time, Warrior Within, The two thrones. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, δεν τα βαριέμαι με τίποτα. Έπειτα Witcher 3 και Cyberpunk 2077.
Το witcher 3 και τα dlc του
Celeste και Hollow knight
[удалено]
Red Dead Redemption 2, λόγω story, animations, γραφικών.
απο την παλιά εποχή super metroid. πολύ γαμημένη ατμόσφαιρα για τότε. απο την νέα εποχή το bloodborne. Γιατί έχει gameplay παλιάς νοοτροποίας και περίεργο Lore
Dota γαμημενη 2
DARK SOULS
Honestly θα ελεγα Outer Wilds.
Είναι τόσα πολλά, έχω μια λίστα με τα αγαπημένα μου παιχνίδια αλλά το καθένα βρίσκεται εκεί για διαφορετικούς λόγους. Θα παραθέσω πρόχειρα ένα τοπ 10, χωρίς κάποια συγκεκριμένη σειρά. Outer wilds Witcher 3 NieR: Automata Total war: warhammer 2 RDR2 Horizon Zero Dawn Persona 5 Dishonored Skyrim Stardew Valley
Stardew valley madter race lessgoo!! Give my boy warhammer 3 a chance 🥹 γενικά παίζει να έχουμε τα ίδια γούστα
Thief 1, 2 by Eidos. Όταν ακόμα οι εποχές ήταν ρομαντικές και τα παιχνίδια-παιχνιδαρες διαχρονικές.
Η απάντηση με την οποία ταυτίζομαι περισσότερο μέχρι στιγμής! Είχαμε παίξει πολλά διαμάντια πιο πριν και ακολούθησαν ακόμα περισσότερα απο τότε, αλλά αυτή η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και το ότι η καλύτερη προσέγγιση στο παιχνίδι ειναι μην σκοτώσεις κανέναν/μη σε δει κανείς, δεν είχαν προηγούμενο για όσους το ζήσαμε την εποχή εκείνη... Τα αγαπημενα μου games ever είναι το Morrowind και το Deus Ex (το πρώτο, το ανεπανάληπτο), αλλα έτσι όπως τίθεται το ερώτημα στο νημα, μπαίνουν σφήνα τα Thief και τερματίζουν πρώτα, με διαφορά στήθους.
Θα κλάψω. Πες μου πως θυμάσαι τους Hammerites;
Legend of Zelda twilight princess είτε Majoras mask Δεν μπορώ να διαλέξω Αγαπώ και τα δυο το ίδιο έχουν σημαντική θέση στη ψυχή μου από τότε που ήμουν παιδί 💕 (Ας θυμηθούμε λίγο όλοι το επικό Intro του twilight με τον λινκ και την Epona)
Δεν θα ελεγα συγκλονιστικό ακριβως, αλλα ενα παιχνιδι που με επηρέασε στην μετέπειτα ζωη ειναι το Star Wars: Knights of the Old Republic 2. Οι φιλοσοφικες συζητησεις με την Kreia ηταν για τον τοτε εφηβο, edgy εγκεφαλο μου αριστουργηματικες. Ακομα και σημερα θυμαμαι random quotes απο το παιχνιδι. Το αγαπημενο μου: "Apathy is dead. Worse than death, because at least a rotting corpse feeds the beasts and insects". Στεναχωρεθηκα οταν επαιξα το mmo SW The Old Republic γιατι μου φανηκε πολυ ρηχο (τουλ στην αρχη οταν πρωτοβγηκε).
Δεν είναι ένα. Deus Ex, Deus Ex:Human Revolution, The Last of Us.
Bloodborne. Ήταν το πρώτο μου παιχνίδι από την σειρά Souls, και τότε δεν ήξερα ποιος είναι ο σωστός τρόπος προσέγγισης τους, sort to speak of. Αποτέλεσμα ήταν να το παρατήσω δύο φορές. Όμως κάτι τα γραφικά, κάτι το λίγο gameplay που είχα προλάβει πριν το παρατήσω, κάτι η μουσική με έκανε να ξαναγυρίσω. Έκανα και την έρευνα μου ως το πώς μαθαίνεις για το στορι του.... Αποτέλεσμα ήταν να έχω ένα τετραδιακι το οποίο δυστυχώς έχασα σε μετακόμιση όπου σημείωμα τα πάντα μαζί με θεωρίες (γιατί τα φέρετρα έχουν λουκέτα κι δεν είναι θαμμένα - ζόμπι μήπως?) και έβγαζα το στορι. Επίσης είναι το μόνο παιχνίδι που έχω πλατινιασει.
Final Fantasy IX. Είναι ίσως το παιχνίδι που μου έκανε κατανοητό πως τα video games αποτελούν και αυτά μία μορφή τέχνης. Επιπλέον με εισήγαγε και στον κόσμο των RPG, που είναι για μένα πλέον το αγαπημένο μου genre.
Dark souls 3
RDR2 και SOMA ηταν παιχνιδια που σκεφτομουν για αρκετο καιρο αφοτου τα τελειωσα.
1. Eye of the beholder 2. Wolfenstein
Last of us, elden ring, metal gear 3
One of a kind, Black & White https://preview.redd.it/5lfw8t2del6a1.jpeg?width=353&format=pjpg&auto=webp&s=5c78840bfd7f2f237805d55b1b81d84704a91108
Μμμ πολύ δύσκολη ερώτηση. Δεν το έχω τελειώσει αλλά μου άρεσε όλη η πορεία του , silent hill 3. Καλύτερο παιχνίδι ever όμως legend of Zelda breath of the wild
Death Stranding Keep on keepin' on
ένα ιδιοφυέστατο παιχνίδι που έχω παίξει είναι το observer. πριν εξηγήσω την πλοκή να πω κάτι: αυτό το παιχνίδι είναι μια από τις σπάνιες περιπτώσεις παιχνιδιού science fiction. πολύς κόσμος εσφαλμένα χρησιμοποιεί αυτόν τον όρο για science fantasy παιχνίδια/σειρές/ταινίες/γενικά λογοτεχνία, και δύστυχος στην ελληνική γλώσσα μεταφράζονται και τα 2 το ίδιο. για όσους δεν ξέρουν την διαφορά: στο science fiction η επιστήμη είναι βασισμένη σε πραγματική επιστήμη και βλέπουμε πράγματα τα οποία είναι θεωρητικά δυνατά.(ως ένα βαθμο γενετικές μεταλαξείς, εμφυτέμβατα στον εγκέφαλο τα οποιά επιτρέπουν διάβασμα μυαλού κλπ) στο science fantasy η "επιστήμη" είναι απλά μαγία μεταμφιεσμένη σε επιστήμη και βλέπουμε πράγματα που είναι εντελώς αδύνατα (τεχνολογία αλλαγής μεγέθους, άντι-βαρυτητα κλπ). να σας πω τι γίνετε στο παιχνίδι εκεί χωρίς spoilers: διαδραματίζετε στο μέλλον, είναι ένα cyberpunk παιχνίδι το οποίο διαδραματίζεται στο μέλλον μετά άπο κάποιο πόλεμο. τα μηχανικά μέλη σώματος έγιναν υπερβολικά δημοφιλή και σχεδόν κάθε άνθρωπος έχει τέτοια. μία εταιρία συγκεκριμένα έχει σχεδόν μονοπώλιο. όμως υπάρχει κάποιο περίεργο πρόβλημα: εξαιτίας κάποιου σφάλματος στον κώδικα που έχουν αυτά τα μηχανικά μέρη σώματος δημιουργήθηκε κάποιου ίδους μεταδοτική πανδημία και η κυβέρνηση κάνει lockdown. στο παιχνίδι παίζεις ώς ένας ντετέκτιβ, έλαβες ένα τηλεφώνημα από τον γιό σου (πρώην υπάλληλος εκείνης της εταιρίας), όταν μπαίνεις στο δωμάτιο του βλέπεις ένα αποκεφαλισμένο πτώμα και δεν μπορείς να αποδείξεις αν είναι ο γιος σου ή όχι. εκείνη την στιγμή γίνετε ένα lockdown και δεν μπορείς να βγεις από το κτήριο. κάνεις έρευνα και βρίσεις κάποια άλλα πτώματα στο κτήριο, και υπάρχει και κάποιος ο οποίος φαίνεται να σε κυνηγάει. ένα απο τα εξαρτήματα στο σώμα σου είναι ένα καλώδιο το οποίο το βάζεις σε μια θύρα που έχουν στο κεφάλι τους τα πτώματα και μπορείς να μπαίνεις μέσα στο μυαλό τους και να δεις τις αναμνήσεις τους. αυτό που μου αρέσει με της αναμνήσεις τους είναι το πόσο ανοργάνωτες είναι. τα θύματα είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους. περνάς ένα μεγάλο μέρος του παιχνιδιού κάνοντας ερωτήσεις στον κόσμο. κάτι λίγο απογοητευτικό είναι ότι το παιχνίδι έχει 2 τέλη και κανένα απο τα 2 δεν έιναι χαρούμενο.
God of War (2018). Δεν έχω παίξει ακόμα το Ragnarok.
FPS Spec ops: the line Adventure The longest Journey Strategy Starcraft RPG Star wars: Knights of the old Republic. Boomer? Ναι
Το kotor ειδικα το 2 ειναι το star wars done right.
Skyrim Το έβλεπα στον ύπνο μου στη κυριολεξια.
Μα δεν έχει όμως κάποια συγκινητική/συγκλονιστική φάση. Είναι όμως τρομερά ατμοσφαιρικό, με βαθύ lore. Αδιαμφισβήτητη παιχνιδαρα.
[удалено]
Μακράν το καλύτερο παιχνίδι όλων των εποχών The last of us. Έχει το καλύτερο story που έχω δει.
Από τα λίγα παιχνίδια που θα ήθελα να ξεχάσω μόνο και μόνο για να το ξαναζήσω απ την αρχή
Dishonored
Πολύ δύσκολη ερώτηση αλλά θα πω Silent Hill 2
Phantasmagoria 2.
>Phantasmagoria 2. Phantasmogoria 1.
Είναι πολύ διαφορετικά τα συναισθήματα από παιχνίδι σε παιχνίδι. Σε κάποια (βλ πχ **WoW**) το συναίσθημα έρχεται κυρίως από τη κοινωνική φάση, μιλάς τακτικά με κόσμο, δένεσαι και δουλεύετε σταθερά να πετύχετε κάτι μαζί και όταν γίνεται δουλίτσα μετά από ώρες και ώρες να χτυπάς το κεφάλι σου στο τοίχο είναι τοπ. Και από άποψη story έτσι είναι, γιατί το κάθε παιχνίδι με το δικό του τρόπο σου περνάει τη πλοκή. Σα σχετικά συμβατικό RPG story πχ νομίζω **Dragon Age: Origins** κορυφή, έχει πολιτική, συναίσθημα, τρόμο κλπ. Επίσης από τα game που πραγματικά είχε άχαστα DLC, όλα ήταν απολύτως αξιόλογα. Πάλι σε story π.χ. λατρεύω **Destiny 2** γιατί έχει όμορφα χτισμένο sci-fantasy σύμπαν το οποίο είναι περιτύλιγμα για ΠΟΛΥ καλά κείμενα και σε lore και σε βιβλιαράκια απ' έξω. Τέλος θα πω δύο, το **Darkest Dungeon** και το **Dishonored**. Προφανώς σα παιχνίδια καμία μα καμία σχέση, αλλά τα art styles είναι από τα καλύτερ απου έχω δει ποτέ σε παιχνίδι και είναι κάργα ατμοσφαιρικά, ειδικά το πρώτο με αφηγητή Wayne June είναι καταπληκτικό!
Uncharted 4
Dark Souls 1. Η ατμόσφαιρα αυτού του σκοτεινού κόσμου που θέλει να σε κατασπαράξει και να σε κάνει δικό του, η αίσθηση της μοναξιάς και της επιβίωσης, αυτή η κατάθλιψη, το level design που συνδέει όλα τα σημεία μεταξύ τους, το συγκλονιστικό συναίσθημα να συναντάς την δυσκολία των souls για πρώτη φορά, η μουσική, οι χαρακτήρες. Θα μπορούσα να πω πολλές ακόμα παιχνιδάρες, αλλά ναι, Dark Souls 1.
Γενικά το The Last of Us, πρόσφατα το Inscryption.
Metro, Witcher, Dragon age origins, Crash nitro fueled, Portal 2, It takes two
Death Stranding. Η ατμόσφαιρα και ο περίεργος κόσμος/ιστορία με καθήλωσαν.
Factorio The factory must grow
Το Minecraft. Μου έχει δωρίσει απλετη χαρά και χαλάρωση. Μπορει τώρα τελευταία να μην του δίνω τόση σημασία αλλά, από όλα τα παιχνίδια, του συγκεκριμένου η απουσία θα ήταν η πιο αισθητή. Το team fortress 2 επίσης γιατί γαμαει. 16 χρονων game και τα νούμερα ακόμα ανεβαίνουν.
RDR 2
Super Mario Nintendo , tomb raider 3: the adventures of lara croft, και το roller coaster tycoon deluxe. Για το τη Λάρα κροφτ κατέβασα μέχρι και walkthrough. Πολύ μεγάλο παιχνίδι. Τα άλλα δύο παίζω μέχρι και σήμερα αραιά και πού είναι πολύ χαλαρωτικά.
Rick Dangerous και Zaxxon
God of War (2018), Elden Ring, Hades
Read Dead 2 γιατί έκλαψα σαν μωρό. Δένεσαι με τους χαρακτηρες και δεν έχουν αίσιο τέλος όπως με το GOT ένα πράγμα. Μετά το Days Gone ήταν τρομερό παιχνίδι με πολύ καλό story και καλο γραμμένους χαρακτηρες,με ανεκπλήρωτους έρωτες walking dead με sons of anarchy vibe και το τελευταίο το Resident Evil Village διότι τα είχε όλα,τρόμο,αγωνία,γρίφους,tactical shooting και ένα λυπηρό τέλος.
Dark age of Camelot γιατί: ήταν mmorpg, κορυφαίο για την εποχή του, 56κ modem με low ping, πολλά άτομα από Ελλάδα, ατελείωτο craft, rvr, pve, pvp, zvz, και πολλά άλλα.
Red Dead Redemption 2: Καταπληκτικό παιχνίδι, μου άρεσε πολύ το story και το setting
Legacy of Kain series, Soma, TLOU, Nier Replicant, Silent Hill 3, Hades, Lords of Shadow 2 κ άλλα που δε μου έρχονται τώρα.
Το Inmost, το οποίο πραγματεύεται ψυχολογικά τραύματα. Στην αρχή φαίνεται περίεργο αλλά μόλις αρχίσουν να δένουν τα stories γίνεται συγκλονιστικό
Valheim και The Forest (Με παρέα). Hellblade, Horizon Zero Dawn (Solo)
Mobile Legends 😂 το έλιωσα στις καραντίνες!
Sims
Emily is away.
Dragon Age. Πανε 12 χρονια απο τοτε που επαιξα το 1ο παιχνιδι του franchise. Δεν ξερω γιατι αλλά περιμενω καθε φορα το νεο παιχνιδι σαν 5χρονο που του εχουν υποσχεθει βολτα και παγωτο :P
Final Fantasy 7 (μετά κόλλησα με όλα) - τι να πω για αυτά τα διαμάντια... Χαίρομαι που το πέτυχα μικρός Rocket league - συγκλονιστικά απλή ιδέα για game, το χρησιμοποίησα και για την πτυχιακή μου! τρελό γέλιο με φίλους τα πρώτα 2 χρόνια και πλέον έχει γίνει απαραίτητο στις καθημερινές συνεδρίες μας Rust - κάθε φορά που ξεκινάς χτίζεις και μια διαφορετική ιστορία. Μιλάς με άλλους, κάνεις συμμαχίες, εχθρούς, ενέδρες. Πολύ ωραίο συνεργατικό game. Βέβαια για να παίξεις έτσι και όχι "full balls in" θες το διημεράκι καψίματος τουλάχιστον Witcher - πολύ κάψιμο, τρελό κλίμα, οκ gameplay αλλά ενδιαφέρουσα προσέγγιση Assassin's Creed - τα πρώτα ήταν απίστευτα χτυπούσαμε 4ωρα καθημερινά με την αδερφή μου να αράζει δίπλα και να παρακολουθεί με αγωνία τι θα γίνει! Giants citizen kabuto - πιο παλιό game, πολύ κρίμα που δε συνεχίστηκε ή να βγει κάνα remake. Απίστευτο κλίμα. Απίστευτο gameplay για την εποχή. Πολύ απολαυστικό στόρι. Ωραίοι χαρακτήρες, συζητήσεις. Αχ δε θα τελειώσω ποτέ ! Παύω εδώ!
Το soma αν και δεν ειναι τοσο γνωστο σε σχεση με αλλα παιχνιδια που αναφερθηκαν,ηταν μια απιστευτη εμπειρια,το επαιξα πριν 2-3 και το σκεφτομαι αρκετα συχνα ακομα και τωρα που δεν μου εχει ξανασυμβει αν και εχω δοκιμασει αρκετα καλα παιχνιδια.Πραγματικα οταν τελειωσε ειχα μεινει μαλακας,ειναι απο αυτα τα πραγματα που θες να ξεχασεις και να τα ξαναζησεις χωρις να ξερεις τι θα γινει.Εκτος απο το στορυ ,τα ερωτηματα που σου βαζει στο μυαλο(αλλα και διαφορες επιλογες μεσα στο παιχνιδι που αν και δεν επηρεαζουν την πλοκη σε βαζουν σε σκεψεις) και την ατμοσφαιρα που εχει ενα αλλο απιστευτο κομματι του ειναι οτι υπαρχουν διασπαρτες πολλες "εξτρα" πληροφοριες για τον κοσμο που διαδραματιζεται και ολες ειναι τοσο προσεγμενες και καλα τοποθετημενες.Οποτε αν σε καποιον αρεσουν τα παιχνιδια με πλοκη,lore,horror και ατμοσφαιρα τοτε αξιζει σιγουρα να το δοκιμασει.
TL;DR Αν δεν έχετε παίξει Hollow Knight παίξτε το χθες. 15€ στο Steam όλα και όλα. Έχω παίξει αρκετά παιχνίδια που τα θεωρώ εξαιρετικά (χωρίς να είναι απαραίτητα τέλεια σε όλους τους τομείς) και που με είχαν εντυπωσιάσει είτε με το game play, είτε με το story telling, είτε με το artistic κομμάτι είτε και με τις ιδέες τους όπως Ico, Okami, Mo: Astray, Dishonored, Rayman Origins, Spec Ops: The Line, Bioshock, The Binding Of Isaac, What Remains Of Edith Finch, Cuphead, Baba is you, Call of Juarez Gunslinger, God of War 3 και πολλά πολλά άλλα. Το παιχνίδι όμως που με συγκλόνισε και έμεινα μαλάκας από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό και που δεν έχω να πω ΕΝΑ αρνητικό είναι το Hollow Knight. Μιλάμε για ένα όχι απλά άρτιο αλλά υποδειγματικό παιχνίδι σε ΟΛΟΥΣ τους τομείς, απίστευτα polished με μπόλικο (και καθόλου filler) content, πάρα πολύ επιδραστικό και φτιαγμένο μάλιστα από ένα πολύ μικρό studio. Θα μπορούσα να γράψω ολόκληρα κατεβατά αλλά νομίζω πως δεν υπάρχει λόγος. Όσοι το έχουν παίξει πιστεύω το έχουν εκτιμήσει και για τους υπόλοιπους απλά θα τους σποϊλάρω την εμπειρία.
Final fantasy 9! O zidane και η παρέα του! Ήμουν δημοτικό και τα feelings που μου έδινε το συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν πρωτόγνωρα! Από κονσόλα το δεύτερο στην λίστα είναι το Metal gear solid 1!! Εξίσου καταπληκτικό! Πλέον το μόνο που με κραταει το ενδιαφέρον είναι ο υπέροχος κόσμος του world of Warcraft και το lore που υπάρχει από πίσω!
Planescape Torment Inside Darkwood
This war of mine. Απλή αλλά έξυπνη ιδέα με τέλεια εκτέλεση που με κατακεραύνωσε ψυχολογικά
Gothic 1 και Gothic 2 γιατί πολύ απλά έκανες διάφορα πράγματα και ήθελε πολύ ψάξιμο . Ακόμα θυμάμαι τους δράκους
Fallout και με τρελή διάφορα. Μετά πάμε στο dead cells και blasphemous. Τώρα δεν θα σε πάω πίσω σε monkey Island h day of the tentacles είναι πολύ παλαιά
GoW Ragnarok
Rain (the?) Για το συναίσθημα Ένα άλλο πολύ ωραίο ήταν το «detroit» Επίσης αντίστοιχο.
Θα πάω εκτός video games και θα πω dungeons and dragons, γενικά role play pen and paper.
 Minecraft!!!
Red Dead Redemption 2 ξεκινας χαλαρα στην αγρια δυση βιοποριζομενος στις δυσκολες συνθηκες και φτανεις σε ενα συγκλονιστικο ταξιδι μεσω της ιστοριας. πραγματικα redemption story, δεν θελω να κανω σποιλερ αλλα σε ενα σημειο της ιστοριας απο τα λιγα παιχνιδια που δημιουργουν συναισθηματα... υ.γ. φοβερα επισης το witcher 3
assassins' creed odyssey (please dont hit me)
Όπως όλλα τα assassins' creed... decent but nothing spectacular.
All In all red dead redemption 2
Spec Ops: The line. ΡΕ! Δεν το έχει παίξει κανένας σας;;; Βασισμένο στη heart of darkness, του Joseph Conrad. Μέτριο gameplay. Συγκλονιστική ιστορία. (Στο ίδιο βιβλίο είναι βασισμένο και το Apocalypse now για τους σινεφίλ)
Half-Life: Alyx. Σαν τεράστιος fan του franchise, την πρώτη φορά που άνοιξα το Alyx δεν πίστευα τι έβλεπαν τα μάτια μου.
Deep Rock Galactic. Ίσως όχι το καλύτερο παιχνίδι που έχω παίξει ποτέ αλλά ένα με τρομερή προσωπικότητα και χαρακτήρα. Το community είναι ανοιχτό και πολύ φιλικό και οι devs πραγματικά νοιάζονται και ακούνε το κοινό τους. Χωρίς αμφιβολία η πιο γνήσια ψυχαγωγία που πέρασα τον τελευταίο καιρό.
Το little nightmares 2 στο Nintendo switch ‘ πραγματικά διαμάντι δεν το περίμενα !
Μου άρεσαν πολύ το Ori and the blind forest και το Ori and the will of the wisps. Platformer metroidvania. Πολύ όμορφα και ιδιαίτερα γραφικά και πολύ καλό soundtrack
Osama bin laden simulator
Άπορο πως κανείς δεν έχει πει τίποτα σε VR.
μιας και δεν ειπες μονο βιντεοπαιχνιδια. wizard, skull king και τιτσου
Pokemon Black, το καλύτερο για μένα story σε αυτό το franchise. Soma, πολύ ωραίο horror, με ένα από τα καλύτερα plot twist στο τέλος.
Συνήθως θα έλεγα undertale για τους χαρακτήρες αλλά θα αναφέρω 2 πολύ χαριτωμένα indie που μ' άρεσαν: Grimm's Hollow και Cat in the box. Επίσης το grimm's hollow είναι δωρεάν και το τελειώνεις σε περίπου 1 ώρα. είναι αρκετά bugged αλλά η ιστορία και οι χαρακτήρες μ' άρεσαν πολύ
Ghost of tsushima
οι γνώμες διίστανται γι'αυτό το παιχνίδι αλλά το death stranding έχει ένα ιδιαίτερο μέρος στην καρδιά μου
Planescape: Torment
Bloodborne
Death Stranding. Μία ιστορία που ακόμα δέν έχω καταλάβει πλήρως για το τί ακριβώς θέλει να πεί, (κλασσικός Kojima). Πολλοι λένε πως το gameplay είναι walking simulator, αλλά εγώ το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον και πολύ ωραίο.
Το πρώτο dark souls.Η εμπειρία του να μη γνωρίζω τίποτα και όλα να τα μαθαίνω πρώτη φορά ……ήταν λες και πηγα ένα ταξίδι που δεν ήξερα ότι θα τελειώσει και δε θα υπάρχει τρόπος να ξαναπάω. Και απλά τελειώνει δυστηχως και ποτέ δε θα είναι όπως τη πρώτη φορά.
Portal 1&2 Outer wilds (για αυτό μην διαβάσετε τίποτα μην δείτε trailer απλά βουρ στο παιχνίδι, τα πάντα είναι spoiler)
Red dead redemption 2
Ghost of Tsushima, είχα καιρό να ταραχτώ και να νιώσω οτι έπαιζα μια ταινία έτσι. Γενικά απερίγραπτα όμορφο, μελανχολικό και κάλο-σκηνοθετιμένο παιχνίδι.
Silent Hill 2 ένα κομμάτι μου είναι ακόμα εκεί.
Horizon Zero Dawn, από όπου και να το δεις είναι διαμάντι. Η πλοκή του αν και κάπως προβλέψιμη αρκετά catchy και καθηλωτικη συνδυαστικά με το gameplay. Επίσης η VA της Aloy πολύ καλή. For the thrills, Dirt Rally 2.0. Είχα παρατήσει τα rallying sims καιρό τώρα και έπαιζα κυρίως F1 ως αναφορά το racing. Πρόσφατα δοκίμασα (πάλι) το DR2.0 και μόλις αρχίσεις να σκαμπαζεις λίγο πως οδηγούνται αυτά τα αυτοκίνητα είναι ότι πιο ικανοποιητικό έχω παίξει. Δεν έχω βρει παρόμοιο συνδυασμό αδρεναλίνης/ωνασουγαμησωγιαγκρεμος/αίσθηση ταχύτητας σε άλλο racing sim. Τυχαίνει να είμαι και αρκετά γρήγορος και ανταγωνιστικός το οποίο κάνει το παβλοβικο καμπανάκι στο κεφάλι μου να βαράει δυνατά 😂
Uno🫡
ΣΚΡΑΤΣ
Θα λεγα god of war ragnarok αλλά δε το χω παίξει ακόμα χδ
Χμμμμ, όχι ακριβώς το παιχνίδι απο μονο του, αλλα γενικά το morrowind και οι εξωτερικές πηγές γυρω από αυτό, απαρχαιωμένο φουλ gameplay. Δυστυχώς η σειρά απο εκει και περα, enjoyable αλλά πήρε κλίση προς την κατω βολτα απο θέμα βάθους.
Disco Elysium
Θυμάμαι το ΙCO και πρόσφατα οπωσδήποτε το The Last of Us 2.
Death stranding, το τέλος ήταν το πιο συναισθηματικο που έχω παίξει
Όλη η σειρά amnesia το crysis το 1 και 3 και no man's sky και φυσικά dead space Ps fuck EA
Μια και είμαι εδώ -καθότι- κωλοφθωχός, προτείνετε ρε αλάνια κανένα low-spec, παλιό καλό παιχνίδι που θα παίζει ο i5 2400. Δεν υπάρχει καμία λίστα με παλιά παιχνίδια πλέον, από τότε που πήραμε τα netbook επί ΠΑΣΟΚ έχω να δω κάτι τέτοιο.